واضح آرشیو وب فارسی:خاورستان: ماه مبارک رمضان در منظومه فکری امام زین العابدین (ع)، به عنوان ماه صیام (روزه)، ماه طهور (پاکی)، ماه اسلام (تسلیم)، ماه تمحیص (صافی) و ماه قیام (ایستادگی) نام گرفته است. بسیاری از مردم، ماه مبارک رمضان را فقط به روزه داری می شناسند. هرچند روزه مهم ترین دستاورد ماه مبارک رمضان قلمداد می شود، اما نباید از آثار فردی و اجتماعی آن غفلت کنیم. دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه، مدخل ورودی این ماه شریف است. نگاهی گذرا به این معارف والا، جامعه ما را به تکامل فردی و اجتماعی رهسپار می گرداند. در این نوشتار به اختصار به برخی از آرزوها و انتظارات بندگان خدا اشاره می شود. الف: شکرگزاری: شکر مهم ترین عامل جداکننده انسان از سایر موجودات بوده و هدف روزه داری بر مبنای معارف قرآن، تربیت بنده شکور است. امام زین العابدین (ع) نیز در فرازی می فرماید: «الحمد لله الذی هدانا لحمده و جعلنا من اهله لنکون لاحسانه من الشاکرین» هدایت به سمت شکرگزاری نعمتی الهی و شایسته سپاسگزاری است. بنابراین شایسته است تلاش کنیم از رهگذر روزه، خود و فرزندانمان را شکرگزار نعمت های خدا قرار دهیم و فهرستی از نعمت ها را تهیه و به همدیگر گوشزد نماییم. ب: تمرین فرار از گرداب گناه: در فرازهایی از این دعا، امام عاجزانه از پروردگار استمداد می کند که روزه بر جوارح انسان اثر بگذارد تا خروجی آن خدمت به بندگان خدا باشد. آن گونه که امیرالمؤمنین (علیه السلام) در دعای کمیل می فرماید: «قوّ علی خدمتک جوارحی و اشدد علی العزیمه جوانحی». اعضا و جوارح در خدمت خدا و بندگان او و اراده قوی و استوار در مسیر خدمتگزاری به بندگان خدا. امام از خدا می خواهد به ما کمک کند تا گوش بیهوده نشنود، چشم غیر خدا را نبیند، دست به حرام نیالاید و گام به سوی ناشایست نلغزد، در شکم جز حلال نگنجد و زبان جز به رضای او نچرخد، بنابراین بیاموزیم که روزه را در نخوردن و نیاشامیدن خلاصه نکنیم بلکه همه وجود تطهیر شود. ج: پیوندهای اجتماعی علاوه بر آثار فردی که بسیار مهم است، روزه نباید به گوشه نشینی و انزوای انسان منتهی شود بلکه انسان روزه دار باید در متن جامعه حاضر شود؛ بنابراین غفلت اجتماعی شایسته انسان روزه دار نیست بدین معنا که از پیرامون خویش غافل نمانیم. لذا امام توفیق اجتماعی روزه داری را در قالب بستگان و همسایگان از خداوند متعال استمداد می فرماید، مگر نه اینکه در دعای پس از نمازها دست به دعا بلند کرده و نغمه «اللهم اَغن کل فقیر»، «اشبع کل جائع» و ... را سر می دهیم. به راستی مگر نباید دست عنایت پروردگار از آستین من و شما بیرون آید و به فقیران رسیدگی نماید، گرسنگان را دریابد، برهنگان را جامه عزت بپوشاند. مگر نه این است که من و شما باید نماینده خدا در این مسیر تابناک باشیم. خوشبختی مائده ای است که با عنایت آسمانی، ولی اراده زمینی در دامان ما قرار می گیرد. از این رو امام می فرماید: «وفّقنا لان نصل ارحامنا بالبر و الصله» خدایا توفیق ده که با خویشاوندان پیوند برقرار کنیم، طعم این پیوند نیکوکاری و ارتباط پایدار است. «و ان نتعاهد جیراننا بالافضال والعطیه» عهد همسایگی از تقاضاهای انسان روزه دار است. به راستی می شود از دریچه روزه داری گوشه چشمی نیز به همسایگان بیندازیم، می شود در ماه مبارک رمضان به همسایگان محبت کنیم؛ می شود کدورت ها را در پرتو روزه داری دور بریزیم، می شود ارادت خویش را با اهدای چند دانه خرما و یک کاسه آش نشان دهیم. نکته دیگر اینکه بسیاری از ما به دلایل گوناگون از دوستان مان فاصله گرفته ایم. ماه مبارک رمضان ماه کم کردن فاصله هاست. بنابراین امام از خدا می خواهد به ما توفیق دهد با کسی که با ما قهر کرده ارتباط برقرار کنیم و صحیفه دل را از کینه ها پاک گردانیم. حتی ممکن است کسی به ما ستم کرده باشد که به برکت این ماه با عدل و انصاف رفتار نماییم. نویسنده: حجت الاسلام کاظم لطفیان مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خاورستان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]