محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845797204
همسر 91 ساله ام را مجبور کردند تا مرا طلاق دهد - پایگاه خبری اوشیدا
واضح آرشیو وب فارسی:اوشیدا: زن سالخورده فقط نگاه می کرد. سکوت کرده بود و گویی داشت خاطره آن سال های دور و نزدیکش را مرور می کرد. چروک های روی صورتش رد سال ها تجربه را نشان می داد و پشت آن نگاه، انگار داشت با تقدیر می جنگید. اسم «طلاق» که آمد از خلوت خودش بیرون آمد و قطره های اشک چشمان خسته اش را خیس کرد.به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: صدای پسرش بود که در اتاق شعبه 244 دادگاه خانواده مجتمع صدر می پیچید. پسرش مردی بود در آستانه چهل سالگی و به نظر می آمد حوصله نداشته حتی لباس اتوشده ای از کمدش انتخاب کند و حالا او از ننگ طلاقش حرف می زد.«آقای قاضی، مادر من در این سن و سال ازدواج نکرده که بخواهد طلاق بگیرد. آن هم جدایی در کمتر از یک سال آبرو و حیثیت مان رفته... حالا با چه رویی به در و همسایه، آشنا و فامیل بگوییم مادر پیرم را طلاق داده اند؟» مرد با صدای بلند و یک نفس داشت حرف می زد و قاضی بهروز مهاجری هم با دقت گوش می داد و بین حرف های او گاهی سری تکان می داد. به نظر می آمد قاضی هم به دانستن گذشته این وصلت عجیب علاقه مند شده.مرد ادامه داد: «من اگر می دانستم قرار است مادر پیرم کتک بخورد هرگز اجازه نمی دادم پا تو خانه آن پیرمرد بگذارد. چه کسی عزیز تر از مادر؟ جای قدم هایش روی چشم ما... اما فکر کردیم شاید به همدمی احتیاج داشته باشد. حالا بعد از دو سال زندگی به جای آرامش هر روز باید بشنویم یک جای بدنش کبود شده...» زن سالخورده با شنیدن این حرف ها ناگهان روی صندلی جا به جا شد و با گوشه روسری اش اشک چشمانش را پاک کرد. بعد نگاهش را از پسرش برگرداند و به پنجره خیره شد. شاید داشت در دلش روزنه ای به زندگی دوباره با همسر اولش باز می کرد.پسر همچنان داشت حرف می زد: «... برگه شکایت نامه موجود است و نشان می دهد که فرزندان شوهر مادرم کتکش زده اند، بعد هم با نقشه و ترفند می خواهند او را طلاق بدهند. این انصافه که با آبروی ما بازی کنند؟ آن هم در حالی که پیرمرد بیچاره از هیچ چیز خبر نداشته باشد؟» قاضی مرد را به آرامش دعوت کرد و در ادامه از مادر او خواست حرف بزند. زن نگاهش را به سوی قاضی برگرداند. 65 سالش بود و صدایی یکنواخت و آرام داشت. آهی کشید و گفت: چند سال پیش همسرم را از دست دادم و تنها شدم. بعد از آن با بچه و عروس و نوه ها سرم گرم بود تا اینکه سال گذشته یکی از عروس هایم پیشنهاد داد دوباره ازدواج کنم. همان حرف هایی را زد که معمولاً همه می گویند. گفت از تنهایی در می آیی و همدمی برای خودت پیدا می کنی. مرد مورد نظر هم پدربزرگ دوستش به نام حسن بود که 91 ساله است. همسر او به خاطر بیماری فوت شده بود و سال ها تنها زندگی می کرد. اطرافیان می گفتند شما همدم یکدیگر می شوید و این آخر عمری کمتر غصه می خورد. همانطور که حرف می زد زن نگاهی به پسرش انداخت و نگاهی به آن طرف تر. کسی از خانواده شوهرش در دادگاه نبود جز یک وکیل که زیر دستش داشت کاغذها را جابه جا می کرد. بعد ادامه داد: وقتی دیدم بچه ها هم با ازدواجم موافق هستند قبول کردم حسن به خواستگاری بیاید. برای من شخصیت مهم بود که داشت. خیلی راحت بله را گفتم و شدم عروس حاج حسن. دلم خوش بود که این سال های آخر را در کنار هم به خوبی و آرامش سپری می کنیم.