تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834844657
بهشتی، دغدغه هایش و نامه ای که نخواندیم!!! - سایت استان کهگیلویه و بویراحمد
واضح آرشیو وب فارسی:استان کهگیلویه و بویراحمد: نامه تاریخی شهید بهشتی خطاب به امام (ره) در 20 اسفند 59 و پس از غائله ی 14 اسفند بنی صدر نوشته شد را بی تردید باید به عنوان یک سند مهم ایدئولوژیک» دانست که هیچ گاه رنگ کهنگی به خود نمی گیرد. این نامه تاریخی که به خوبی بیانگر خط کشی های فکری و بینش های کلان مدیریتی در سطح کشور در اوایل انقلاب است لازم است مکرر در مکرر بازخوانی شود به ویژه میان نخبگان، آن ها نه به دلیل ارضای حس نوستالژیک خودمان بلکه به این علت که پس از 4 دهه از نگارش آن نامه تاریخی همچنان شاهد تداوم هر دو بینش در بین مسئولان جمهوری اسلامی هستیم. شهید بزرگواردر این نامه با هوشمندی راز اختلافات میان مسئولین وقت کشور شامل دودسته ی حزب الهی ها و خط امام و همچنین لیبرال ها و خط بنی صدر و بازرگان را نه شخصی که مربوط به دو نوع بینش متفاوت می داند و در خصوص اختلاف این دو بینش به امام عرض می کند : بینش اول در برابر بیگانگان و هجوم تبلیغاتی و سیاسی و اقتصادی به نظام سخت به توکل بر خدا و اعتمادبه نفس و تکیه بر توان اسلامی و پرهیز از گرفتار شدن در دام داوری ها یا دلسوزی های بیگانگان معتقد و ملتزم. بینش دیگر، هرچند دلش همین را می خواهد و زبانش همین را می گوید و قلمش همین را می نویسد، اما چون همه مختصات لازم برای پیمودن این راه دشوار را ندارد، در عمل لرزان و لغزان» نقطه ی غم انگیز د استان برای شهید بهشتی آنجاست که باوجود آنکه امام (ره) در رأس است، طرفداران بینش اول را مظلوم و در اقلیت می بیند و صدای طرفداران بینش دوم که در بدنه این نظام نوپا جایگاه های کلان مدیریتی کلان را قبضه کرده اند از همه بلندتر است، لذا با تلخ کامی خطاب به امام خود عرض می کند: شاید برای شما شنیدن این خبر تلخ و دشوار باشد که بسیاری از کسانی که در طول سال های اخیر درراه حاکم شدن اسلام اصیل بر جامعه ما کوشیده و رنج ها برده اند و در طول این سال ها به مقتضای طبیعت و ماهیت نظام اداری رژیم شاهی، در همه سازمان های لشکری و کشوری همواره در اقلیت بوده و زیر فشار اکثریت غرب گرا یا شرق گرا حاکم بر این سازمان ها به سر برده اند، هم اکنون در جمهوری اسلامی هم که امام در رأس آن است و تنی چند از فرزندان امام نیز بخشی از مسئولیت ها را به عهده دارند و مردم عزیز ما نیز درصحنه ها حضور دارند، دوباره تحت فشار همان اکثریت قرارگرفته اند، این اقلیت مؤمن که اگر حمایتش کنند می رود که اکثریت شود، امروز ذلت و خذلان مؤمنان را در جمهوری اسلامی باپوست و گوشت و استخوان لمس می کنند که با چماق ارتجاع می کوبندشان و با کارشکنی های رنگارنگ سد راه حرکت اسلامی و اصلاحی آن ها می شوند»… این ماجرا آن قدر برای آن شهید بزرگوار سنگین است که خطاب به امام (ره) می نویسد: امام عزیز، به خدا سوگند تحمل این وضع برای این فرزندتان بس دشوار است که چهره افسرده این ها را ببینم و ندای یاللمسلمین آن ها را بشنوم و تنها پاسخ این باشد که صبر کنید. من هم صبر می کنم و فی العین قذی و فی الحلق شجی. این روزها مکرّر با خود می اندیشم که ای کاش زیر بار این مسئولیت سنگین که با تأکید بر عهده ام نهادید نبودم تا می توانستم به کمک آن ها لااقل فریادی برآورم، زیرا فریاد از یک طلبه زیبنده است اما از یک مسئول انتظار اقدام می رود، نه فریاد و اگر اقدام کنم با این شائبه جگرسوز روبه رو می شوم که دفاع از مظلومان نیست، جنگ قدرت است میان سران، از روی هواها … البته کیست که نداند سید مظلوم انقلاب ذره ای اسیر قدرت و مقام نبود و آنچه او را بی تاب و بی قرار می کرد ترس او از آینده ای بود که با تداوم این روند و سکوت امثال او خدای ناکرده به انحراف خواهد رفت لذا سکوت نکرد و پس از صبر و تحمل های فراوان نگرانی های خود را دلسوزانه چونان فرزندی به امام و پدر خود بیان کرد. نگرانی شهید مظلوم آنجا اوج می گیرد که تداوم این دو بینش را به موازات هم بیش از این به صلاح نمی داند و لذا مؤدبانه و صادقانه از امام (ره) می خواهد: … اگر اداره جمهوری اسلامی به وسیله صاحبان بینش دوم را در این مقطع اصلح می دانید، ما به همان کارهای طلبگی خویش بپردازیم و بیش از این شاهد تلف شدن نیروها در جریان این دوگانگی فرساینده نباشیم»… البته امام (ره) نیز با واکنش انقلابی خود نسبت به مسئله بنی صدر نهایتاً او را معزول کردند و نشان دادند که از بینش اول که راه و رسم انقلابی گری است حمایت می کنند و هیچ گاه فرزندان انقلابی خود را تنها نمی گذارند. اما آنچه بازخوانی این نامه تاریخی را برای ما و نسل ما در آستانه دهه پنجم انقلاب، ضروری می سازد این است که همچنان شاهد تداوم این دو بینش مدیریتی هستیم که متأسفانه انرژی های زیادی در عرصه ی مسائل داخلی و خارجی از انقلاب اسلامی گرفته است. برای مثال تداوم این دو بینش را الآن هم در بین مسئولین درباره حل مشکلات اقتصادی نیز شاهدیم. مقام معظم رهبری در ابتدای نوروز 94 در حرم رضوی این دو بینش را این گونه تحلیل می کنند: در نگاه کلان به اقتصاد کشورمان دو جور نگاه وجود دارد. من خواهش می کنم بخصوص صاحب نظران و همچنین جوانان و عامّه ی مردم عزیزمان به این نکته توجّه کنند که دو جور نگاه به رونق اقتصادی و پیشرفت اقتصاد وجود دارد؛ یک نگاه می گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیت های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم. ظرفیت های بسیار زیادی در کشور وجود دارد که از این ظرفیت ها یا استفاده نشده است یا درست استفاده نشده است؛ از این ظرفیت ها استفاده کنیم؛ [یعنی] اقتصاد درون زا؛ اقتصادی که مایه ی خود و مادّه ی خود را از درون کشور و از امکانات کشور و از توانایی های مردم خودمان به دست می آورد. این یک نگاه است که میگویند برای رونق اقتصادی نگاه کنیم به امکانات درونی کشور و استعدادها را و ظرفیت ها را بشناسیم، آن ها را به درستی به کار بگیریم، [آن وقت] اقتصاد رشد خواهد کرد، نمو خواهد کرد؛ این یک نگاه. نگاه دوّم به اقتصاد کشور نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می گوید سیاست خارجی مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت های مستکبر را در بخشهای گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوّم است. امروز شرایط کشور به ما نشان داده است که این نگاه دوّم یک نگاه کاملاً غلط و عقیم و بی فایده است. همین تحریم هایی که امروز علیه ملّت ایران اعمال می شود، دلیل محکم و متقنی است بر غلط بودن این نگاه؛ یعنی شما وقتی که به امید قدرت های خارجی نشستید تا آن ها بیایند اقتصاد شمارا رونق بدهند و با زیر بار آن ها رفتن، اقتصاد را رونق بدهید، آن ها به حدّ کم قانع نیستند. وقتی که شما نگاه می کنید به بیرون، مواجه می شوید با یک مسئله ای مثل کاهش قیمت نفت؛ ناگهان قدرت های مستکبر با همراهی ایادی منطقه ای خودشان متأسفانه به این نتیجه می رسند که قیمت نفت را به نصف و گاهی کمتر از نصف برسانند؛ شما مواجه می شوید با یک چنین مشکلی؛ وقتی نگاه به بیرون باشد، این است. وقتی شما نگاه به درون کردید، دیگر این جور نیست. امروز خارجی ها و رؤسای قدرت های مستکبر می خواهند همین نگاه دوّم را در مردم ما تقویت کنند. متأسفانه پس از انقلاب و در برهه های مختلف به خاطر نفوذ بینش دوم که عمدتاً هم مبتنی بر گرایش ها لیبرالی است هزینه های فراوانی داده ایم کما اینکه هنوز هم به دلیل اینکه چنین افرادی کم وبیش در بدنه ی مدیریتی کشور و در ساختارهای رسمی نظام حضور دارند داریم هزینه پرداخت می کنیم. راه کاهش هزینه ها و برون رفت از مشکلات هم به این است که بینش دوم را تقویت کنیم یعنی همان چیزی که بهشتی می خواست و باور داشت و عمل می کرد…
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: استان کهگیلویه و بویراحمد]
[مشاهده در: www.k-b.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها