محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828691921
چرا رهبری با وجود بی اعتمادی به آمریکا با مذاکرات موافقت کردند؟ - پایگاه خبری تحلیلی خاورستان
واضح آرشیو وب فارسی:خاورستان: یک سوال شاید برای بعضی نخبگان و طیفی از افکار عمومی مطرح بود که اگر رهبری به این میزان نسبت به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و متحدانش یقین دارند، پس موافقت با این مذاکرات و حمایت های مکرر از تلاش های تیم مذاکره کننده چه وجهی می تواند داشته باشد؟به گزارش خاورستان به نقل از تسنیم، "غیرقابل اعتماد بودن دولت آمریکا"، تاکید مکرر رهبر معظم انقلاب در برهه های مختلف و بویژه در دوران حاضر است، با این همه، ایشان با مذاکرات موردی درباره موضوع هسته ای که نهایتاً به توافقنامه برجام منتهی شد، موافقت و در موارد متعدد علیرغم تذکرات جدی نسبت به محتوای کلی و روند مذاکره، از تیم مذاکره کننده کشورمان حمایت کردند. ایشان از سال 92 حداقل در 10 جا از بیاناتشان به انحاء مختلف به خوش بین نبودن نسبت به مذاکرات تاکید کرده اند. با این حال برخلاف آنچه در برخی رسانه ها بازنمایی شد، هیچگاه این عدم خوش بینی نسبت به حصول یک توافق روی کاغذ مطرح نشده است بلکه درونمایه اصلی مطالب ایشان در این زمینه ناظر به این گزاره است که "نشست و برخاست و حرف زدن با آمریکایی ها، مطلقاً تأثیری در کم کردن "دشمنی" آنها ندارد و بدون فایده است."(دیدار مسئولان وزارت خارجه و سفرا و نمایندگی های ایران در خارج از کشور 22 مرداد 93) رهبر انقلاب در طول دوران مذاکرات هسته ای، در توضیح چرایی عدم خوش بینی به مذاکرات با آمریکایی ها، طی دیدارها و سخنرانی های متعدد و متنوع نکات مبسوطی مطرح کردند که از آن جمله می توان به موارد ذیل اشاره کرد: - هدفشان از مذاکره پیدا کردن راه حل منطقی نیست، بلکه تحمیل نظراتشان است(اول فروردین 92 حرم رضوی) - آمریکایی ها غیرقابل اعتماد، غیرمنطقی و ناصادق هستند(30 تیر 92 دیدار مسئولان نظام) - مذاکره با آمریکا جز در موارد خاص نه تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضرر هم دارد(22 مرداد 93 دیدار مسئولان وزارت خارجه و سفرا و نمایندگی های ایران در خارج از کشور) - مذاکره با آمریکا مشکلات ما را حل نمی کند(همان) - از مذاکرات نه تنها فایده ای عاید نشد، بلکه لحن آمریکاییها تندتر و اهانت آمیزتر شد/ طلبکاریشان بیشتر شد(همان) - آمریکایی ها پس از مذاکرات نه تنها دشمنیها را کم نکردند بلکه تحریمها را اضافه کردند(همان) - اظهارات آمریکاییها نشان میدهد نمی شود به آنها اطمینان و اعتماد کرد(همان) - نگرانم، چون طرف مقابل حیله گر است(21 اسفند 93 دیدار خبرگان) - طرف مقابل بشدّت اهل فریب و دروغ و نقض عهد و حرکت در خلاف جهت صحیح است(20 فروردین 94 دیدار مداحان) - من هیچ وقت نسبت به مذاکره ی با آمریکا خوش بین نبودم(همان) اما علیرغم ارائه چنین تصویر روشنی از علت عدم خوش بینی به مذاکرات هسته ای با طرف آمریکایی ، یک سوال شاید برای بعضی نخبگان و طیفی از افکار عمومی مطرح بود که اگر ایشان به این میزان نسبت به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و متحدان مستکبرش یقین دارند، پس موافقت با این مذاکرات و حمایت های مکرر از تلاش های تیم مذاکره کننده چه وجهی می تواند داشته باشد؟ پاسخ به این سوال نیز در بیانات متعدد ایشان در همان دوران مذاکرات به صورت واضح و صریحی مندرج است: "ایده دولت" و "تجربه ملت" از یک سو احمدی نژاد –هرچند به صورت آشکار اعلام نکرد- اما بویژه در 2 سال پایانی عمر دولت خود مشخصاً بر این باور بود که مذاکره مستقیم با آمریکا بخش مهمی از مشکلات را حل خواهد کرد و از سوی دیگر با انتخابات 92 دولتی بر سر کار آمده بود که این بار به وضوح ایده اصلی خود را بهبود اوضاع اقتصادی کشور از طریق گفتگو و تعامل با قدرت های بزرگ مادی –مشخصاً آمریکا- توصیف می کرد. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 28 بهمن 92 در دیدار جمعی از مردم آذربایجان درباره تأثیر این مسئله بر موافقت خود با مذاکرات هسته ای می فرمایند: "بعضی از مسئولین و دولتمردان - دولتمردان آن دولت{دولت احمدی نژاد}، بعد هم دولتمردان این دولت{دولت روحانی} - فکر می کنند در قضیه ی هسته ای ما با آمریکایی ها مذاکره کنیم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتیم خیلی خب، اصرار دارید شما، در این موضوعِ بالخصوص بروید مذاکره کنید؛ ولی در همان سخنرانی اول امسال گفتم من خوشبین نیستم؛ مخالفتی نمیکنم اما خوشبین نیستم. " از سوی دیگر در پی نوع عملکرد رئیس جمهور بخصوص در 2 سال پایانی دولت احمدی نژاد و نیز تبلیغات انتخاباتی حجت الاسلام حسن روحانی و بویژه بر اثر یک سلسله عملیات روانی پیچیده، حساب شده و طولانی دشمن در عرصه تبلیغاتی، گفتمانی در بخشی از ملت ایران شکل گرفته بود که گمان می کرد مذاکره با آمریکا درباره موضوع هسته ای حقیقتاً ممکن است بخش اعظم معضلات اقتصادی کشور را حل کند تا جایی که بارش باران نیز از نظر ذهنی به مذاکرات گره خورده بود! رهبر معظم انقلاب به این موضوع در سخنرانی مهم خود در تاریخ 12 آبان 1392 اشاره کرده و با یادآوری تجربه دیگری که در سال های 81 تا 83 درباره مذاکره با اروپایی ها بر سر همین موضوع هسته ای صورت گرفت، می فرمایند: " تجربه ای که در سال 82 و 83 در زمینه ی تعلیق غنی سازی انجام گرفت، که آن وقت تعلیق غنی سازی را در مذاکرات با همین اروپایی ها، جمهوری اسلامی برای یک مدّتی پذیرفت. خب ما دو سال عقب افتادیم، لکن به نفع ما تمام شد. چرا؟ چون فهمیدیم که با تعلیق غنی سازی، امید همکاری از طرف شرکای غربی مطلقاً وجود ندارد. اگر ما آن تعلیق اختیاری را - که البتّه به نحوی تحمیل شده بود، لکن ما قبول کردیم، مسئولین ما قبول کردند - آن روز قبول نکرده بودیم، ممکن بود کسانی بگویند خب یک ذرّه شما عقب نشینی می کردید، همه ی مشکلات حل میشد، پرونده ی هسته ای ایران عادی می شد. " رهبر معظم انقلاب همین مبنا را درباره مذاکرات هسته ای پس از سال 92 نیز مطرح و تاکید می کنند که درباره مذاکرات جدید هسته ای نیز علیرغم اینکه خوش بین نیستم، اما موافقت می کنم چرا که "این تجربه ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد." ایشان در تاریخ 19 دی 92 یعنی چندین هفته پس از توافقنامه ژنو و آشکار شدن بدعهدی های آمریکا حتی در اجرای این توافق موقت، به تجربه ای که اندک اندک می رود تا بین "همگان" شکل بگیرد اشاره کرده و فرمودند "آشکار شدن دشمنی آمریکا با ایران و ایرانی و با اسلام و مسلمین و مدلل شدن آن برای همگان از برکات مذاکرات اخیر بود" به هر صورت، پس از حدود 2 سال کش وقوس تیم های مذاکره کننده ایران و 5+1 نهایتاً توافقنامه برجام در وین به امضای طرفین رسید؛ توافقنامه ای که منتقدین در داخل ایران ایرادات بسیار جدی نسبت به متن و فرامتن آن وارد کردند. سرانجام این توافقنامه با شروطی که مجلس شورای اسلامی به آن الحاق کرد و نیز شروط 9 ماده ای بسیار مهمی که رهبر معظم انقلاب در تایید مصوبه شورای عالی امنیت ملی به برجام تاکید کردند، به مرحله اجرا درآمد. در مرحله اجرا، عهدشکنی های گسترده ای توسط طرف مقابل ظهور کرد و علیرغم اجرای تمام تعهدات ایران طبق برجام که آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز این اقدامات را تایید کرده، "تقریباً هیچ" ثمری از لغو تحریم ها که فلسفه وجودی مذاکرات بود نصیب مردم ایران نشد. با این حال به نظر می رسد، تجربه ای که مهمترین هدف رهبر معظم انقلاب اسلامی از صدور مجوز برای مذاکرات هسته ای بود، هم برای دولت و هم برای ملت در حال شکل گیری است. برخی شخصیت های دولتی احتمالا پی برده اند که راه پیشرفت از اتکا به ظرفیت های داخلی می گذرد و شاید بر همین مبناست که اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور این روزها جلسات ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی را جدی تر گرفته است. اما این تجربه برای ملت ملموس تر است؛ هرچه هم برخی شخصیت ها در داخل از ثمرات متافیزیکی و غیرقابل دسترس برجام در داخل بگویند، مردم به صورت وجودی و انضمامی مفهوم "تقریباً هیچ" را درک می کنند. برجام، یقیناً تجربه ای است گران که به قیمت از دست دادن برخی مولفه های قدرت ملت ایران در عرصه فناوری هسته ای تمام شده است؛ با این حال این تجربه، یقیناً به این قیمت ها می ارزد. در همین باره رهبر انقلاب چندی پیش در ضمن بیاناتشان در مراسم سالگرد ارتحال بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، با اشاره به شکل گیری تجربه برجام، تاکید کردند: "یک تجربه ای ما در مذاکرات هسته ای پیدا کردیم؛ این تجربه را نباید فراموش کنیم. این تجربه این است که اگر ما تنازل هم بکنیم، آمریکا دست از نقش مخرّب خودش برنمیدارد؛ این را ما در مذاکرات هسته ای تجربه کردیم. ما نشستیم در جمع 1+5، و حتّی جداگانه با آمریکایی ها مذاکره کردیم برای قضیّه ی هسته ای؛ برادران ما، فعّالان پرتلاش ما به یک نقاط مشترکی رسیدند، به یک نتایجی رسیدند؛ طرف -که آمریکا باشد- یک تعهّداتی کرد؛ جمهوری اسلامی تعهّدات خودش را انجام داد، [ولی ] آن طرفِ بدقولِ بدعهدِ بدحساب دارد دبّه میکند؛ تا الان دبّه کرده است. خیلی خب، این یکتجربه است، این شد تجربه. حالا خیلی ها قبل از این تجربه هم میدانستند امّا بعضی هم که نمیدانستند، حالا بدانند: در هر زمینه ی دیگری هم که با آمریکا شما بحث و مجادله کنید، شما کوتاه بیایید، تنازل کنید، باز او نقش مخرّب خودش را حفظ خواهد کرد" خبرگزاری تسنیم بر همین مبنا بنا دارد طی امروز و روزهای آتی گزارش ها و مصاحبه هایی درباره تجربیاتی که از برجام نصیب کشور شده است، منتشر کند.
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خاورستان]
[مشاهده در: www.khavarestan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها