واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
چرا فوتبالیستها دایو میکنند؟
همه از دایو بازیکنان فوتبال در زمین متنفرند اما این هم بخشی جدانشدنی از این ورزش است. و این سوال همیشگی پابرجاست که چرا فوتبالیستها دایو میکنند؟
فرهنگستان فوتبال: همه از دایو بازیکنان فوتبال در زمین متنفرند اما این هم بخشی جدانشدنی از این ورزش است. و این سوال همیشگی پابرجاست که چرا فوتبالیستها دایو میکنند؟
دایو کردن در فوتبال بیشک یک هنر تمام و کمال است. بازیکنان بدون آن که حتی توسط رقیب لمس شده باشند، خودشان را به زمین پرتاب میکنند و به دنبال گرفتن خطا هستند.
دایو کردن بخشی از فوتبال است که همیشه باعث اختلاف و مجادله در بازی میشود تا حدی که حتی برخی از هواداران دوآتشه بازیکنان هم از این کار عصبانی میشوند. بسیاری معتقدند که این کار تنفرآور است و نظم بازی را برهم میزند.
در مقابل عدهای دیگر به سادگی این را باور دارند که دایو هم بخشی از ورزش است. فوتبال تماما در مورد برد است و شما برای کسب پیروزی هر کاری لازم باشد انجام میدهید. برخیها به این کار «هنر سیاه» ورزش میگویند.
و در نهایت تعدادی هم هستند که میان این دو گروه ماندهاند؛ کسانی که معمولا از دایو کردن بازیکنان خوششان نمیآید اما تشخیص میدهند که چرا این کار را بازیکنان انجام میدهند.
شما در هر کدام از این سه دسته قرار بگیرید،«دایو کردن» همچنان سر جای خود باقیست. علیرغم صحبتها و راهنماییهای مدیران و مربیان فوتبالی، بازیکنان همچنان به این کارشان ادامه میدهند. اما همیشه سخت است که تشخیص داد آیا بازیکن واقعا دایو کرده و یا رویش خطا شده است. با تکنولوژیهایی که در آینده میآید این کار میسر میشود اما در حال حاضر تشخیص آن بسیار مشکل است.
و اما، چرا بازیکنان دایو میکنند؟
اول از همه، دایو کردن و تمارض کردن با شبیهسازی تفاوت دارد. شبیهسازی وقتی رخ میدهد که برخوردی با بازیکن صورت گرفته اما بازیکن این برخورد را غلو میکند تا بازیکن خاطی جریمه شود و یا یک ضربه آزاد بگیرد. بهترین نمونه آن هم شبیهسازی جیمی واردی در بازی برابر وستهم در فصل گذشته بود که منجر به اخراجش شد. اساسا این دایو نیست اما همچنان بازیکن به دنبال خطا گرفتن است.
دایو و یا تمارض زمانی رخ میدهد که قطعا هیچ تماسی میان دو بازیکن رخ نداده است و بازیکن تلاش میکند با فریب داور یک خطا بگیرد.
چرایی این کار بازیکنان در هر دوی این موردها هم متفاوت است. معمولا بازیکنان با هر تماس و برخوردی که با آنها میشود به صورت اغراقامیز خود را به زمین میاندازند چرا که متاسفانه داوران اگر ببینند بازیکنان روی پایشان ایستادهاند، خطا اعلام نمیکنند. این موضوع به ویژه در خطاهای نقاط حساس مثل محوطه هجده قدم، صدق میکند.
این موضوعی است که احتمالا با اصلاح قوانین داوری قابل حل است. اگر داوران تشویق به این کار شوند که در برخوردهایی که پس از آن بازیکن همچنان روی پاهایش ایستاده، خطا بگیرد، آن وقت میبینید که غلتهای پشت سرهم و زمین افتادنهای بیمورد بازیکنان تا چه اندازه کاهش مییابد.
بنابراین اغراق کردن بازیکنان با اصلاح قوانین میتواند کاهش یابد اما در مورد دایو کردن، این قدر ساده نیست. بازیکنی که تمارض میکند یک کارت زرد میگیرد اما این جریمه تغییر زیادی در دایوهای بازیکنان ایجاد نکرده و بخشی از این مشکل برمیگردد به این که دایو کردن بخشی از فرهنگ فوتبال شده است.
خب آیا این بدان معناست که تمارض همیشه وجود خواهد داشت؟ بله تا حدودی اینگونه خواهد بود. با این حال، دیوید فگاندز، با طرح تئوریای به نام «شیشههای شکسته» در مقالهای در وبسایت Concurring opinion به موضوع جالبی اشاره کرده است. تئوری او اینگونه است که در جامعهای که جرم و جنایت یک چیز عادی شده، اگر کسی شاهد زورگیری یا دزدی باشد، عکسالعملی نشان نمیدهد. در مقابل، در جامعهای که قوانین سفت و سختی دارد، این جنایتها بیشتر به چشم میآید و بازخورد دارد.
این موضوع میتواند در فوتبال هم صدق کند. آمریکاییها و انگلیسیها از تمارض بیشتر عصبانی میشوند چرا که این کار در این کشورها تابو است. وقتی فوتبال همهگیر شد و در سراسر جهان گسترش یافت شاهد آن بودیم که میزان این انزجار از تمارض کاهش یافت. البته که همه ما هنوز از دیدن این صحنه خونمان به جوش میاید و اذیت میشویم اما دیگر به گونهای برایمان عادی شده و چندان هم با اخلاقیاتمان در تناقض نیست.
ولی چرا بازیکنان دایو میکنند؟ خب باید قبول کرد این هم بخشی از بازی است و در حالی که اکثریت نمیخواهند قبول کنند اما گاهی این حرکت فوتبال را جذابتر هم میکند. گاهی آزادانه بازی کردن همراه با کمی شیطنت بسیار زیباتر از بازی با قوانین سفت و سخت است. البته نمیخواهیم بگوییم که ما از تقلب لذت میبریم و آن را ستایش میکنیم بلکه میگوییم زیباست هر از گاهی یکی روی زمین غلت بخورد و همچون یک پسربچه شیطان جیغ بکشد.
برای آن که تمارض کاملا از فوتبال پاک شود باید قوانین سفت و سخت بسیار زیادی در فوتبال گذاشت؛ قوانینی که شاید باعث مرگ ورزشی شود که همه ما آن را عاشقانه دوست داریم. چه خوشمان بیاید چه نیاید مسابقات ورزشی همیشه جدال برانگیز است. ما میتوانیم تلاش کنیم که اتفاقات جدال برانگیز را کاهش دهیم اما باز هم در نهایت این اتفاق میافتد. پس بهترین راه حل این است که وقتی بازیکنی دایو کرد و مثل یک ماهی مرده روی زمین افتاد، اعصابتان را کنترل کنید و سعی کنید از ادامه بازی لذت ببرید.
تاریخ انتشار: ۲۲ تير ۱۳۹۵ - ۱۱:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]