واضح آرشیو وب فارسی:اندیشکده روابط بین الملل:
اندیشکده روابط بین الملل: مقاله حاضر ابتدا به طرح ایجاد منطقه عاری از سلاح های کشتار جمعی [۱] در خاورمیانه پرداخته و درضمن آن به تاریخچه پیشنهاد اولیه ایران در خصوص ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای[۲] اشاره می نماید. سپس، نگاهی به سیاست های متضاد اسرائیل و ایران در قبال این منطقه می افکند و به دنبال آن از یک راه حل منطقه ای در چهارچوب اهداف کلی خلع سلاح هسته ای در جهان، برطبق پیمان عدم اشاعه سلاح های هسته ای[۳] سخن می گوید. کنفرانس هلسینکی[۴] در سال ۲۰۱۲ که از مدت ها پیش انتظار برگزاری آن می رفت و هدف آن ایجاد منطقه عاری از سلاح های کشتار جمعی در خاورمیانه بود، در مراحل نهائی از سوی ایالات متحده امریکا ظاهراً به دلیل هراس از اینکه به عنوان تریبونی برای حمله به اسرائیل مورد استفاده قرار گیرد، لغو شد. در این حال، سایر برگزار کنندگان اصلی کنفرانس یعنی روسیه، بریتانیا و دبیر کل سازمان ملل متحد ابراز امیدواری کرده اند که این کنفرانس در آینده نزدیک برگزار شود. تعویق در برگزاری کنفرانس هلسینکی و ابهام در مورد سرنوشت آن بی شک تبعاتی منفی در زمینه تلاش های منطقه ای و جهاتی برای خلع سلاح در پی خواهد داشت، زیرااین امر به اصل اعتماد که برای هر ابتکاری در خصوص خلع سلاح لازم است، صدمه خواهد رساند. از این رو، این کنفرانس با توجه به پیوندی که اینک بین آن و تلاش هائی که در جهت منع اشاعه سلاح های هسته ای در چهارچوب پیمان عدم اشاعه سلاح های هسته ای به عمل می آید از اهمیت بسیار بیشتری نسبت به گذشته برخوردار شده است. پیشینه تاریخی در سال ۱۹۷۴، ایران طرح منطقه عاری از سلاح های هسته ای در خاورمیانه را ارائه کرد که بعداً از پشتیبانی مصر نیز برخوردار گردید. براساس طرح مزبور، مجمع عمومی ملل متحد از سال ۱۹۸۰ به طور منظم قطعنامه هایی به تصویب رسانده که در آنها خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای در خاورمیانه شده و بر اهمیت آن تأکید کرده است. در سال ۱۹۹۰، مصر این طرح را گسترش داد تا شامل کلیه انواع سلاح های کشتار جمعی[۵] یعنی ...
[ مشاهده متن کامل خبر منطقه عاری از سلاح های کشتار جمعی در خاورمیانه: چالش جدید در پرتال اندیشکده روابط بین الملل ]
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیشکده روابط بین الملل]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]