واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: به گزارش صدای ایران، بحران بی آبی در سیستان و بلوچستان بیداد می کند. آخرین آمارها می گویند که 4 هزار روستا در این استان جنوب شرقی ایران آب آشامیدنی ندارند. تنها از 73 روستای بخش تلنگ بلوچستان، 55 روستا با تانکر آب رسانی می شوند. آب های آلوده مردم را بیمار کرده است. از طرفی افزایش فقر و بی آبی مردم را به ستوه آورده و نزاع بر سر آب را به بالاترین حد رسانده است. اعضای شوراها می گویند در صورت ادامه روند بی توجهی ها استعفای دست جمعی داده یا از سال آینده دیگر کسی برای شرکت در شورا داوطلب نمی شود. خبرآنلاین نوشت: تصاویر بی آبی مردم سیستان و بلوچستان سال های سال است دست به دست می چرخد، بچه های تشنه که از آب های آلوده می نوشند، حمل گالن های 20 لیتری با چرخ های دستی و فرغون، زنانی که با گذاشتن تشت های آهنی روی سرشان دارند برای خانواده آب می برند و صف های طولانی در برابر تانکرهای آبرسانی. امسال اما در آستانه تیرماه سیستان و بلوچستان عرصه نزاع های بسیار بین مردم بر سر آب شده است. اکرم بلوچ، رییس شورای بخش تلنگ یکی از بخش های شهرستان قصرقند در استان سیستان و بلوچستان از بیماری های کلیوی مردم می گوید و اینکه ادامه این روند بحران بزرگ امنیتی در بلوچستان به وجود می آورد: «مردم هر روز با بخشدار و شوراها درگیر هستند. دولت تامین اعتبار نمی کند. ما هم شرمنده مردم شده ایم. اعضای شوراها تصمیم به استعفا گرفته اند یا اینکه از سال آینده دیگر برای شوراها ثبت نام نمی کنیم. من به جرات می گویم که این شرایط از مشکلات بدنه دولت ناشی می شود. ما قول می دهیم و عمل نمی کنیم در حالی که در 80 کیلومتری دریا هستیم. چطور نمی توان در کنار آب زندگی کرد و تشنه ماند؟» آیا احداث 33 سد در استان هم کمکی به مردم تشنه بلوچستان نکرد؟ بلوچ می گوید که نه! تا امروز حتی این سدها هم نتوانسته اند مشکل بی آبی ما را بر طرف کنند. این همه هزینه برای چه بود؟ آیا نمی شد تصمیمات بهتری برای رفع مشکل بی آبی مردم بلوچستان گرفت؟ او می گوید: مردم اینجا هنوز آب لوله کشی ندارند، تا چه زمانی این شرایط ادامه پیدا می کند؟ مردم بیمار شده و می خواهند ترک دیار کنند. به کجا باید بروند. الان تلنگ 4 هزار خانوار دارد. این 4 هزار خانوار باید به کجا بروند؟ بی آبی، جز اعتراض و اختلاف میان این مردم چه دستاوردی دارد؟ پیشتر یعنی در اوایل سال 94 هم علی اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان اعلام کرده بود «در شرایط خشک و بی آبی ناشی از خشکسالی در استان باید با مدیریت دقیق بحران؛ نگذاریم یک موضوع اجتماعی تبدیل به بحران امنیتی شود.» اما چرا تاکنون اقدام و عمل جدی در این باره انجام نگرفته است؟ به نظر می رسد که تعلل در اقدام و عمل چشم انداز خوبی پیش روی مردم سیستان و بلوچستان نمی گذارد. پیشگیری از نزاع بی آبی در این میان محمد بلوچ زهی، بخشدار مرکزی نیکشهر خبر از برگزاری جلسه شورای مشورتی بخش مرکزی نیکشهر می دهد. در این شورا، رئیس شورای اسلامی بخش، فرماندهان پاسگاه های سطح بخش، امامان جمعه مراکز دهستان ها، معتمدین محلی، شوراها و دهیاران حضور داشتند تا شاید راه حلی در این زمینه پیدا شود. مهمترین بحثی که در این جلسه عنوان شده، خشک شدن چاه های آب و افزایش نزاع بر سر بی آبی است. بلوچ زهی بحران خشکسالی را چالشی جدی می داند: «اکثر روستاهای بخش مرکزی با بحران بی آبی و خشکسالی مواجه هستند. چاه های آب شرب روستاهای سطح بخش کاملا خشک شده و یا اینکه در شرف خشک شدن هستند.» او خبر نگران کننده ای دیگری هم می دهد: «بحران خشکسالی و کم آبی تنش های آبی و جنگ بر سر آب در بخش مرکزی نیکشهر را افزایش می دهد و در صورت نبود چاره اندیشی هر روزه ما با پیامدهای این بحران به شکل های مختلف مواجه می شویم». بلوچ زهی می گوید: «امروز اگر امنیت در منطقه ارتقاء یافته است این ثبات و بالا رفتن سطح امنیت با وجود بحران خشکسالی را مدیون همکاری روحانیت، معتمدین،شوراها و دهیاران با پاسگاه های سطح بخش و تعامل بین نیروی انتظامی و مردم هستیم اما با بحرانی تر شدن شرایط، پیش بینی نزاع و درگیری و بالا رفتن تنش بر سر آب در بین روستائیان را باید جدی تر گرفت و تدابیر مهمی در این زمینه اندیشید.» ریزگردها امان بریده اند به جز بی آبی ریزگردها هم مشکلات مردم سیستان و بلوچستان را دوچندان می کنند. بلوچ زهی می گوید که پیامدهای خشکسالی را جدا از بالا رفتن تنش های آبی، افزایش بی سابقه دمای هوا و آلودگی هوا و بوجود آمدن پدیده ریزگردها باید بررسی کرد. البته این بحران ریزگردها را هم باید جدی گرفت که سلامت ساکنین مردم بخش مرکزی نیکشهر را تهدید می کند و عوارض جدی را برای سلامتی اهالی در پی دارد. بلوچ زهی با بیان اینکه در سال گذشته تخصیص اعتبارات در حوزه آب با رشد قابل توجه و صد در صدی نسبت به ده سال اخیر داشته ایم، می گوید اما با درگیر شدن اکثر روستاها با بحران خشکسالی اعتبارات دولتی به تنهایی نمی تواند پاسخگو باشد. اکنون تداوم چنین بحران آبی و خشکسالی حیات انسان ها را با تهدیدی جدی رو به رو کرده و بخشدار مرکزی از همه خیران درخواست می کند که برای کاهش این تهدیدها و پیامدهای زیانبار خشکسالی از جمله مهاجرت، تهدید حیات انسان ها، بالا رفتن تنش های آبی و... تلاش کنند. به راستی چه باید کرد؟ بخشدار بخش مرکزی می گوید که راهکار می تواند، افزایش ناوگان آبرسانی، حفر و ته زنی چاه و واگذاری لوله به مردم باشد. شاید این راهکارهای حداقلی دردهای ناشی از بحران آب را تسکین دهند. آیا این اقدامات صورت می گیرد یا اینکه به جای آن همچنان با تصویر نزاع و بی آبی در بلوچستان رو به رو خواهیم بود؟
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]