واضح آرشیو وب فارسی:هشدار نیوز: به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، پس از اظهارات بیژن نامدارزنگنه در مجلس شورای اسلامی مبنی بر اضافه بودن 100 هزار نیروی انسانی در صنعت نفت، جمعی از کارکنان صنعت نفت در نامه ای به اظهارات وزیر نفت پاسخ دادند.بیژن نامدار زنگنه هفته گذشته در صحن علنی مجلس از 100 هزار نیروی مازاد وزارت نفت خبر داده بود و هیچ گاه فکرش را هم نمی کرد کارکنان وزارتخانه بشدت واکنش نشان دهند. زنگنه در بخشی از اظهارات خود درباره تغییرات در سیستم پرسنلی وزارت نفت گفته بود: سیستم پرسنلی یکی از مشکلات این وزارتخانه است که متاسفانه سبب شده 100 هزار نیروی اضافه در این وزارتخانه وجود داشته باشند و با تمام واگذاری های صورت گرفته همچنان 80 هزار نفر نیروی مازاد در وزارت نفت وجود دارد. نیروی مازاد و استخدام بازنشستگان اظهارات زنگنه درباره مازاد بودن نیروها در حالی صورت گرفته که بسیاری از مدیران وزارت نفت از نیروهای بازنشسته هستند که با آمدن زنگنه به وزارت آنها نیز دوباره مشغول به کار شده اند. کارکنان در نامه به وزیر نفت نوشته اند: در سالی که از سوی مقام معظم رهبری به نام سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل مزین شده است متاسفانه برای چندمین بار وزیر محترم نفت سخنانی ایراد و نیمی از کارکنان وزارت نفت را مازاد خطاب نموده اند. این در حالی است که به تعبیر مسؤولان محترم، تولید و فروش نفت ایران به 4 میلیون بشکه در روز رسیده است که این افزایش، در گرو تلاش شبانه روزی سربازان خط مقدم عرصه تولید بوده و خواهد بود. از روزی که موضوع خصوصی سازی در وزارت نفت مطرح شد، یکی از بزرگ ترین نقاط ضعف آن، نبود برنامه ریزی مشخص برای نیروی انسانی بود. نیروی انسانی وزارت نفت در داستان واگذاری ها به بخش های شبه دولتی، چنان آسیبی به لحاظ امنیت و شخصیت شغلی دیدند که اگر آن را به بزرگ ترین سونامی نیروی انسانی در تاریخ نفت تعبیر کنیم، هیچ اغراق نکرده ایم. از یکسو جذب نیروی انسانی با اهداف سیاسی در وزارت نفت و از سوی دیگر بی توجهی به مجموع قوانین و مقررات استخدامی و انتصاب در این وزارتخانه و در نهایت نگاه هایی بدون پایه کار شناسی، روزگار کارکنان را سیاه کرد. امروز دیگر عجیب نیست اگر بشنویم، کارکنان وزارت نفت با وجود انجام مشاغل سخت عملیاتی و فعالیت های طولانی مدت در محل کار خود، مجبور به انتخاب مشاغل دوم و سوم در زمان استراحت برای تامین نیاز خانواده های شان و تامین آتیه هاشان هستند. در واقع کارکنان متخصص و باانگیزه نفت، در شرایط سخت کار، پذیرفتن تحقیرهای شغلی مداوم از سوی سازمان خود، دچار بی رغبتی و تقویت منفی بی انگیزگی شده اند، تا آنجا که می توان ادعا کرد تا به امروز چنین وضعیتی برای خانواده بزرگ وزارت نفت سابقه نداشته است. در تاریخ استخدامی نفت و حتی کشور، به یاد نداریم کارکنان یک وزارتخانه مهم و استراتژیک مازاد خوانده شوند و بارها از سوی وزیر محترم و سالخورده نفت، مورد بی حرمتی قرار گیرند. متاسفانه اینطور به نظر می آید که وزارت نفت ، کارکنانش را به حال خود رها کرده و ظاهرا آنها که روزی دلسوز سابقه این سازمان و کارکنان آن در افکار عمومی بودند و برنامه اصلی ایشان، ایجاد انگیزه و توسعه نیروی انسانی در این وزارتخانه بود، با برنامه ریزی نادرست، ایجاد سازمانی سربار با انبوه نیروی انسانی سرخورده و بدون سمت و شغل و همچنین وارد کردن ضربه به شخصیت اجتماعی کارکنان وزارت نفت، میراثی تلخ را از خود به جای خواهند گذاشت. از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی تقاضا داریم، هر چه سریع تر قانون ممنوعیت به کارگیری کارکنان بازنشسته در وزارت نفت را پیگیری نمایند که با اجرای این قانون، مشکل نیروی مازاد در این وزارتخانه حل شده و دلنگرانی آقای وزیر خاتمه خواهد یافت. اخلاق زنگنه ای رابطه بیژن نامدارزنگنه با کارکنان خود هیچ گاه صمیمی نبوده و نخواهد بود. نامه خشمگینانه کارکنان به وزیر نفت ریشه در رفتار تند و تیز وزیر دارد. در این باره پایگاه خبری عصر نفت، در مطلبی پشت پرده رفتار زنگنه با مدیران و کارکنان وزارت نفت را فاش کرده است. این رسانه نوشته که از روزی که قرار شد بیژن نامدار زنگنه به وزارت نفت بازگردد جمعی از اطرافیانش هشدار دادند همه چیز عوض شده است، بیشتر مدیران پوست انداخته اند و آن مدیر قدکوتاه و حرف گوش کن دهه های گذشته نیستند، زبان مدیریت تغییر کرده است و خلاصه هر آنچه در صدارت نخست دیده می شد در تاریخ خاک شده است. زنگنه اما نپذیرفت و با این تفکر که همچنان می تواند با مدیریت «پادگانی» وزارت نفت را اداره کند، مهره های مورد نظر خود را به سختی چید. برای خود قائم مقام تعیین کرد و معاونان را از بیرون و داخل نفت حکم باران کرد. وزیر نفت با کلیدواژه «ژنرال ها» وارد گود شد و بیشتر مدیرانی را که در دولت پیش فعال بودند گروهبان نامید. البته چنین کلماتی برای نفتی ها چندان غریبه نیست و به یاد دارند به آنها «اوستاکار» اطلاق می شد؛ صبر پیشه کردند و کنار نشستند. زمان که گذشت انتصابات بیش از همیشه دووجهی «نیشخند و تاسف» را جلوه گر کرد، افرادی بر سمت هایی نشستند که برخی های شان برای نخستین بار بود در نفت سمت می گرفتند. امتیازهایی که کسب شده بود حالا جبران شده بود و مدیرانی با آسانسور به راس رسیده بودند که در فضای ذهنی وزیر نفت نه تنها ژنرال و گروهبان نبودند، بلکه سرباز صفری بیش نبودند و تابع دستوراتی که صادر می شود. آنهایی که با زنگنه کار کرده اند به خوبی می دانند زنگنه طاقت شنیدن نظرات مخالف را ندارد؛ او دوست دارد «چشم» بشنود و وقتی در جلسات راه می رود و صحبت می کند مدیرانش او را تایید کنند. این فضا در بیشتر وزارت نخست او وجود داشت ولی در این دوره اوضاع کاملا تغییر کرده بود هرچند از آن جنس مدیرانی هستند که «چشم دلربایانه ای» بر زبان جاری می کنند. تبعات تبعیت بی چون و چرای مدیران از وزیر نفت در دور نخست پای خیلی ها را به برخی پرونده ها کشاند و همین موضوع سبب شد احتیاط پیشه شود. منبع:وطن امروز انتهای پیام/
یکشنبه ، ۳۰خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشدار نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]