محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827049220
امیرعبداللهیان؛ مصداقی برای دیپلماسی انقلاب اسلامی - پایگاه تحلیلی خبری البرزبان
واضح آرشیو وب فارسی:البرزبان: امیرعبداللهیان در هر نقشی باشد، مصداقی تمام عیار از یک دیپلمات انقلابی ارائه خواهد کرد. انقلاب اسلامی نیازمند تکثیر و تکثر این مصادیق است تا حقوق ملت ایران و منافع هویتی انقلاب اسلامی، پای هیچ میز مذاکره ای به بازی گرفته نشود.به گزارش پایگاه تحلیلی خبری البرزبان ، در یونان باستان به برگه ای که اعتبار ویژه ای برای یک شخص به صورت رسمی به اثبات می رسانید، می گفتند «دیپلماسی». دیپلماسی امروزه بیشتر به فن مذاکره بین کشورها اطلاق می شود، ابزاری در دستان سیاست مداران که در هرجایی به کاری می آید. دیپلمات در دنیای امروز، مذاکره کننده ای حرفه ای است که اصول چانه زنی را بلد است، تاجری که مال التجاره اش منافع دولت هاست. و آنچه برای دیپلمات ها محوری ترین مفهوم است، «منفعت» نام دارد. منافعی که عموما از آنها به عنوان «منافع ملی» یاد می شود، اعم از بقای دولت – ملت، منافع کلان سیاسی، منافع کلان اقتصادی، منافع کلان امنیتی و بعضا منافع کلان ایدئولوژیک، محوری ترین مفاهیمی هستند که دیپلماسی با آنها سر و کار دارد. بر این اساس، دیپلمات ها اصولا نمایندگان منافع کشورهای خود هستند. با این حال، چگونگی تعریف منافع ملی در کشورهای مختلف، روند و سیاق یکسانی ندارد. بدیهی است که برخی منافع مادی، برای هرکشوری می تواند مهم باشد، بقا، امنیت و منافع اقتصادی برای هر کشوری در نظام بین المللی مهم است؛ اما، «منافع هویتی» هم منافعی هستند که بسیاری از کشورها به دنبال آن می روند. درجه اهمیت منافع هویتی، طبعا از یک نظام سیاسی به نظام سیاسی دیگر متفاوت است. با این حال، روشن است که نظام های ایدئولوژیک، به منافع هویتی اهمیت بیشتری می دهند. در میان نظریات غالب روابط بین الملل، «سازه انگاران» بر این باورند که این هویت ها هستند که به منافع شکل می دهند. هویت، به معنای انتظار نقش یک بازیگر بین المللی است که در فرآیندی بسیار پیچیده شکل می گیرد. اینکه یک بازیگر در این «صحنه آنارشیک» چه نقشی برای خود تعریف کرده است، تعیین می کند که چه منافعی دارد و این منافع را چگونه باید دنبال کند. حتی ماهیت آن آنارشی هم در نگاه سازه انگاران، به برداشت کشورها و در نتیجه هویت آنها بستگی دارد. انقلاب اسلامی ایران، کشوری را برساخت که در محیط بین المللی، انتظاری انقلابی از نقش خود دارد. انتظار انقلابی از نقش، به تناسب، سیاست های انقلابی و در نتیجه، دیپلماسی انقلابی می طلبد. بر این اساس، هویت انقلابی ایران، به دیپلماسی انقلابی جمهوری اسلامی ایران در منطقه غرب آسیا و سراسر جهان شکل داد. * دیپلمات های انقلابی دیپلماسی انقلابی را هر دیپلماتی نمی تواند به پیش راند. دیپلمات انقلابی، در یک جمله دیپلماتی است که متغیرهای شخصیتی خود را با متغیرهای نقش گرایانه انقلابی تطبیق داده است و به عبارت دیگر، آنچه را که نقشش اقتضا می کند، چون باوری شخصی و ایمانی نستوه، به جان خریده است. توضیح آنکه، هر سیاست مدار یا دیپلمات، دارای دوگونه متغیر است که نوع رفتارهایش را تعیین می کند. متغیرهای شخصیتی و متغیرهای نقش گرایانه. متغیرهای نقش گرایانه، ناشی از آن نقشی هستند که دیپلمات به عهده می گیرد. بنابراین، دیپلماتی که در نقش یک دیپلمات برآمده از انقلاب اسلامی قرار می گیرد، با نقش هایی مواجه است که هویت انقلاب اسلامی برای او تعریف کرده است. متغیرهای شخصیتی هم همان متغیرهایی است که هر کس در درون شخصیت خود دارد و رفتارهایش را شکل می دهد. دیپلمات انقلابی آن دیپلماتی است که بین این دوگونه متغیر هماهنگی برآورده باشد. حتما از مخیله مخاطب گرامی گذشته است که بعضا برخی دیپلمات ها تلاش می کنند انقلابی به نظر برسند، اما هر کاری می کنند موفق نمی شوند. کلمات انقلابی در دهان آنها چون وصله ای نچسب است. این از آن روست که شخصیتی غیرانقلابی در جایگاه یک دیپلمات انقلابی نشسته است. * … و اما مصداق دیپلمات انقلابی منطقه ای که بیش از هر نقطه جهان شاهد دیپلماسی هویتی – انقلابی ایران اسلامی پس از انقلاب اسلامی بوده است، منطقه خاورمیانه یا غرب آسیاست. در این منطقه، گفتمان انقلاب اسلامی توانسته است با تولید مفهوم مقاومت از دل تعالیم شریف اسلامی و دوران دفاع مقدس، محور مقاومت را ایجاد کند. منظور از این کلمات این نیست که محور مقاومت محوری صرفا ایرانی است