تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837451020
حافظ، مولوی، سعدی و فردوسی درباره حضرت علی (ع) چه سروده اند؟ - پایگاه خبری تحلیلی رهیاب خوزستان
واضح آرشیو وب فارسی:رهیاب: امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید؛ نتیجه ترک آن این است که بدان و ناپاکان بر شما مسلط خواهند شد و به شما ستم خواهند کرد، آنگاه هر چه نیکان شما دعا کنند، دعاى آنها برآورده نخواهد شد.به گزارش رهیاب: در بیست و یکم رمضان سال چهلم هجری قمری، امیرالمونین حضرت علی (ع) در اوج مظلومیت به شهادت رسید و جامه دیدار یار بر تن کرد. از وصایاى حضرت علی (علیه السلام) در واپسین دم حیات مى توان به وصیت گهربار ذیل اشاره نمود: «بسم الله الرحمن الرحیم این آن چیزى است که على پسر ابوطالب وصیت مى کند: به وحدانیت و یگانگى خدا گواهى مى دهد و اقرار مى کند که محمد بنده و پیغمبر اوست، خدا او را فرستاده تا دین خود را بر دیگر ادیان پیروز گرداند. همانا نماز، عبادت، حیات و زندگانى من از آن خداست. شریکى براى او نیست، من به این امر شده ام و از تسلیم شدگان اویم . فرزندم حسن! تو و همه فرزندان و اهل بیتم و هر کس را که این نوشته من به او رسد را به امور ذیل توصیه و سفارش مى کنم : 1- تقوای الهى را هرگز از یاد نبرید، کوشش کنید تا دم مرگ بر دین خدا باقى بمانید. 2- همه با هم به ریسمان خدا چنگ بزنید، و بر مبناى ایمان و خداشناسى متفق و متحد باشید و از تفرقه بپرهیزید، پیغمبر فرمود: اصلاح میان مردم از نماز و روزه دائم افضل است و چیزى که دین را محو مى کند، فساد و اختلاف است . 3- ارحام و خویشاوندان را از یاد نبرید، صله رحم کنید که صله رحم حساب انسان را نزد خدا آسان مى کند. 4- خدا را! خدا را! درباره یتیمان، مبادا گرسنه و بى سرپرست بمانند. 5- خدا را! خدا را! درباره همسایگان، پیغمبر آن قدر سفارش همسایگان را فرمود که ما گمان کردیم مى خواهند آنها را در ارث شریک کند. 6- خدا را! خدا را! درباره قرآن؛ مبادا دیگران در عمل کردن، بر شما پیشى گیرند. 7- خدا را! خدا را! درباره نماز؛ نماز پایه دین شماست . 8- خدا را! خدا را! درباره کعبه، خانه خدا، مبادا حج تعطیل شود که اگر حج متروک بماند، مهلت داده نخواهد شد و دیگران شما را طعمه خود خواهند کرد. 9- خدا را! خدا را! درباره جهاد در راه خدا، از مال و جان خود در این راه مضایقه نکنید. 10- خدا را! خدا را! درباره زکات؛ زکات آتش خشم الهى را خاموش مى کند. 11- خدا را! خدا را! درباره ذریه پیغمبرتان، مبادا مورد ستم قرار گیرند. 12- خدا را! خدا را! درباره صحابه و یاران پیغمبر، رسول خدا (صلى الله علیه و آله) درباره آنها سفارش کرده است . 13- خدا را! خدا را! درباره فقرا و تهیدستان، آنها را در زندگى شریک خود سازید. 14- خدا را! خدا را! درباه بردگان، که آخرین سفارش پیغمبر درباره اینها بود. 15- در انجام کارى که رضاى خدا در آن است بکوشید و به سخن مردم (در صورتی که مخالف آن هستند) ترتیب اثر ندهید. 16- با مردم به خوشى و نیکى رفتار کنید چنانکه قرآن دستور داده است . 17- امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید؛ نتیجه ترک آن این است که بدان و ناپاکان بر شما مسلط خواهند شد و به شما ستم خواهند کرد، آنگاه هر چه نیکان شما دعا کنند، دعاى آنها برآورده نخواهد شد. 18- بر شما باد که بر روابط دوستانه ما بین خویش بیفزایید، به یکدیگر نیکى کنید، از کناره گیرى و قطع ارتباط و تفرقه و تشتت بپرهیزید. 19- کارهاى خیر را به مدد یکدیگر و به اتفاق هم انجام دهید، از همکارى در مورد گناهان و چیزهایى که موجب کدورت و دشمنى مى شود، بپرهیزید. 20- از خدا بترسید که جزا و کیفر خدا شدید است . خداوند همه شما را در کنف حمایت خود محفوظ بدارد و به امت پیغمبر توفیق دهد که احترام شما (اهل بیت) و احترام پیغمبر خود را پاس بدارند. همه شما را به خدا مى سپارم . سلام و دورد حق بر همه شما ... .(1) از علامه امینی پرسیدم: آخرین ذکرى که على(علیه السلام) بر زبان مبارک جارى فرمود چه بود؟ مى فرماید: بعضى مى گویند پس از وصیتى که ذکر آن رفت امام علی(علیه السلام) لحظه اى بیهوش شد و چون به هوش آمد دیگر سخنى جز لا اله الا الله از حضرت شنیده نشد تا جان به جان آفرین تسلیم فرمود. چنانکه بعضى دیگر گفته اند:(2) آخرین فرمایش ایشان این آیه شریفه بود: فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره.(3) البته گروهى دیگر ذکر کرده اند(4) که حضرت ابتدا به فرشتگان خدا سلام داد سپس این آیات را زمزمه فرمود که المثل هذا للیعمل العاملون،(5) یعنى براى چنین لحظاتى باید عمل کرده و بکوشند و ان الله مع الذین اتقوا و الذین هم محسنون (6) یعنى خدا با مردمى است که عمر خود را به تقوا و پرهیزکارى گذراندند و مردمى که همواره کار نیک مى کنند. آنگاه در واپسین دم حیات فرمود: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمد عبده و رسوله. امیرمومنان علی (ع) گفتار و کردارش برای شیعیان او اسوه ی انسان و انسانیت است. ابعاد شخصیتی او؛ از مهربانی اش گرفته تا شجاعت و مردانگی، همواره الهام بخش روح و جان ایرانیان بوده است و شاعران و عرفا نیز از این قاعده، مستثنی نبوده اند، آنچنانکه هر کدام سروده هایی در وصف امام اول شیعیان داشته اند. مولانا؛ جلال الدین محمد بلخی یکی از مشهورترین سروده های مولوی، مثنوی بلندی است که یکی از مبارزات امیرالمومنین را روایت می کند؛ مبارزه ای که با خدو انداختن فرد کافر، برخورد تامل برانگیز و درس آموز حضرت علی (ع) را در پی دارد: از علی آموز اخلاص عمل/ شیر حق را دان مطهر از دغل در غزا بر پهلوانی دست یافت/ زود شمشیری بر آورد و شتافت او خدو انداخت در روی علی/ افتخار هر نبی و هر وَلی آن خدو زد بر رخی که روی ماه/ سجده آرد پیش او در سجده گاه در زمان انداخت شمشیر آن علی/ کرد او اندر غزااش کاهلی گشت حیران آن مبارز زین عمل/ وز نمودن عفو و رحمت بی محل گفت بر من تیغ تیز افراشتی/ از چه افکندی مرا بگذاشتی .... گفت من تیغ از پی حق می زنم/ بنده ی حقم نه مامور تنم شیر حقم نیستم شیر هوا/ فعل من بر دین من باشد گوا ما رمیت اذ رمیتم در حراب/ من چو تیغم وان زننده آفتاب رخت خود را من ز ره بر داشتم/ غیر حق را من عدم انگاشتم سایه ای ام کدخداام آفتاب/ حاجبم من نیستم او را حجاب من چو تیغم پر گهرهای وصال/ زنده گردانم نه کشته در قتال خون نپوشد گوهر تیغ مرا/ باد از جا کی برد میغ مرا *** مولوی همچنین در غزلی زیبا، اینگونه مهر و وابستگی اش را به امیر المومنین (ع) ابراز می کند: تا صورت پیوند جهان بود علی بود/ تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر/ برکند به یک حمله و بگشود علی بود آن گرد سرافراز که اندر ره اسلام/ تا کار نشد راست نیاسود، علی بود شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود/ سلطان سخا و کرم و جود علی بود آن شیر دلاور که برای طمع نفس/ بر خوان جهان پنجه نیالود، علی بود سر دو جهان جمله ز پنهان و ز پیدا/ شمس الحق تبریز که بنمود، علی بود آن عارف سجّاد، که خاک درش از قدر/ بر کنگرهی عرش بیفزود علی بود مسجود ملایک که شد آدم، ز علی شد/ آدم چو یکی قبله و مسجود علی بود هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاس/ هم صالح پیغمبر و داوود علی بود هم موسی وهم عیسی و هم خضر و هم ایوب/ هم یوسف و هم یونس و هم هود علی بود آن لحمک لحمی، بشنو تا که بدانی/ آن یار که او نفس نبی بود علی بود موسی و عصا و ید بیضا و نبوت/ در مصر به فرعون که بنمود، علی بود عیسی به وجود آمد و در حال سخن گفت/ آن نطق و فصاحت که در او بود علی بود خاتم که در انگشت سلیمان نبی بود علی بود/ آن نور خدایی که بر او بود علی بود آن شاه سرافراز که اندر شب معراج/ با احمد مختار یکی بود علی بود محمود نبودند کسانی که ندیدند/ کاندر ره دین احمد محمود علی بود آن کاشف قرآنکه خدا در همه قرآن/ کردش صفت عصمت و بستود علی بود چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم/ از روی یقین در همه موجود، علی بود هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن/ هم عابد و هم معبد و معبود، علی بود این کفر نباشد، سخن کفر نه این است/ تا هست علی باشد و تا بود علی بود *** یا غزل هایی با مطلع های: آن شاه که با دانش و دین بود علی بود/ مسجود ملک ساجد و معبود علی بود و شاه ما شاه است و نامش مرتضاست/ در دو عالم شاه ما شیر خداست فردوسی ابوالقاسم فردوسی توسی که روایت گر جاودانه شاهنامه است، در اقصی نقات اشعارِ حماسی خود، گریز هایی دارد به جایگاه و شان والای علی ابن ابی طالب (ع). او قهرمان واقعی را علی می داند و قهرمان های داستانش را با صفات او مطابق می گیرد. ضمن اینکه این شاعر بزرگ، پرداخت های مکرری به خصائل و جایگاه امیر المومنین دارد، آنچنانکه در ابیات زیر می خوانیم: مرا غمز کردند کان پر سخن/ به مهر نبی و علی شد کهن *** نترسم که دارم ز روشن دلی/ به دل مهرجان نبی و علی *** که من شهر علمم، علیم در است/ درست این سخن قول پیغمبر است... *** ...چهارم علی بود جفت بتول/ که او را به خوبی ستاید رسول *** از او بر روان محمد درود/ به یارانش بر هر یکی برفزود *** سر انجمن بد ز یاران علی/ که خواندش پیمبر علی ولی *** وگر در دلت هیچ مهر علی است/ تو را روز محشر به خواهش ولی است *** یا این ابیات متوالی: پس از مصطفی مدح شیر خدا/ بود نزد ارباب عرفان روا به مدح علی خامه سر می کنم/ زمین تا فلک پر گهر می کنم... ز جولانگه غیب بیرون خرام/ برون آر تیغ علی از نیام سر دشمنان از بدن دور کن/ برای دل دوستان سور کن حافظ خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی که سروده هایش، همواره در دل و جان ایرانیان جای داشته نیز از شاعران مطرح پارسی سراست که در سروده هایش چندین و چندبار به مدح امام علی (ع) پرداخته است. اما این غزل، می تواند برآیندی باشد بر علاقه حافظ به مولای متقیان: طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف/ گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف طرف کرم ز کس نبست این دل پرامید من/ گر چه سخن همی برد قصه من به هر طرف از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد/ وه که در این خیال کج عمر عزیز شد تلف ابروی دوست کی شود دست کش خیال من/ کس نزده ست از این کمان تیر مراد بر هدف چند به ناز پرورم مهر بتان سنگ دل/ یاد پدر نمی کنند این پسران ناخلف من به خیال زاهدی گوشه نشین و طرفه آنک/ مغبچه ای ز هر طرف می زندم به چنگ و دف بی خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل/ مست ریاست محتسب باده بده و لا تخف صوفی شهر بین که چون لقمه شبهه می خورد/ پاردمش دراز باد آن حیوان خوش علف حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق/ بدرقه رهت شود همت شحنه نجف سعدی استاد سخن؛ سعدی نیز از این قافله جا نمانده و در آثار خود، مکررا مهری که از امیرمومنان به دل داشته را بیان کرده است. این غزل، نمونه تمام قدی از این محبت است: کس را چه زور و زهره که وصف علی کند؟/ جبار در مناقب او گفته: «هل اتی» زورآزمای قلعه خیبر که بند او/ در یکدگر شکست به بازوی لافتی مردی که در مصاف، زره پیش بسته بود/ تا پیش دشمنان ندهد پشت بر غزا شیر خدای و صفدر میدان و بحر جود/ جان بخش در نماز و جهانسوز در وغا دیباچه مروت و سلطان معرفت/ لشکرکش فتوت و سردار اتقیا فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست/ ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی یا رب، به نسل طاهر اولاد فاطمه/ یا رب، به خون پاک شهیدان کربلا دلهای خسته را به کرم مرهمی فرست/ ای نام اعظمت درِ گنجینه شفا دانلود پی نوشت ها: 1- مقاتل الطالبین، صص 44 – 28، ابن اثیر، ج 3، صص 197 – 194، مروج الذهب، ج 2، صص 44 –40 . 2- انساب الاشراف، ص 499. 3- زلزال /8 – 7 . 4- بعثت، غدیر، عاشورا/ مهدى، محمدرضا حکیمى، ص 84 . 5- صافات / 60 . 6- نحل/ 129 . تابناک
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رهیاب]
[مشاهده در: www.rahyabnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها