محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827869096
علم به تنهایی برای ایمان آوردن کافی نیست - روضه نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:روضه نیوز: در این ایام ماه مبارک رمضان به صورت روزانه مباحث قرآنی که رهبر معظم انقلاب در بین بیاناتشان به آن پرداخته اند را در قالب (درس گفتار های قرآنی)منتشر میکنیم.به گزارش روضه نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR؛در ایام ماه مبارک رمضان به صورت روزانه آن دسته از مباحث قرآنی معظم له که در بین بیاناتشان به آن پرداخته اند را در قالب درس گفتارهای قرآنی منتشر می کنیم.. این مباحث تحت عنوان «سی روز، سی گفتار قرآنی» به ترتیب از جزء اول تا سی ام قرآن کریم منعکس می شود. سوره مبارکه نمل آیه ۱۴ وَجَحَدوا بِها وَاستَیقَنَتها أَنفُسُهُم ظُلمًا وَعُلُوًا ۚ فَانظُر کَیفَ کانَ عاقِبَةُ المُفسِدینَ (۱۴) و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل به آن یقین داشتند! پس بنگر سرانجام تبهکاران (و مفسدان) چگونه بود! علم به تنهایی برای ایمان آوردن کافی نیست بیم دادن و انذار کار پیغمبران است. بیم دادن، یعنی هشدار دادن و آن ها را از وضع بد و غلطی که درآن قرار دارند ترساندن، این ترساندن را می گویند انذار دادن، که البته هر ترساندنی مورد بحث نیست. مثلاً: اگر صدای مخصوص در بیاورید که کسی از جا بپرد این را نمی گویند انذار، انذار یعنی از وضع بدی که در آن قرار دارند و از راه غلطی که در آن دارند حرکت می کنند و از سرنوشت شومی که درانتظار آنهاست، آن ها را بترسانی و بیم دهی. پیغمبران وقتی می آیند با جوامع بشری گمراه روبرو می شوند آن ها را از وضع خودشان بیم می دهند و می گویند این چه غفلت و گمراهی و آلودگی وناپاکی است که در آن غرق هستند؟ کسانی که خودشان غرق هستند غالباً نمی دانند، ابزار علم را در اختیار دارند اما چون غرق در جاهلیت اند و واقعاً ملتفت نیستند و البته یک عده ای آتش نفهمی این ها را می افروزند، نمی فه مند غرق در جاهلیت و غرق در آلودگی هستند و همه چیزهای بدی را را که این آلودگی را بوجود آورده خوب دانستند و به آن ها مباهات کردند. پیغمبران که منذر هستند می آیند آن ها را انذار می کنند، آن ها را از وضعی که دارند می گذرانند و از زندگیشان و از نظامشان و از کششی که دارند این ها را می ترسانند که دارید چه می کنید؟ در چه وضعی هستید و این چه آینده ای است که در انتظار شماست و چه عوامل تلخی دارد بر شما حکومت می کند؟ این معنی انذار است. حالا قرآن می گوید: این آدمهایی که کفر می ورزند، چه انذارشان بکنی و چه انذارشان نکنی یکسان است و این ها ایمان نخواهند آورد. یک دانشمندی یکوقت گفته بود من خفته را می توانم بیدار کنم اما کسی که خودش را بخواب زده چگونه می توانم بیدار کنم؟ آدمی که خوابیده با دوبار صدا زدن یا یک لیوان آب به سر و رویش ریختن هر چند هم سنگین خواب باشد بالاخره بیدار می شود اما این کسی که خودش را بخواب زده و نمی خواهد اصلاً به پا خیزد اگر هم او را بلند کنید سرپا بایستد خودش را بر زمین خواهد انداخت یعنی آن انگیزه های درونی ضد ایمان، ضد آگاهی، ضد ذکر، ضد تنبه آنچنان در وجودش پنجه افکندند که به هیچ وجه حاضر نیست حقیقت را بفهمد البته در بسیاری از اوقات در ته دل حقیقت بسیاری می فه مند کما اینکه در بعضی از آیات در قرآن می فرماید: «وجحدوا واستیقنت ها انفسهم» (۱) بعضی ها اینطور هستند که انکار می کنند اما حقیقت را می دانند و بعضی از اوقات هم حقیقت را نمی فه مند و نمی شود به این ها فهماند هر کاری هم بکنی غرق در یک جهالت مخصوصی هستند.(۲) ایمان پایه ی عمل و حرکت انسان است. تا انسان به چیزی دلسپرده و گرویده نباشد، در راه آن حرکت نمی کند. ایمان با علم فرق دارد. انسان گاهی به حقیقتی عالم است، اما گرویده ی به آن نیست. یعنی در ایمان، فقط دانا بودن و عالم به صدق بودن کافی نیست؛ چیزی اضافه ی بر این علم لازم است. البته ایمان بدون علم هم ممکن نیست - ایمان با شک و تردید معنا ندارد - اما علم به تنهایی هم برای ایمان کافی نیست؛ کمااین که می بینید قرآن درباره ی موسی و قضایای فرعون می فرماید: «و جحدوا بها واستیقنت ها انفسهم ظلما و علوا»؛ یعنی وقتی موسی دعوت خودش را مطرح کرد، ملأ فرعونی فهمیدند او راست می گوید و حقیقت است؛ اما بعد از آن که موسی این معجزه ی عجیب را نشان داد و بعد از آن که ساحران و جادوگران - که تصور می شد کار موسی هم از قبیل کار آنهاست - خودشان اعتراف کردند این از نوع کار آن ها نیست و با وجود تهدید فرعون سجده کردند و به موسی ایمان آوردند و مرگ را پذیرا شدند، برای آن ها روشن شد که موسی حقیقت می گوید؛ اما درعین حال این حقیقت را انکار کردند؛ «جحدوا بها واستیقنت ها انفسهم». یقین داشتند که موسی راست می گوید، اما درعین حال انکار کردند. چرا؟ زیرا «ظلما و علوا»؛ به خاطر این که استکبار و هواهای نفسانیشان و ظلمی که می خواستند بکنند، نمی گذاشت تسلیم شوند. ایمان پایه عمل است ایمان و گرویدن، نوعی تسلیم است؛ تسلیم حقیقتی شدن. گاهی انسان حقیقت را می فهمد، اما دلِ خود را تسلیم این حقیقت نمی کند و در مقابل آن می ایستد. لذا می بینید در مقابل علم، جهل و شک است؛ اما در مقابل ایمان، جهل نمی آورند؛ در مقابل ایمان، کفر می آورند؛ یعنی پوشاندن. انسان گاهی حقیقتی را قبول دارد، اما آن را می پوشاند و پنهان می کند. نقطه ی مقابل پوشاندن، ایمان است؛ یعنی دل سپردن، گرویدن، سر سپردن، حقیقت را با همه ی وجود پذیرفتن و در مقابل آن تسلیم شدن. هر چیزی که شما آن را حقیقت می پندارید، اگر به آن ایمان آوردید، این می شود پایه ی عمل شما. امروز شما می بینید عده یی با حرارتِ تمام از فلان مبنای اقتصادی یا اجتماعی دفاع و برای آن سرمایه گذاری می کنند. مثال واضح تر، وجود گرایشهای مارکسیستی در دوره ی جوانیِ خودمان است که بعضی از شما ها هم آن دوره را درک کرده اید. عده یی واقعاً در مقابل آن مفاهیم مارکسیستی حاضر بودند جان خودشان را بدهند. این ها دل سپرده و ایمان آورده بودند. این ایمان، منشأ عمل می شود؛ آن هم عملی به این دشواری؛ مبارزه کردن و در میدان بودن و کشتن و کشته شدن. اگر ایمان به مبنایی وجود داشت، آن انسان می شود خودکار به سمت هدفهای آن ایمان؛ لازم نیست دایماً به او تذکر دهند. ایمان، عمل را به دنبال می آورد.(۳) پی نوشت: ۱) نمل: ۱۴ ۲) بیانات در جلسه دهم تفسیر سوره بقره ۱۳۷۰/۰۸/۰۸ ۳) بیانات در دیدار اعضای هیأت دولت ۱۳۸۳/۰۸/۲۰
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روضه نیوز]
[مشاهده در: www.rozenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها