واضح آرشیو وب فارسی:الف: تلخ و شیرینهای ماه عسل
علی نبوی، 29 خرداد 95
تاریخ انتشار : شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۲۶
احسان علیخانی سعی دارد دربرنامه ماه عسل تلنگرهایی به جامعه بزند تا وجدان آگاه اما خفتهی انسانها بیدار شده و یا موجب لحظه ای درنگ در روزمرگی زندگی پر مشغله امروزی شود.برنامه تلوزیونی ماه عسل از سال ۸۶ به خانه ایرانیان راه یافت و کم کم به دل مخاطبانش نشست. با توجه به مناسبتی بودن این برنامه، از ابتدا عوامل برنامه سعی کردند تا سبک جدیدی در ارائه این برنامه به کار گیرند. ساخت دکورهای جسورانه، استفاده از نور ملایم و طیفهای چشم نواز، سود بردن از صدای شفاف محیط در صحنه به منظور بالابردن حس بیننده و مسائلی از این دست موجب متفاوت بودن آن نسبت به دیگر برنامههای تلویزیون از بعد فنی است.احسان علیخانی تهیه کننده برنامه، تنها به این نکات فنی اکتفا نکرده و همواره به دنبال ارائه محتوای مناسب نیز بوده است. پرداختن به مسائل انسانی و ناهنجاریهای مختلف در جامعه، همواره از سوژههای ماه عسل بوده است. پرداختن به مسائلی نظیر کودکان یتیم وبی بضاعت، ایثار وفداکاری افراد در حوزههای مختلف، بیان مطالب ارزشی از زبان چهرههای شناخته شده و. پای ثابت موضوعات برنامه ماه عسل بوده و هست. این نکته آنجا ارزشمند جلوه میکند که موارد مطرح شده در برنامه، از جمله موضوعاتی هستند که توجه به آنها در ماه رمضان، توسط معصومین بارها سفارش شده است.مثل همه برنامههای تلویزیون، ماه عسل هم موافقان و مخالفان خاص خود را دارد.انتقاد مخالفان برنامه عموماً به تم غمگین برنامه بوده است. منتقدین برنامه از وجود فضایی سرشار از اشک و غم سخن می گویند و آن را مضر برای روحیهی خود و خانواده میدانند. با مرور برنامههای سرشار از ناله و اشکِ (به تعبیر مخالفان) ماه عسل، به مواردی بر میخوریم که قبل تأمل هستند. احسان علیخانی از موضوعات برنامه با عنوان قصه یاد میکند. قصههایی که در اطراف همهی ما در حال رخ دادن هستند و شاید بسیاری از ما از آنها بی خبریم. این بی خبری از دردمندان دور و نزدیک محیط زندگی شاید باعث شود از شنیدن قصههای ماه عسل تعجب کرده و آنها را غلو کارگردان بدانیم. شاید با درگیر شدن در معضلات اجتماع همه دردهای جامعه دوا نشود؛ اما بی خبری از معضلات هم سودی عاید کسی نمیکند.مسلماً با بی تفاوتی، انسان از اساس انسانیت خود همانا زیست اجتماعی است دور میشود. البته برخی هم مخالفت خود را به دلیل ناراحتی از دیدن چنین تصاویری عنوان میکنند و اینجا مسئله لزوم برنامه سازی برای سلیقههای متفاوت از سوی رسانه ملی ضروری میشود.در کنار موافقین و منتقدین منصف و بی غرض همیشه کسانی هم هستند که تنها به دنبال بهانه گیری و تخریب هستند. بهانه گیرانی که بدون دیدن برنامه و تنها با گزینش یک لحظه از برنامه آن را مورد هجمه ای ناجوانمردانه قرار میدهند. آنچه در بیشتر قسمتهای این برنامه اتفاق میافتد ورود به قصهی زندگی یک یا چند نفر است که عموماً با پرداختن به قصه با پایانی خوش بسته میشود. پایان خوش تنها وجود عروسی و سوت و کف در آخر داستان نیست. اشک شوق مادری که فرزندش را پس از سالها میبیند هم نمایشی از شادی است. اگر دیدن این صحنه حال کسی را منقلب کند، اشک از چشمانش جاری سازد و لب خندی بر روی لبهای خیس شدهِ از اشکش بنشاند؛ در واقع روح او را پالوده و در دلش فرح ایجاد کرده است.رفتار ناجوانمردانه این افراد فقط در مورد این برنامه رخ نداده است این جریان پیشتر هم برنامههایی که در محتوا مقید به اخلاق و اعتقادات دینی هستند را مورد هدف قرار داده است. برخوردها به جایی کشیده شده که حتی اگر کسی در صفحه شخصی نسبت به اعتقادات دینی خود ابراز علاقه کند، با دشنام و تحقیر آنها مواجه میشود. سوالی که پیش میآید این است. چگونه روح لطیف کسانی که به ظاهر با محتوای غمگین برنامه ماه عسل مشکل دارند، با دیدن این حملهها آزرده نمیشود؟ آیا این بی اخلاقیها حال آنها را خراب نمیکند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]