واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: چرا گریه می کنیم؟ اینکه اشک از چشمانمان جاری می شود، مسئله ای کاملا عجیب است. چرا چنین اتفاقی می افتد؟ سوال دیگر این است که اساسا چه تفاوتی بین زن و مرد در گریه کردن وجود دارد؟ ادم راترفورد: تا تقی به توق می خورد، می زنم زیر گریه؛ خجالت کشیدن هم ندارد. من مردی هستم که زیاد گریه می کند. البته در زندگی واقعی زیاد گریه نمی کنم، اما خدا نکند فیلم تماشا می کنم ... واقعا هیچوقت به دنبال این نبودم که ببینم چرا گریه می کنیم، اما می دانم که ردپای روابط بین والدین و کودکان در آن دخیل است. سرزمین رویاها و جنگ ستارگان! فیلم «سرزمین رویاها» را در نظر بگیرید. قصه فیلم روی کاغذ کاملا عجیب است! کوین کاستنر در وسط مزرعه ذرت خود یک زمین بیس بال درست می کند، زیرا صدایی را می شوند. او فکر می کند که قرار است جو جکسون، همان بازیکن رو سیاه بیس بال، را برمی گرداند، اما آخر سر با جوانی های پدرش ملاقات می کند. فیلم که تمام می شود، اشک از چشمان من جاری می شود. خب فیلم سرزمین رویاها کمی احساسی است، بنابراین می توان آن را توجیه کرد! اما من سر فیلم «جنگ ستارگان: نیرو برمی خیزد» هم گریه کردم. با دخترم به تماشای این فیلم نشستیم و اشک از چشمان جفتمان سرازیر شده بود. البته او 10 سال سن دارد و دختر است. با توجه به عقل و عرف، کار او کاملا قابل توجیه است، اما من چه بهانه ای می توانستم داشته باشم! گریه های یک مرد بالغ! آیا عجیب است که من به عنوان یک مرد بالغ زیاد گریه می کنم؟ از خیلی وقت پیش به دنبال پاسخ این سوال بودم تا اینکه با تصمیم گرفتم به آن در برنامه رادیویی «موارد عجیب راترفورد و فرای» در «بی بی سی رادیو فور» بپردازم. من و همکارم، چند وقتی را صرف مباحث علمی مرتبط با گریه کرده بودیم: اگر مردها کمتر گریه می کنند، دلیل آن چیست؟ فواید اشک ریختن چیست؟ یا یک پله فراتر برویم، اصلا چرا گریه می کنیم؟ تفاوت گریه در مردان و زنان اینکه آیا من آدم عجیبی هستم یا نه، کاملا مشخص است. طبق نتایج تمام مطالعات انجام شده، زنان بیشتر از مردان گریه می کنند. همیشه همینطور بوده است. پژوهش انجام شده توسط ویلیام فرِی، روانشناس، در سال 1982 نشان داد که زنان به طور متوسط ماهانه 5.3 مرتبه گریه می کنند. این در حالی است که مردان تنها 1.3 مرتبه در ماه گریه می کنند. از طرف دیگر، گریه زنان بین 5 تا 6 دقیقه طول می کشد، اما گریه مردان بین 2 تا 3 دقیقه. محققان هنوز نمی دانند چرا گریه می کنیم وقتی صحبتی از گریه مطرح می شود، باید نامی هم از روانشناس هلندی «آد وینگرهوت،» پژوهشگر دانشگاه تیلبرگ، آورد. او از جمله محققینی است که «اشک ریختن» را همواره دنبال کرده و نتایج مطالعاتش نیز نشان می دهد که دوگانگی جنسیتی در این زمینه وجود دارد. او البته اشاره می کند که همه چیز از دوران کودکی شروع می شود. در دوران نوزادی کنش گریه کردن یک فعالیت همه گیر و برابر است، زیرا تمام نوزادان فارغ از جنسیت گریه می کنند. روانشناس تکامل گرا بر این باورند که گریه کردن در نوزادان نوعی اعلام آوایی برای نیاز به حضور پدر و مادر در کنار کودک است. فکر می کنم همه پدر و مادرها این مسئله را قبول دارند. تفاوت های جنسیتی و نقش ثروت گفتیم که همه چیز از نوزادی شروع می شود، اما وقتی از دوران نوزادی به سن بلوغ می رسیم چه اتفاقاتی رخ می دهد که در آینده منجر به بروز «تفاوت های جنسیتی» می شود؟ از طرف دیگر عوامل فرهنگی نیز دخیل هستند. نتایج برخی پژوهش ها به طور ضمنی نشان می دهند که گریه کردن در فرهنگ هایی که این کنش از نظر اجتماعی پسندیده تر است، بیشتر رخ می دهد. وینگرهوت نیز به این نتیجه دست یافت که گریه در کشورهای ثروتمند بیشتر رایج است، چرا که کامیابی اقتصادی فضای بیشتری را برای ابراز احساسات به ما داده و این مسئله باعث می شود افراد بالغ چون کودکان اشک بریزند. عاملی به نام "تستسترون" از نظر او، میزان پسندیده بودن گریه کردن از نگاه جامعه تنها عامل محدود کننده گریه میان مردان نیست و تستسترون نیز نقشی اساسی دارد. در پژوهش وینگرهوت بر روی چند بیمار مبتلا به سرطان پروستات که از داروهای کاهنده سطح تستسترون مصرف می کردند، مشخص شد که این بیماران بیشتر از میانگین گریه می کنند. البته شاید شما بگویید چون این افراد سرطان دارند، بیشتر گریه می کنند! برگردیم به دنیای فیلم... در فیلم ترمیناتور 2، صحنه ای وجود دارد که آرنولد شوآرزنگر رو به کودک (که همه اطرافیانش را از دست داده) می کند و با لحنی ربات مانند از او می پرسد: چرا گریه می کنی؟ پاسخ این است: هیچ کس نمی داند. انسان ها تنها موجوداتی هستند که به دلایل احساسی گریه می کنند. البته پیشتر گفته شده بود که فیل ها نیز هنگام از دست دادن عزیزانشان اشک می ریزند، اما این ادعا در اندازه همان فرضیه باقی ماند. موضوع گریه کردن انسان ها به طرز عجیبی در دست پژوهش بوده است. زنان بیشتر از مردان گریه می کنند اشتراک "درد، ناراحتی و شادی" ما نمی دانیم که چرا حین متحمل شدن یک درد فیزیکی گریه می کنیم. نمی دانیم چرا هنگام ترومای احساسی گریه می کنیم. ما حتی وقتی خیلی شاد هستیم هم گریه می کنیم! بنابراین شاید بتوانیم بگوییم که ما یک جانور اجتماعی هستیم. همین نکته ای که گفتیم خود یکی از نشانه ها آن است. شاید ما از گریه کردن برای بیان حالات عمیق روانی استفاده می کنیم، اما این گفته فقط در حد یک ادعا است. کاتارسیس؛ احتمال دیگر! یکی احتمال دیگر کاتارسیس یا همان تخلیه هیجانی است. وینگرهوت در یکی از آخرین مطالعات خود به بررسی گفته رایج مردم پرداخت که «گریه کردن آدم را سبک می کند.» او در سال 2015 از شرکت کنندگان در تحقیق خود خواست تا حالت احساسی شان را قبل و بعد از دو فیلم «اشک درآور» را بگویند: فیلم "زندگی زیباست" که برنده اسکار شد و فیلم احساسی "هاچی: داستان یک سگ." سپس از شرکت کنندگان خواسته شد تا همان فرمی که قبل از مشاهده فیلم پر کرده بودند را به ترتیب 20 دقیقه و 2 ساعت پس از تماشای فیلم مجدد پر کنند. نتایج پژوهش کاملا آشکار بود: افرادی که گریه نکرده بودند، هیچ تغییری را نشان ندادند. از طرف دیگر، ماجرا در کسانی که اشک ریخته بودند کاملا متفاوت شده بود. نتایج این پژوهش احتمال وجود اثر کاتارسیس را تایید می کند. انگار مردم واقعا پس از گریه کردن، حالشان بهتر می شود! در برنامه رادیویی «موارد عجیب راترفورد و فرای» هم ما خواستیم تا کمی آزمایش انجام دهیم و همان پژوهش فیلم را بر روی سوالات شنوندگان پیاده کنیم. حنا از اینکه به اسم یک کار علمی مرا به تحمل تجارب دردناک محکوم می کرد، لذت می برد: من در اتوبان پشت ترافیک سنگینی گیر کرده بودم، از حال رفته بودم و کمرم را هم موم انداخته بودم! البته هیچ یک از این موارد به دردناکی فیلم "هاچی: داستان یک سگ" نبود و نمی توانست مرا به گریه بیندازد. نظرم من این است: هاچی سگی بود که به دست ریچارد گری بزرگ شده بود. ریچارد می میرد. هاچی ناراحت است. پایان. ممکن است برخی فکر کنند که ریچارد از فیلمنامه نویس عاجزانه درخواست کرده تا چنین شود! من سر فیلم هاچی اصلا اشک نریختم؛ حتی حالم هم بهتر نشد و این رویه با نتایج فیلم وینگرهوت همبستگی دارد. شاید من باید دریچه های سد چشمانم را باز می گذاشتم. منبع: BBC World - faradeed.ir
جمعه ، ۱۱تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]