بلکه منظور آن است که گفتمان انقلاب اسلامی و اقبال به آن از سوی ملت های منطقه، نقشی شگرف در ایجاد آن داشته است. در سال های اخیر، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در سمت «معاون عربی و آفریقا»، شاهد یک دیپلمات انقلابی بود که در تاریخ سی ام خرداد ۹۵، به مسئولیتش در این سمت از سوی وزیر امور خارجه دولت دکتر حسن روحانی پایان داده شد. حسین امیرعبداللهیان، متولد سال ۱۳۴۳ شمسی است. به این ترتیب، وی در زمان انقلاب اسلامی تنها ۱۴ سال داشته و افکارش تحت تاثیر گفتمان انقلاب اسلامی شکل گرفته است. وی دارای مدرک دکتری روابط بین الملل از دانشگاه تهران است و به هر دو زبان انگلیسی و عربی مسلط است، بنابراین ابزارهای فنی لازم به عنوان یک دیپلمات را در اختیار داشته است. هنوز از خاطرات پاک نشده است، آن گاه که ایالات متحده و متحدانش به عراق لشکرکشی کردند و این کشور اسلامی را به تصرف خود درآوردند، این دیپلمات ایرانی که کارش را از سال ۱۳۷۱ شروع کرده بود، چگونه با تحلیل های دقیق در شبکه های تلویزیونی، چهره متین خود را در افکار عمومی تثبیت کرد. او در آن دوران از معدود کارشناسانی بود که تئوری خروج صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق از این کشور در پی حمله آمریکا را رد می کرد و نظرش بعدها با دستگیری صدام در عراق ثابت شد. وی صاحب تالیفات متعددی است که منتشر شده اند و چهره او را نه تنها به عنوان یک دیپلمات، بلکه به عنوان یک شخصیت علمی قابل احترام محفوظ می دارند. هنر این دیپلمات انقلابی آن بود که تنها دیپلمات نبود، بلکه توانسته بود متغیرهای شخصیتی خود را با الزامات شغلی اش به عنوان دیپلماتی در دستگاه دیپلماسی نظام جمهوری اسلامی ایران متناسب سازد. امیرعبداللهیان تا زمانی که بر سر کار بود بدون اتکا به پروپاگاندای تبلیغاتی و بدون جنجال سازی، همواره تلاش کرد حمایت ایران از محور مقاومت را تثبیت کند و هرچه در توان داشت در این زمینه به کار گرفت. وی در شرایطی عهده دار معاونت عربی و آفریقای وزارت امور خارجه شد که کشورهای منطقه در تب انقلاب های عربی می سوختند. مواضع اثرگذار، انقلابی و هوشمندانه آقای امیرعبداللهیان در جریان بحران سوریه و همراهی تمام عیار او با مقاومت در این برهه حساس، هرگز از یادها زدوده نخواهد شد. او در دورانی عهده دار این سمت بود که شاید تاریخ خاورمیانه، دورانی با آن سطح از تنشها را به یاد نداشته باشد. حسین امیرعبداللهیان این هنر را داشت که از همان بدو بیداری اسلامی، بتواند میان انقلاب های اصیل مردمی در منطقه و شیطنت های تکفیری – غربی تفکیک قائل شود، کاری که در آن دوران از بسیاری ساخته نبود. کم نبودند کسانی که تصورشان این بود که بحران سوریه هم شبیه به انقلاب تونس و مصر است اما آقای امیرعبداللهیان از ابتدا متوجه بود که بین این دو مقوله، تفاوت از زمین تا به آسمان است. به هر حال، در شرایطی که منطقه همچنان در بحران می سوزد و شاید برای اولین بار بحث های دیپلماتیک در خصوص سوریه و یمن جدی شده است، در تاریخ سی ام خرداد که در دوران پس از انقلاب یادآور حوادثی است، شاهد برکناری آقای امیرعبداللهیان از سمتش بودیم. تردیدی نیست که این دیپلمات انقلابی هم در نقش مشاور وزیر خارجه و هم در نقش های دیگری که احتمالا از این پس برعهده خواهد گرفت، باز هم قابلیت های خود را به نمایش خواهد گذارد. صدالبته مقاومت اسلامی به مسیر خود ادامه خواهد داد. آقای جابری انصاری هم که اکنون جانشین دیپلمات انقلابی شده است، بی تردید دارای قابلیت های قابل احترامی است که پیش از این در سمت های مختلف از خود نشان داده است. امید است همان مسیر انقلابی، باز هم در معاونت عربی و آفریقای وزارت خارجه ادامه یابد و نقش آقای امیرعبداللهیان به عنوان مشاور وزیر، نقشی تشریفاتی نباشد. صحبت هایی هم در خصوص انتصاب حسین امیرعبداللهیان به عنوان سفیر در میان است که البته از سوی منابع رسمی هنوز تائید نشده اند. پایان سخن اینکه، امیرعبداللهیان از این پس در هر نقشی باشد، مصداقی تمام عیار از یک دیپلمات انقلابی ارائه خواهد کرد. انقلاب اسلامی نیازمند تکثیر و تکثر این مصادیق است تا حقوق ملت ایران و منافع هویتی انقلاب اسلامی، پای میزهای مذاکره در ژنو، وین یا هر نقطه دیگری از کره ارض، به بازی گرفته نشوند. منبع: مشرق
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: البرزبان]
[مشاهده در: www.alborzban.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها