واضح آرشیو وب فارسی:رهیاب: یک قانون نانوشته می گوید که باید در این بین زیبایی لباس و شأن بازیکن و باشگاه و حتی تیم ملی رعایت شود.به گزارش رهیاب: موضوع اسپانسرینگ در فوتبال ایران از زمانی که فوتبال حرفه ای شد و اسپانسرها مجبور به تأمین صفر تا صدی بودجه تیم ها شدند، مدت هاست به یک بحث همیشگی و داغ در بین رسانه ها تبدیل شده هرچند که به نظر می رسد این ارتباط در خیلی از ابعاد بین باشگاه ها و اسپانسرهایی که پیراهن تیم ها را بیشتر به چشم یک روزنامه دیواری نگاه می کنند یکطرفه بوده و در این بین سود اصلی به جیب حامیان مالی این تیم ها می رود. چه بسا اندازه غیراستاندارد تبلیغات روی پیراهن تیم های مختلف از تیم ملی فوتبال گرفته تا باشگاه های مطرحی مانند استقلال و پرسپولیس و ... در مقاطع مختلف وجهه زشتی را به این پیراهن ها داده و باعث شده است که شکل و شمایل این پیراهن ها زیبایی و نمای خود را از دست بدهد و بیشتر شبیه به روزنامه هایی شود که روی جلد اصلی خود را تبلیغات وسیعی پُر کرده و به مخاطب ارائه می دهند. از سوی دیگر بحث اسپانسر پوشاک باشگاه ها نیز مدنظر است تا اسپانسرها به اندازه و تعداد مشخص بر روی لباس های تیم های مختلف لوگوی خود را درج کنند. این موضوع حتی مورد توجه فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز قرار دارد تا جایی که با ایجاد قوانین مشخص، در این مورد الزاماتی نیز به وجود آمده است. در این بین فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا مقرراتی دارد تحت مقررات عنوان وسایل بازیکنان هرچند که در ایران نیز آیین نامه برگزاری مسابقات نیز به این موضوع پرداخته است. این قوانین به طور مثال اندازه شماره پیراهن ها 25 تا 35 سانتی متر مشخص کرده و لوگوی فدراسیون کشورها نیز 100 سانتی مربع تعیین شده است یعنی قدری کوچک تر از کارت های ملی. از سوی دیگر حتی برای نوارهای روی آستین لباس ها نیز فیفا معتقد است که نباید عرض آنها از نیم سانتی متر عبور کند. برای نوشته های اسامی بازیکنان در پشت پیراهن سایز مصوب هفت و نیم سانتی متر به عنوان الزام مشخص شده است. حتی برای شماره های روی شورت سایز مشخصی تعریف شده است. به همین دلیل باید گفت که لباس هایی که توسط سازنده ها تهیه می شود باید با این استاندارد مطابقت داشته باشد. البته فرض همه بر این است که شرکت های سازنده این استانداردها را در اختیار دارند و به هنگام تهیه لباس آن را اعمال می کنند. در خصوص تبلیغات نیز قوانین خاصی بر روی لباس های ملی وجود دارد به طوری که تبلیغات در مسابقات رسمی که نتیجه آن در جدول تاثیر دارد برای تیم های ملی ممنوع است. البته تبلیغات موضوع خاص خود را دارد. در بازی های المپیک هرگز هیچ تبلیغی در کنار زمین نمی بینید اما در جام های جهانی این تبلیغات وجود دارد و اسپانسرهای مسابقات، این تبلیغات را در کنار زمین نصب می کنند اما لباس بازیکنان از هرگونه تبلیغی در مسابقات رسمی مصون است اما در مسابقات دوستانه که نتایج آن در جدول لحاظ نمی شود تبلیغات ممنوع نیست. از سوی دیگر بر روی لباس های باشگاهی و ملی در مجموع بیش از 2 رنگ در لباس نمی توان استفاده کرده اما روی همین لباس ها در بحث باشگاهی و دیدارهای دوستانه ملی، بیشتر از 2 کالا نمی توان تبلیغ کرد. این در حالی است که برای اندازه آن فیفا یا AFC قانون خاصی را تعریف نکرده ولی نباید نباید پیراهن بازیکن از حالت ورزشی خارج شده و بازیکن به یک تابلوی تبلیغاتی تبدیل شود. تبلیغات پشت پیراهن نیز باید به گونه ای باشد که شماره بازیکنان را نپوشاند و نباید مشابهتی بین اسپانسر لباس بازیکنان و اسپانسر لباس داوران وجود داشته باشد چون آن زمان شائبه ابطال تبانی ایجاد می شود. همچنین فضای سمت چپ سینه برای قرارداد لوگوی ملی فدراسیون ها باید خالی بماند به مفهوم این که نشانه بر قلب بازیکن قرار دارد. پس سمت چپ لباس نباید به تبلیغ شرکت سازنده لباس اختصاص پیدا کند. چون قداست بیشتری دارد و باید به تبلیغ لوگوی فدراسیون ملی کشورها احتصاص پیدا کند. اما فضای سمت راست پیراهن معمولاً به نشانه رسمی سازنده لباس اختصاص پیدا می کند. اگر قرار است هم لوگو و هم پرچم ملی کشور درج شود باید پرچم ملی 25 سانتی متر مربع و نشان ملی فدراسیون 100 سانتی متر مربع باشد. تعداد لوگوها نیز بر روی لباس ها طبق قانون فیفا مشخص است و نباید از یک تعداد مشخص بیشتر باشد. شاید در این مقال حتی بتوان مقایسه ای بین اسپانرینگ تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه های استقلال و پرسپولیس با تیم های مطرح جهان انجام داد. البته شاید این مقایسه از آنجایی که از لحاظ فنی نیز بین تیم های وطنی با تیم های مطرح خارجی، فاصله زیادی وجود دارد و مقایسه جالبی نیست همین امر شاید همین مقایسه تبلیغات بر روی پیراهن ها در کشورهای مختلف را زیر سوال ببرد. در این بین فیفا به اندازه تبلیغات بر بروی پیراهن تیم ها ورود نکرده و قانون خاصی را مشخص نکرده است اما در هر صورت یک قانون نانوشته می گوید که باید در این بین زیبایی لباس و شأن بازیکن و باشگاه و حتی تیم ملی نیز رعایت شود. این در حالی است ممکن است در صورت افراط در شکل و شمایل تبلیغات این موضوع به ضدتبلیغ برای اسپانسر فوق منجر شود چرا که امروز سطح دانش و آگاهی هواداران افزایش پیدا کرده و این امر در نهایت به ضرر اسپانسر فوق تبدیل خواهد شد. در زیر قوانین فیفا درباره لباس بازیکنان را در زیر می بینید: در زیر عکس هایی از تبلیغات نمونه های وطنی که شکل و شمایل لباس را از زیبایی و فرم انداخته است را مشاهده می کنید: نمونه لباس های خارجی که خبری از طرح های عجیب و غریب بر روی آن نیست را در زیر می بینید: (این در حالی است که به ندرت روی لباس تیم های ملی در تمرینات شاهد تبلیغات هستیم اما اگر هم تبلیغی باشد با اندازه ای استاندارد و متناسب این تبلیغات بر روی پیراهن ها درج شده و هیچگاه زیبایی و شأن لباس را زیر سؤال نبرده و چه بسا درج آن با طراحی خاص توانسته به زیبایی لباس نیز کمک کند.) فارس
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رهیاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]