واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فراغت مجازی در دنیای مجازی-سیفعلی موسی زاده* در گذشته نه چندان دور وقتی تابستان فرا می رسید با تعطیلی مدارس، تازه کلاس درسی به پهنای تمام ایران برای تمرین و ممارست در درس زندگی به روی کودکان و نوجوانان این سرزمین گشوده می شد.
اساتید این کلاس ها، کوچه پس کوچه ها و استادکارهای پا به سن گذاشته ای بودند که درس چگونه زیستن، مهارت چگونگی کسب روزی حلال و تکیه بر عرق جبین خود را به کودکان و نوجوانان می آموختند.کوچه پس کوچه های خاکی و گاها تازه آسفالت نیز پر بود از هیاهو و جنب و جوش اقشار مختلف از نونهال گرفته تا جوان و حتی پیرمرد و کهنسال که بسیاری از آنها به صورت طبیعی هم نرمش و ورزش می کردند و هم به نوعی درس زندگی اجتماعی و گروهی می آموختند و از این طریق تجربیات نسل ها به همدیگر منتقل می شد.گذشت زمان، کوچه ها را خلوت و خانه ها را همچون قوطی کبریت کرد و مدرنیسم با انواع جعبه های جادویی انسان ها را مسخ نمود ، ابتدا آدم بزرگ ها و سپس به نوبت جوانان ، نوجوانان و امروز با شگفتی تمام نونهالان دو سه ساله نیز اسیر انواع جعبه های الکترونیکی شده اند.همه چیز در این دنیای جدید به این جعبه ها خلاصه شد ، همه چیز مجازی شد و روزگار اکنون به گونه ای شده است که به جز ایام درس و مشق در ایام تعطیل نیز خانواده ها برای آنچه که اوقات فراغت کودکان و نوجوانان خوانده می شود بیشتر از گذشته به این جعبه های اسرار آمیز توجه کرده و عزیزان خود را ساعت های طویل همنشین آنها می کنند .عجیب است در این عصر مجازی، بسیاری از تصمیم گیران برای پرکردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان، آنها را ناخواسته بیشتر به گوشه نشینی رهنمون می کنند.امروز دیگر اوقات فراغت کودکان و نوجوانان این سرزمین، ورزش ، کار و ممارست نیست، امروز دانش آموزان بریده از درس و مشق تابستان خود را در خانه ها پشت میز رایانه و یا گوشی به دست در دنیای بازی های حاوی صحنه های خشن سپری می کنند.برخی از خانواده ها نیز که از همین کودکی دغدغه درس و مشق کودکان، قبولی آنها در مدارس تیزهوشان و حتی کنکور را دارند لیستی بزرگ از انواع کلاس های تقویتی تهیه کرده و اوقات فراغت کودکان بیچاره به جای بازی و سرگرمی ، انواع کلاس های تست زنی و تقویتی شده و جالب اینکه در این کلاس ها نیز هر یک از دانش آموزان یک چشم به استاد و صد چشم به صفحه جادویی دارند.برخلاف سالیان گذشته که اوقات فراغت با وجود سختی کار و زحمت، شیرین و سودمند بود امروزه برنامه های تکراری نهادهای ذیربط و خانواده ها نه تنها آنها را کسل کننده که خنثی نیز ساخته است.برخی کارشناسان معتقدند که برنامه هایی که از سوی ارگانهای مسئول در زمینه پرکردن اوقات فراغت اجرایی می شود چندان از پشتوانه کارشناسی برخوردار نبوده و جوانب، شرایط مکانی و زمانی و حتی کیفیت آن مورد توجه قرار نمی گیرد. در یک نگاه به برنامه های اوقات فراغتی این نهادها به راحتی می توان متوجه شد که در چندین سال گذشته و بر خلاف شرایط متفاوت، برنامه ها تکرار گذشته بوده و در آن از نوآوری ، افزایش کیفیت و تنوع خبری نیست.باید پذیرفت که نبود تنوع و نیز در بسیاری از موارد شاد نبودن برنامه های اوقات فراغت تدارک دیده شده از سوی نهادهای فرهنگی و خانواده ها در برابر زرق و برق شبکه های مجازی کم آورده و موجب روی آوری شدید نسل جوان به این شبکه ها می شود و این اتفاق باعث شده گسلی عمیق در حال ایجاد شدن در بین اعضای جامعه و حتی خانواده ها باشد.با توجه به شرایط زمانی و پیچیده شدن امور نیاز است که متولیان امر طرحی نو در برنامه های اوقات فراغت خود درانداخته و از شیوه های ابتکاری، جذاب، بانشاط، پر تحرک و هدفمند بهره گیرند شیوه هایی که در پشت آن تفکری روانشناسانه و تربیتی وجود داشته باشد.آموزش خانواده ها نیز که این روزها بسیار در امور کودکان و نوجوانان خود حساس و به جای آنها تصمیم گیر مطلق شده اند نیز امری است که باید مورد توجه تصمیم گیران تربیتی و پرورشی جامعه باشد.* رئیس ایرنا در اردبیل
24/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]