محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826305191
ژئوپلیتیک و ظرفیت بالای اقتصادی ایران مناسب پیوستن به شانگهای است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: کارشناس پاکستانی در گفتگو با مهر:
ژئوپلیتیک و ظرفیت بالای اقتصادی ایران مناسب پیوستن به شانگهای است
شناسهٔ خبر: 3692499 - چهارشنبه ۲ تیر ۱۳۹۵ - ۱۰:۵۹
بین الملل > آسیای غربی
.jwplayer{ display: inline-block; } «سید مجاهد علی» گفت: هند و پاکستان نمی توانند بدون امضای معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای وارد گروه تامین کنندگان هسته ای شوند. خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-علی کاوسی نژاد: اجلاس گروه تامین کنندگان هسته ای در سئول در حال جریان است و کشورهای هند و پاکستان نیز برای عضویت در این گروه درخواست های داده اند و گروه تامین کنندگان هسته ای- که شامل ۴۸ کشور است- به بررسی این موضوع خواهند پرداخت. اما از سویی دولت چین اعلام کرده است کشورهایی که پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای(ان پی تی) را امضا نکرده باشند حق عضویت در گروه مذکور را نخواهند داشت. هند و پاکستان نیز از جمله کشورهایی هستند که پیمان مذکور را امضا نکرده اند. با توجه به اهمیت این موضوع خبرنگار مهر گفتگویی با سید مجاهد علی تحلیلگر و کارشناس مسایل شبه قاره و مدیر سایت خبری «کاروان» مقیم نروژ انجام داده که در ادامه می آید. *با توجه به اینکه هند و پاکستان هر دو معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا نکرده اند و اجلاس گروه تامین کنندگان هسته ای در سئول در حال جریان است تا چه میزان احتمال دارد که هند و پاکستان به عضویت این گروه درآیند؟ با توجه به اینکه هندوستان توافقنامه منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا نکرده است عضویت این کشور در گروه تامین کنندگان هسته ای بر خلاف موازین قوانین گروه مذکور است. آمریکا از حامیان هند در تقابل چین به شمار می رود و چین چگونه می تواند از هند دفاع کند. هر کشوری که توافقنامه منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا نکند اصولاً نمی تواند به عضویت گروه تامین کنندگان هسته ای درآید. با توجه به اینکه هند پیمان منع گسترش هسته ای را امضا نکرده است پاکستان نیز از امضا کردن این پیمان بین المللی سر باز می زند. برای برقراری صلح و ثبات در منطقه آسیای جنوبی لازم است هند و پاکستان پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا کنند. *گفته ها حاکی از آنست که هند و پاکستان به عنوان اعضای دائم در اجلاس سازمان همکاری شانگهای شرکت می کنند عضویت این دو کشور در این سازمان چه تاثری بر روابط منطقه ای خواهد داشت؟ آیا ایران نیز می تواند عضویت دائم این سازمان را بدست آورد؟ در حال حاضر نمی توان گفت که هند و پاکستان به عنوان اعضای دائم در این اجلاس حضور خواهند داشت. چین و روسیه به عنوان قدرتهای برتر و رقیب در منطقه با کنار گذاشتن اختلافات خود در گذشته، در صدد هستند قدرت و نفوذ آمریکا را در منطقه به حداقل ممکن کاهش دهند و رشد اقتصادی منطقه را افزایش دهند. ایران به عنوان کشوری که از لحاظ اقتصادی و ژئوپلیتیک در منطقه دارای اهمیت بسزایی است می تواند با توجه به ظرفیت های بالای اقتصادی و جغرافیایی به عضویت دایم این سازمان درآید. *در هفته های گذشته درگیریهایی بین نیروهای امنیتی افغانستان و پاکستان در مرز «تورخم» واقع شد و تعدادی از نیروهای طرفین کشته و زخمی شدند. دلایل اصلی این درگیریها چیست؟ حل مسئله مهاجرین افغانستانی چگونه ممکن است؟ دلیل اصلی این موضوع این است که افغانستان خط مرزی «دیوراند» را در سطح بین المللی به رسمیت نمی شناسد در حالیکه پاکستان این خط مرزی را به رسمیت می شناسد. در سال ۱۸۹۳ توافقنامه ای بین «عبدالرحمان خان» پادشاه وقت افغانستان و دولت بریتانیا امضا شد که خط دیوراند خط حائل بین افغانستان و مناطق تحت حاکمیت بریتانیا شناخته شد. پس از خروج انگلیسیها در سال ۱۹۴۶ میلادی این منطقه جزو خاک پاکستان شد. افغانستان بجای به رسمیت شناختن مرز ۲۳۰۰ کلیومتری بین دو کشور اعلام کرده که مناطقی که در زمان حکمرانی «عبدالرحمان خان» جزو افغانستان بود، باید به این کشور اختصاص یابد. اگر پاکستان آن را به رسمیت بشناسد ۶۰ درصد از مناطق تحت کنترل خود را از دست خواهد داد. پاکستان سالهاست به مهاجرین افغانستانی مهلت اقامت در این کشور را تمدید کرده است حال دولت و مردم پاکستان به دنبال راهی برای حل مسئله مهاجرین افغانستانی هستند. پاکستان در طول سه دهه اخیر از پناهندگان افغانستانی حمایت کرده است و همانطور که می دانید دو نسل پیر و جوان از مهاجرین افغانستانی در پاکستانی وجود دارند که دارای کارت شناسایی پاکستانی هستند. دولت اسلام آباد باید با ایجاد تمهیداتی مناسب به حل و فصل این مسئله بپردازد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها