مقابله به مثل

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: مقابله به مثل
* پيرمحمد ملازهي واكنش تند دولت پاكستان درباره اظهارات اخير حامد كرزاي رئيس جمهور افغانستان كه گفته بود ارتش اين كشور در تعقيب تروريستها در مراكز آنها در داخل پاكستان از مرزها عبور خواهد كرد، از تشديد اختلافهاي افغانستان و پاكستان حكايت دارد. اهميت تهديد حامد كرزاي در عملي كردن يا نكردن اين تهديد نيست، اهميت آن در اين است كه خط فكري مقابله جويانه تري در كابل كه تاكنون منحصر به حزب افغان ملت بوده است در موضع تعيين كننده تري قرار گرفته است. دو موضوع اصلي در اين ميان، بسيار مهم هستند و شايد تحولات آينده را در مناسبات پاكستان و افغانستان رقم بزنند. نخست ناديده گرفتن خط مرزي ديوراند و دوم مقابله به مثل افغانستان خط مرزي ديوراند با طول تقريبي 2500 كيلومتر در سال 1893 ميان قدرت استعماري انگليس كه هندوستان را تحت اختيار خود دانست و امير عبدالرحمن خان پادشاه وقت افغانستان امضا شده است. پاكستان از سال تأسيس در سال 1947 تاكنون همواره با مشكل به رسميت شناختن افغانستان به عنوان مرز بين المللي رو به رو بوده است. از نظر پاكستان موضوع مرزها تمام شده، اما از نظر افغانستان اين موضوع حل نشده است. گذشته از اين، قوم محورهاي پشتون افغانستان براي اين خط مرزي اعتباري صدساله قايل هستند كه براساس برداشت آنها در سال 1993 پايان يافته، اما بايد مناطق جدا شده از افغانستان به اين كشور بازگردانده شوند. از آنجا كه دو ايالت سرحد و بلوچستان به همراه مناطق قبايلي، مورد ادعاي افغانهاست و چيزي در حدود 47 درصد خاك پاكستان را شامل مي شوند، اين ادعا در پاكستان بشدت نگراني آفرين شده است. روي همين اصل راهبرد پاكستان آن گونه كه افغانها باور دارند، دخالت در امور داخلي افغانستان و استقرار حكومتي دست نشانده در كابل است. گروهي از افغانها پس از سقوط طالبان همواره خواهان اين بوده اند كه دولت كابل بحث حق بازگرداندن سرزمين هاي از دست رفته را زنده نگاه دارد. اكنون اظهارات حامد كرزاي با استقبال اين طيف سياسي در افغانستان رو به رو است و اين را جدا از جنبه هاي عملي بودن يا نبودن آن بايد مهم تلقي كرد. البته روشن است كه پاكستان هرگونه دخالت خود را در افغانستان را انكار مي كند، اما حقيقت آن است كه اين انكار در افغانستان قابل قبول نيست. اين برداشت وجود دارد كه طالبان و القاعده و حزب اسلامي حكمتيار در مناطق قبايلي پاكستان حضوري مؤثر دارند و توافق صلح بين طالبان محلي پاكستان و دولت خطرات امنيتي بيشتري را متوجه افغانستان كرده است.اين برداشت مورد تأييد فرماندهان نظامي آمريكا و ناتو نيز است.از اين رو گمان مي رود تهديد حامد كرزاي به دخالت نظامي در داخل پاكستان تنها يك لفاظي نباشد و نوعي هماهنگي وجود داشته باشد. نخستين نشانه اين هماهنگي را در تخريب يك پاسگاه مرزي پاكستان در «مهمند» كه مورد اختلاف پاكستان و افغانستان است شاهد بوديم.اگر قابل تصور باشد كه روزي تهديد حامد كرزاي عملي شود و همچنانكه خط مرزي «ديوراند» از طرف طالبان ناديده گرفته مي شود.ارتش رسمي افغانستان هم آن را ناديده بگيرد، در آن صورت قابل تصور خواهد شد كه منطقه دچار تحول شود و جنگ ميان ارتش افغانستان و گروه طالبان فراتر رود، البته چنين احتمالي بدون هماهنگي آمريكا و ناتو غيرممكن است.اما در هر حال اگر كار به عملي شدن تهديد كرزاي و عبور ارتش افغانستان با حمايت آمريكا و ناتو منجر شود، به دشواري مي توان تصور كرد پاكستان و افغانستان برنده اين بازي خطرناك باشند.
سه شنبه 28 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]