واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: آخرین باری که روزنامه اطلاعات را دست گرفتم برمی گردد به آخرین سفرم با قطار و بیشترین توجه مرا از میان صفحات روزنامه جدول آن به خود جلب کرد؛چیزی برای گذران وقت در قطار. اطلاعات قدیمی ترین روزنامه در حال انتشار ایران است و روزگاری بسیار عریض و طویل...به گزارش ذاکرنیوز ، آخرین باری که روزنامه اطلاعات را دست گرفتم برمی گردد به آخرین سفرم با قطار و بیشترین توجه مرا از میان صفحات روزنامه جدول آن به خود جلب کرد؛ چیزی برای گذران وقت در قطار. اطلاعات قدیمی ترین روزنامه در حال انتشار ایران است و روزگاری بسیار عریض و طویل و تاثیرگذار بود اما امروز این روزنامه هم به چیزی شبیه به سرنوشت ارج نزدیک شده است. نام پرآوازه ای که از نفس افتاده و با همه عرض و طول و برو ـ بیایش در نهایت تبدیل شده به یک روزنامه حاشیه ای که فقط هست. نماد زنده ای از فروپاشانده شدن به دست مدیریت لایتغیر. هر رسانه ای در نهایت تاسیس می شود که نمایندگی ایده هایی را داشته باشد و بزرگ و کوچک بودنش هم به نوع ایده هایش مربوط می شود. شاید ارگان رسمی یک گروه باشد برای اعلام مواضع و اطلاع رسانی و شاید فراتر از آن ناشی از یک منش و روش فکری ـ فرهنگی ـ سیاسی و شاید در نگاهی کلان تر رسالت حرفه ای خبررسانی گسترده و همه شمول را برگزیده باشد. روزنامه اطلاعات چیزی بود از جنس سوم و اکنون چیزی هست از جنس تقریبا هیچکدام و شاید در نهایت تریبونی برای ایده ها و روابط فریز شده اندکی پس از انقلاب. در این میان و از رهگذر این نگاه به این روزنامه باید پرسید روزنامه ای با 10 طبقه ساختمان در خیابان میرداماد تهران چرا اکنون اینچنین بی شاخ و برگ است و تبدیل شده به جایی شاید برای سلیقه مدیرمسؤول آن. البته هر رسانه ای حق دارد روند دلخواه خود را طی کند و به علایق و دغدغه های خود بپردازد فقط به این شرط که موسسه ای باشد مستقل از ایده های کلی حاکمیت. در حالی که روزنامه اطلاعات وابسته به نهاد ولایت فقیه است و در عمق مساله جمهوری اسلامی و رهبری قرار دارد و باید جایی باشد برای پیگیری همان ایده های کلی انقلاب اسلامی در قرائتی هماهنگ با ساختار ولایت فقیه و رهبری انقلاب اسلامی. سیدمحمود دعایی، سرپرست روزنامه اطلاعات و نماینده ولی فقیه در آن روزنامه از سال 59 تاکنون است و عملکرد وی در این روزنامه سوای بحث پیشین ما- که از افول وجهه رسانه ای این موسسه حکایت می کرد- نشانگر پیگیری روندی بر مبنای تمنیات شخصی وی است. روندی با زوایای معنادار از رهبری انقلاب. این ادعای گزافی نیست چرا که برای مثال دعایی همین چند روز پیش پیشانی فتنه گری چون تاج زاده را می بوسد و چندی پیش تر اقدام به چاپ تصویر کسی در صفحه اول روزنامه اش کرده بود که به خاطر تلاش مسجل شده اش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی و تضعیف رهبری، ممنوع التصویر بود. دعایی پس از اعتراض رسانه های انقلابی به این عملش در یادداشتی در روزنامه اش به گونه ای به دفاع از این اقدام پرداخت و مدام اظهار می کرد کاکایش اینکاره نبوده است و... و همین استفاده از لفظ صمیمی کاکا برای آن شخص نشان دهنده این مساله است که بافتی قدرتمند درون نظام جمهوری اسلامی وجود دارند که در عین حال که به لطف نظام انقلابی برتری یافته اند اما روابط دوستانه و قدیمی خود را بر نظام ارزشی آن ترجیح می دهند و رسما ابایی ندارند که اینگونه به نوعی قلدری نیز بپردازند. قشری که از صحبت رهبری درباره انقلابی گری امام ناراحت می شوند و یادداشت می نویسند که امام را نباید محدود در یک صفت کرد، حال آنکه خود هم می دانند همه ویژگی های امام ذیل انقلابی گری او بالا آمده است! یا اینکه زمانی هم که رهبری در جلسه با اعضای هیات دولت، به دولتمردان یادآور می شوند «نباید سخن، سکوت، اقدام و حتی نوع نگرش، موجب تقویت فتنه شود» و «باید به گونه ای عمل کرد که هیچ بهره ای به نفع فتنه ایجاد نشود» که در نگاه اول درباره دولتمردانی است که وقتی تاج زاده از زندان آزاد می شود به ملاقاتش می روند یا در برابر دفاع برخی از فتنه گران دست کم سکوت می کنند یا در جلسه فلان تشکل دانشجویی دولت ساخته، دولت زنی به حمایت از سران فتنه می پردازد، در پله دوم منظورشان با آن آقای مدیرمسؤول روزنامه هم هست که حواست باشد، چه می کنی! خطاب به کسانی که با مواجهه شان به نوعی اعلام می کنند از سیستم ارزشی انقلاب اسلامی قرائتی شخصی دارند و هر جا نیاز باشد و بخواهند به دلخواه و براساس همان قرائت عمل می کنند. قدرتی که این بافت-که ما بارها به عنوان الیگارشی از آن نام برده ایم- دارد مرهون همین مداومت های سی و چند ساله در جایگاه های گوناگون است. هر کسی هم اگر 36 سال رئیس یک موسسه عریض و طویل باشد به چنین تحلیلی از ذی حق بودن می رسد و معنا و مفهوم جایگاهی که در آن قرار دارد دیگر تحت تاثیر دست نیرودهنده به آن نیست بلکه خود را از این رابطه مستقل احساس می کند و همین می شود که بر مبنای تحلیل خود هنوز بسیاری براندازان و تجدیدنظرطلبان کاکاهایش به شمار می روند و بر خود فرض می بیند که در این سیستم دوستی و خویشاوندی حق رفاقت را به خرج جیب مردم و با رسانه عمومی شان به جای آورد. و ابدا هم کسی از امثال ما پابرهنه های غیرخودی حق ندارد از این سیستم بدوی توزیع منافع سوالی بپرسد، چرا که لشکر رسانه های رنگارنگ متهمش می کنند به همان چیزی که منتقدش هست، چرا که سال هاست این رفقای گرمابه و گلستان، رنگ عوض کرده اند و با فریبی مبتذل خود را- بسان قورباغه هایی رنگ شده- در نقش گنجشکک آزادی خواهی و دموکراسی جا زده اند. جماعتی که هم از توبره انقلاب اسلامی می خورند و هم از آخور پیوندهای خویشاوندی و دوستانه خود و چنین معتقدند که هر طوری هم که بشود و هر لگدی هم که به صورت انقلاب و ارزش هایش پرانده شود باز هم همه اعضای یک خانواده اند و باید در قبال غیرخودی ها و غریبه ها (یعنی ما ملت دست از همه جا کوتاه) متحد و منسجم باشند. بالاخره همه کاکایند و رسم برادری، وفاداری است!
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 125]