واضح آرشیو وب فارسی:عصر بانک: واقعیت این است که خندوانه شروع بسیار موفقی داشت. جای خالی برنامه ای با این مشخصات در تلویزیون احساس می شد و از طرفی فضای متفاوت، اجرای رامبد جوان، حضور شخصیت هایی از جمله «جناب خان» که یکی از دلایل عمده محبوبیت این برنامه محسوب می شد، دست به دست هم داد تا رامبد جوان و گروه سازنده موفقیتی مثال زدنی را در رسانه ملی تجربه کنند.عصر بانک ؛ شبکه نسیم با دو برنامه متفاوت مخاطبانش را در دو راهی انتخاب «خندوانه» یا «دورهمی» قرار داده است. این شبکه که با «خندوانه» مخاطبان گریزان سیما را با آن آشتی داد، اینک «دورهمی» را با اجرای مهران مدیری در کنداکتور برنامه های خود قرار داده است. نظرسنجی ها از پیشی گرفتن این برنامه در رقابت با خندوانه حکایت دارد. بسیاری از کاربران تلویزیون معتقدند «دورهمی» اخیر از فصل سوم خندوانه بهتر و جذاب تر ظاهر شده است و مهران مدیری پس از یک دوره ناکامی و شکست می رود تا جایگاه از دست رفته خود را بازیابد. به گزارش ایسنا، روزنامه شرق در ادامه آورده است: «چالش های باشگاه خنده چندی پیش همشهری جوان در گزارشی پنج دلیل افت و سقوط خندوانه را وسعت دکور، حضور بیش از حد اسپانسر، نبود خلاقیت در ساخت ترانه، ترکیب میهمان ها و دور شدن از وظیفه اصلی برشمرده و در توضیح دلیل آخر نوشته بود: «در فصل سوم به علت آشفتگی های زیادی که در آزمون و خطای ایده های متفاوت وجود دارد، عملا وظیفه اصلی نادیده گرفته شده و کلا برنامه هدف خاصی را دنبال نمی کند. با یک برنامه شاد و سرگرم کننده اما بدون علت خاصی روبه رو هستیم... .» اما حقیقت آن است که برنامه سازی در تلویزیون ایران دشواری های خاص خود را دارد؛ از چگونگی شمایل و محتوای آن گرفته تا حواشی ای که گاه در میانه های راه برنامه سازان را از ادامه مسیر منصرف کرده است. چندین ماه پیش پاسخ رامبد جوان به پرسش «شرق» مبنی بر ادامه برنامه خندوانه در فصل های بعد و پیش بینی اش از موفقیت برنامه این بود: «اگر «خندوانه» سریال بود یا چیزی غیر از اتفاقی که هست، نمی توانستم پای آن بایستم اما احساسم این است که این برنامه دیگر مثل یک باشگاه خنده و شادی است و چراغش باید روشن باشد. واقعیت این است که مردم به این شادی نیاز دارند. شاید در آینده به جایی برسد که به اصطلاح موتورش روشن شود و فکر کنم می تواند مسیرش را ادامه بدهد ولی در حال حاضر نظری ندارم یعنی نمی دانم چه اتفاقی خواهد افتاد.» واقعیت این است که خندوانه شروع بسیار موفقی داشت. جای خالی برنامه ای با این مشخصات در تلویزیون احساس می شد و از طرفی فضای متفاوت، اجرای رامبد جوان، حضور شخصیت هایی از جمله «جناب خان» که یکی از دلایل عمده محبوبیت این برنامه محسوب می شد، دست به دست هم داد تا رامبد جوان و گروه سازنده موفقیتی مثال زدنی را در رسانه ملی تجربه کنند. هر چند حواشی متعددی از ابتدا بر سر این برنامه سایه انداخت؛ به خاطر بیاورید روزهایی را که دعوت از برخی چهره ها این برنامه را به سیاسی بودن متهم کرد یا رقابت هنرمندان در مسابقه استندآپ کمدی و انتخاب کمدین برتر به موجی از حواشی و اظهارنظرهای میان مردم تبدیل شد و به این موضوع دامن زد. این برنامه در دو سال فعالیتش فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرد اما موفقیتش هم آن قدر زیاد شد که از آن به عنوان رقیب جدی برنامه «٩٠» یاد می شد با این حال مدت هاست که «خندوانه» کیفیت سابقش را ندارد. در فصل جدید و در روزهای گذشته، ایده اجرای مسابقه «خانواده باحال» یا مواردی از این دست هم نتوانست آن طور که باید، شور و شوق سابق را به این برنامه بازگرداند. در فصل جدید «خندوانه» تعداد بیشتری از مخاطبان در استودیو حضور دارند و به نظر می رسید برخی از تغییرات فصل جدید، به موفقیت این برنامه اضافه کند. حواشی اخیر برنامه مثل اختلاف و درگیری دو شرکت کننده در برنامه «خندوانه» و استفاده از گاز اشک آور، دعوت از بدل های زنده یاد مرتضی پاشایی و بسیاری از اتفاقات ریز و درشت دیگر هر کدام چالش های زیادی برای این برنامه ایجاد کرد اما نکته قابل اعتنا اینجاست که دلیل افت کیفی بسیاری از برنامه های تلویزیون ما که با محوریت سرگرمی یا گفت وگو ایجاد می شوند، چیست؟ به چه دلیل بسیاری از برنامه های گفت وگومحور خارجی می توانند سال های سال به حیاتشان با کیفیتی استاندارد ادامه دهند اما در تلویزیون ما انگشت شمار برنامه هایی توانستند به چنین موفقیتی دست پیدا کنند. نکته اینجاست که اساسا یکی از وظایف تلویزیون، همراهی با مخاطبان در مدت زمانی طولانی است و دست کم در این حوزه باید پیشگام باشد و حال این که تداوم یک برنامه به چه پارامترهایی نیاز دارد، اصلی است که پاسخ اصلی آن به دست رسانه ملی است. قطعا آزمون و خطاهای گذشته و در نظر گرفتن موفقیت برنامه ها یا به تعبیری الگوهایی که رسانه ملی از آنها جواب گرفته است، می تواند به موفقیت یک برنامه در طولانی مدت کمک کند. به هر رو تلویزیون رسانه ای است که اغلب اوقات مخاطبانش را پر می کند و دست کم در زمینه کیفیت برنامه ها یا موفق نبودن برخی از برنامه های پرمخاطبش باید پاسخ روشنی داشته باشد و پرداختن به مفهوم رسانه نکته ای است که باید به آن توجه داشت. حمایت ستادی تلویزیون از یک برنامه؟ محمد صوفی که در این سال ها همراه با منصور ضابطیان برنامه های پرمخاطبی چون «صدبرگ» یا «رادیو هفت» را روی آنتن داشتند، در پاسخ به این پرسش به «شرق» گفت: «نمی خواهم درباره برنامه خاصی صحبت کنم؛ چرا که هر برنامه فرمت خاص خودش را دارد. درباره پرسش شما باید بگویم، تیم سازنده یک برنامه باید سعی کند تا در طول زمان پویایی و ارتباطش با مخاطب را حفظ کند. اتفاقا این مهم ترین نکته ای است که باید به آن توجه شود و در صورت توجه نداشتن به آن اتفاقا از همین زاویه ضربه می خورند؛ چرا که اگر ارتباط برنامه با مخاطبانش قطع شود، نمی توان انتظار زیادی از موفقیت برنامه داشت و باید درگیر مسائل اجتماعی و اتفاقات روزمره مخاطبان شد و یکی از تلاش های ما برای ساخت برنامه در طول همه این سال ها این بود که باید شبیه مردم باشیم و سعی خودمان را کردیم. این که موفقیت حاصل شد یا خیر به نظر مردم بستگی دارد.» او ادامه داد: «از نظر من باید سعی شود در نهایت سادگی و با در نظر گرفتن ایده های مختلف برنامه را پیش برد و کیفیت برنامه را حفظ کرد. به هر حال هر برنامه تاریخ مصرف خاص خودش را دارد اما اگر برنامه ای به دنبال ارتباط با مخاطبش باشد و تلاش کند تا از حد استانداردی پایین تر نیاید. باید به خودش فرصت بدهد و مدام در حال تولید ایده و خلاقیت هایی در کار باشد و به هیچ وجه در یک مسیر خاص متوقف نشود.» صوفی افزود: «اما نکته دیگری هم هست که بد نیست به آن اشاره شود و آن حمایت ستادی تلویزیون از یک برنامه است. همیشه یک چارچوب برای برنامه سازی وجود دارد و تلویزیون پارامترهایی برای ساخت برنامه تعریف می کند مثل اینکه این برنامه باید شامل مواردی خاص باشد و بخش های مشخصی برای آن تعریف می شود. طبعا وقتی برنامه ای در این چارچوب تعریف می شود، دست برنامه ساز نیز بسته می شود و هر بار بخواهد تغییری در برنامه ایجاد کند و همراه با سلیقه مردم شناور باشد، با محدودیت هایی روبه رو است و اگر از این حدود تبعیت نشود، زمانی که بحث مالی پیش می آید ممکن است مشکلی بین تلویزیون و برنامه ساز به دلیل توجه نکردن به آن پارامترهای در نظر گرفته شده، پیش بیاید. در نتیجه برنامه ساز سعی می کند با توجه به چارچوب های در نظر گرفته شده عمل کند و گاهی باعث می شود که برنامه ساز هم به فکر تغییری در برنامه نباشد در صورتی که اگر این دو نگاه همسو شود، می توان تا حد زیادی کیفیت برنامه ها را در طول زمان حفظ کرد.»
چهارشنبه ، ۱۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر بانک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]