زن نفسی تازه کرد و انگار از اینکه کسی پیدا شده پای درد دلش بنشیند ادامه داد: در یک مراسم ساده با مهریه 30 میلیونی به عقد هم درآمدیم و بعد از تهیه وسایل لازم به خانه همسر جدیدم رفتم. او به خاطر سنش بیمار بود و من هم با میل از شوهرم مراقبت می کردم. اوایل ازدواج همه راضی بودند و ما هم خدا را شکر می کردیم. هر بار دختر و پسرهایش به خانه ما می آمدند به گرمی از آنها استقبال و پذیرایی می کردم. حواسم به این بود که برای کسی دلخوری پیش نیاید. ولی وقتی بچه های من به دیدنم می آمدند مشکلات شروع می شد. شوهرم هم به خاطر بیماری ناتوان تر شده بود و نمی توانست در مقابل بچه ها از من دفاع کند. به نظرم بچه هایش نگران ارثیه بودند و با احساس خطر تمام دارایی های پیرمرد را به نام خودشان زدند. من ناراحت نشدم دلم خوش بود همدمی دارم و سایه ای بالای سرم تا اینکه امسال پسرم خواست مرا برای زیارت با خودش به مشهد ببرد. با اینکه بلیت هم خریده بود بچه های شوهرم ناراحت شدند و اجازه ندادند پدرشان را تنها بگذارم. کسی هم حاضر نبود پدرش را چند روز نگهداری کند. کم کم اختلاف ها بالا گرفت و یک روز همه ریختند روی سرم و کتکم زدند. شاید اگر پلیس سر نمی رسید برایم اتفاق بدی می افتاد. قاضی همچنان گوش می داد و مرد چهل ساله و آقای وکیل سکوت کرده بودند. پشت در دادگاه زن و شوهر جوانی آمده بود برای دریافت اجازه سرپرستی یک کودک همان موقع قاضی سکوت را شکست و گفت: «مادرجان ادامه دهید؟ چه شد که به فکر طلاق افتادید؟» پیرزن بلافاصله جواب داد: «من که دنبال طلاق نبودم. بچه هایش از او امضا و اثر انگشت گرفته اند برای طلاق. فکر نکنم اصلاً شوهرم خبر داشته باشد. حاج آقا الآن دیگر91 ساله است و به سختی می تواند کارهایش را انجام دهد. بارها از روی تخت افتاده، با این که من دائم هشدار می دادم که از جایش تکان نخورد و اگر کاری هست به خودم بگوید. اما کو گوش شنوا؟ بچه هایش هم این افتادن ها را از چشم من می دیدند. با همه اینها بارها به او گفتم؛ تنهایم نگذار و کنارم بمان. اما افسوس که...»قطره های اشک دیگر اجازه نداد زن حرف هایش را تمام کند. سپس آقای وکیل که مردی سالمند بود بلند شد و رشته کلام را در دست گرفت. رو به قاضی و بعد از زمینه چینی درباره این طلاق در هر سن و جایگاهی جایز نیست و اشاره به وضعیت پیش آمده؛ گفت: «این زوج توافق کرده اند که از هم جدا شوند و مدارک هم در پرونده موجود است. با توجه به شرایط موجود و ناتوانی جسمانی موکلم و نیز اختلافات عمیق بین دوخانواده بهتر است آنها هرچه سریعتر از هم جدا شوند.» پیرزن هم با سر حرف های وکیل را تأیید کرد و دستش را روی دست پسرش گذاشت وآن را فشرد. بعد طوری که کسی نشنود زیر گوش پسرش چیزی گفت، اما پسر با صدای بلند پاسخ داد: «نه مادر جان؛ چرا شرمنده؟ شما روی سر ما جا دارید. قدمتان روی چشم همه ما...»قاضی مهاجری هم وقتی مطمئن شد این زوج هیچ راه برگشتی ندارند ختم جلسه را با صدور حکم طلاق اعلام کرد. همه حاضران به حکم طلاق توافقی رضایت دادند واز اتاق بیرون آمدند. دقایقی بعد زن وشوهر جوان که برای گرفتن مجوز سرپرستی کودک آمده بودند واردمحکمه شدند و...
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اوشیدا]
[مشاهده در: www.oshida.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها