محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831111467
سدها، نیروی محرکه ی جنگ ترکیه با کُردها / فیلیپ جان - خبرگزاری کرد پرس
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: در همان حال که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در مورد کردهای این کشور شدت عمل به خرج می دهد، رودها و سدها در استراتژی او و در انتقام جویی های شبه نظامیان کرد نقش کلیدی خواهند داشت.دورنما • پروژه های تولید برق از آب و سدسازی مؤلفه های اصلی استراتژی ترکیه برای مدیریت جمعیت کرد این کشور باقی خواهد ماند . • در نتیجه این سایت ها هدف اعتراضات و حملات گروه های شبه نظامی کرد قرار خواهد گرفت . این خطر با نزدیک شدن به اتمام کار پروژه ها بیشتر می شود . • این حملات احتمالاً موجب تأخیر در ساخت و ساز می شوند اما احتمال اینکه شبه نظامیان کرد بتوانند خسارت جدی به زیرساخت های آبی ترکیه وارد کنند، ضعیف است . تحلیل از آغاز شکل گیری تمدن، منطقه ای که ما امروز خاور میانه می نامیم، با رودها شناخته شده است . میان رودان بخشی از " هلال حاصل خیز " واقع در میان رودهای دجله و فرات سرزمین بسیاری از امپراتوری های کهن بوده است . اما با گذشت زمان این جوامع باستانی سربرآورده و از بین رفتند و مرزهای میان آنها مغشوش شد . یک قرن قبل این مرزها سراسر تغییر یافته و از نو مشخص شدند تا اهداف سیاسی موافقت نامه ی سایکس – پیکو متحقق شود . مرزهای تعیین شده توسط غربی ها جغرافیا و توزیع قومیتی در منطقه را نادیده گرفت و در آشوب و ناآرامی هایی که خاور میانه در صد سال آینده با آن شناخته می شد، نقش داشت . یکی از بزرگ ترین صدمات این آشوب و ناآرامی وضعیت کردهاست . کردها مردمی هستند بدون مرز که شهروند بسیاری کشورهای دیگر هستند اگرچه این شهروندی تنها در ظاهر باشد . بیشترین جمعیت کردها – حدود پانزده میلیون – در ترکیه زندگی می کنند؛ جایی که این اقلیت قومی بزرگ رابطه ای پیچیده با حاکمان آن داشته و دارند . جنگ در عراق و سوریه هم این رابطه را پیچیده تر کرده به این دلیل که در جنگ در این دو کشور پای منافع و مصالح کردها و دولت ترکیه هم در میان است . در همان حال که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در مورد کردهای این کشور شدت عمل به خرج می دهد تا حمایت داخلی از سیاست های خارجی اش را جلب کند، رودهای مناطق کردنشین در استراتژی اردوغان و انتقام جویی های شبه نظامیان کرد نقش کلیدی خواهند داشت . سیاست مدیریت آب رودهای دجله و فرات شریان های حیاتی عراق و سوریه هستند اما از منطقه ای در ترکیه سرچشمه می گیرند که اکثریت جمعیت آن را کردها تشکیل می دهند . فرات از ارتفاعات شرق ترکیه مابین دریاچه ی وان و دریای سیاه سرچشمه می گیرد و از آنجا به طرف سوریه جاری می شود و در سوریه دو ریزابه ی دیگر که آنها هم سرچشمه شان در ترکیه است، به آن می پیوندند و سپس از عراق می گذرد و به خلیج فارس می ریزد . منظور از گفتن تمام این حرف ها این بود که نود درصد آب فرات از زمین هایی می آید که متعلق به ترکیه است و احداث یک سد در جای مناسب در قسمت بالایی حوضه ی فرات می تواند به کنترل بخش عمده ی جریان آب منجر شود . دجله هم از کوه های شرق ترکیه سرچشمه می گیرد و سر راهش به عراق گذر کوتاهی از سوریه دارد اما ریزابه های اصلی دجله بر خلاف خواهرش فرات پراکندگی جغرافیایی بیشتری دارند . ترکیه تنها کنترل 44 درصد از جریان آب دجله را در دست دارد که بازهم مقدار قابل توجهی است اما در عین حال به این معناست که مدیریت آب در طول دجله پیچیده تر از فرات است . از همان زمان زمام داری مصطفی کمال آتاترک، ترکیه رؤیای مهار این رودهای بزرگ به منظور تولید برق و آبیاری را در سر پرورانده است . این کشور ساخت نخستین سد بر روی فرات را در دهه ی 1960 آغاز کرد و این نقطه ی آغاز تلاشی بزرگ برای مدیریت منابع آبی عظیم کشور بود . تا اوایل قرن 21 ترکیه 600 سد ساخته بود در حالی که 200 سد دیگر هم در دست ساخت بود . اما مدیریت آب با چیزهایی بیش از تولید برق و آبیاری زمین های کشاورزی در ارتباط است؛ مدیریت آب با قدرت ارتباط دارد . آنکارا از سدها برای کمک به منطقه ی جنوب شرقی این کشور ( یا کنترل آن بسته به دیدگاه شما ) استفاده می کند . این منطقه که به شکل قابل توجهی با کردستان تاریخی منطبق است، توسعه نیافته اما به لحاظ آبی غنی است . از میان این سدها می توان سد کاراکایا را نام برد که ساخت آن در سال 1988 به اتمام رسید و نیز سد آتاترک که در 1992 تکمیل شد و یکی از بزرگ ترین سدهای جهان است . هر دو بخشی از " پروژه ی جنوب شرق آناتولی " هستند که دولت ادعا می کند هدف از آن افزایش فعالیت های اقتصادی از طریق کارآفرینی و بهبود سطح زندگی به ویژه از راه افزایش دسترسی به برق و آبیاری است . اما این پروژه در عمل باعث آوارگی مردم بومی شده و خطر نابودی سایت های تاریخی و فرهنگی را به همراه داشته و به همین دلیل برخی اعتقاد دارند که هدف واقعی آنکارا بیش از کمک به کردها ممکن است تلاش برای از بین بردن آنها باشد . این مسائل در هیچ کجا به اندازه ی سد ایلسو خود را نشان نمی دهد . آب ذخیره ی این سد پس از اتمام ساخت آن هشتاد درصد از شهر باستانی " حسنکیف " را زیر آب می برد که به صورت بالقوه موجب آوارگی هشتادهزار از ساکنان شهر و زیر آب رفتن بسیاری از سایت های مهم فرهنگی - تاریخی می شود . ساخت سد یک دهه قبل آغاز شد اما چیزی نگذشت که سرمایه گذاران اروپایی سرمایه های شان را پس گرفتند و منجر به تأخیر در ساخت سد شدند . با این حال ترکیه سرمایه های دیگری پیدا کرد و ساخت سد به رغم اعتراض های محلی و جهانی ادامه یافت . حتی حکمی صادر شده از سوی دادگاهی اجرایی در دیاربکر که خواهان توقف ساخت سد بود تأثیر چندانی در دلسرد کردن آنکارا نداشت و در ماه ژانویه پارلمان ترکیه قانونی را به تصویب رساند که ساخت نیروگاه برق آبی ایلسو را تأیید می کرد . با این کار مردم شهر دیگر راهی جز آن ندارند که خانه های شان را ترک کنند . طبق برنامه ریزی اولیه قرار بود که آب ذخیره ی سد امسال پر شود اما تأخیرهای دیگر تاریخ اتمام ساخت سد را به تعویق انداخته است . با این حال در حالی که کار ساخت سد تقریباً رو به تعطیلی است، ممکن است اعتراضات در میان گروه های کرد شدت گیرد . ابزاری سودمند اما محدود در همان حال که داعش در عراق و سوریه تبدیل به دشمن مشترک کردها شده است، ترکیه حمله به اهداف حزب کارگران کردستان ( پ ک ک ) در شمال عراق را ادامه می دهد . در داخل ترکیه هم اردوغان دست به ستیزه جویی با کردهای این کشور زده تا احساسات ناسیونالیستی را به جوش آورده و پایگاه حمایت سیاسی از خود را گسترش دهد . در این میان دولت ترکیه و اقلیت کرد به دنبال استفاده از سدها برای اهداف خود هستند و به همین خاطر سدها مانند پنجاه سال گذشته همچنان در افزایش تنش ها نقش خواهند داشت . از نقطه نظر آنکارا سدها می توانند برای محدود کردن تحرکات پ ک ک در مناطق کوهستانی شرق ترکیه به ویژه در امتداد مرزهای ترکیه با کردستان عراق مورد استفاده قرار گیرند . به هر حال دفاع از مناطق پوشیده با آب نسبت به مناطق خشکی راحت تر است و آنکارا می تواند با جدا کردن نیمه های شمالی و جنوبی منطقه ی کردستان فعالیت های شبه نظامیان کرد در منطقه را محدود کند . جای شگفتی نیست که بر اساس برخی گزارش ها دولت نقشه هایی برای ساخت چندین سد جدید در حکاری و شرناخ در دست دارد اگرچه جزئیات چندانی در این باره در دست نیست . بی تردید تا زمانی که آنکارا به ساخت سدها ادامه بدهد شبه نظامیان کرد هم به حمله به آنها ادامه می دهند . طی چند سال گذشته حمه به سدها در شرق ترکیه بیشتر شده است . بسیاری از کارگران ساخت سدها ربوده شده اند و سال 2012 ، 22 کامیون در محل های سدسازی به آتش کشیده شدند . تمام این حوادث به شبه نظامیان پ ک ک نسبت داده شد . سپس در پایان سال 2014 شاخه ی نظامی پ ک ک دو تن از پیمان کاران خُرد سد ایلسو را ربودند و کار روی سد برای چهار ماه متوقف شد . پس از آنکه ساخت و ساز از سر گرفته شد، تانک های جنگی کارگران را که بخش عمده شان غیر کرد بودند به محل اسکورت کردند . شبه نظامیان همچنین با قرار دادن مواد منفجره در راه های منتهی به محل ساخت سد سلوان در دیاربکر این سد را هدف قرار داده اند و تهدیدهای امنیتی در منطقه منجر به تأخیر در ساخت سد شده است . احتمال توقف این دست حملات در آینده ی نزدیک بسیار ضعیف است : گروه های جدایی طلب کرد در جولای 2015 اعلام کردند که به حمله به محل های برق آبی ادامه خواهند داد . اما بیان این حرف ها برای اغراق در نقش سدها در درگیری ها نیست . سدها مهم هستند اما به سختی می توان عبارت " جنگ های آبی " را برای شان به کار برد که زمانی پیشامد می کند که تنش بالا می گیرد . تنش و درگیری بر سر رودهای فراملی چیز تازه ای نیست و این احتمال وجود ندارد که ترکیه برای همیشه جریان رودهای دجله و فرات را عوض کند تا تمام منابع شبه نظامیان کرد در عراق و سوریه را از آنها بگیرد . صرف واکنش منفی جامعه ی جهانی برای بازداشتن آنکارا از این کار کافی است به ویژه که قطع کردن آب کردها به معنای قطع کردن آب مردم عراق و سوریه هم هست . گزینه های شبه نظامیان کرد برای استفاده از سدها در جهت مقابله با آنکارا نیز محدود باقی خواهد ماند . آنها ممکن است راه ها را ببندند، به کاروان های ماشین حمله کنند یا کارگران را مورد تهدید قرار دهند اما احتمال اینکه خسارت پایدار و اساسی به زیرساخت های آبی ترکیه وارد کنند، ضعیف است . منبع : انستیتوی استراتفور ترجمه : خبرگزاری کردپرس
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها