واضح آرشیو وب فارسی:یالثارات: تا زمانی که رقبای شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی ایرانی-اسلامی، با حمایت مسئولان اجرایی داخلی و سرمایه گذاری دشمنان قسم خورده ما در حال یکه تازی در تلفن های همراه ما هستند، نمی توان امید به بهبود اوضاع فعلی داشت...پایگاه خبری انصارحزب الله: ایام ماه مبارک رمضان فرصتی استثنایی برای همه ماست. تفاوتی نمی کند از کدام قوم و قبیله و نژاد باشیم؛ این ماه از سوی پروردگار یکتا برای ما یندگان گناهکارش به عنوان راهی برای هرچه نزدیکتر شدن به ذات مقدسش در نظر گرفته شده است. در عصری که فناوری تا خصوصی ترین ابعاد زندگی ما را با دقتی مثال زدنی مورد بررسی قرار داده و شبکه های مختلف اجتماعی و نرم افزارهایی که ظاهراً نقش ایجاد ارتباط میان ما و دیگران را ایفا می کنند، ریزترین اطلاعت شخصی مان را به مراکز اطلاعاتی مختلف در نقاط گوناگون دنیا منتقل می کند، سئوالی مهم ایجاد می شود که باید به آن پاسخ گفت. مگر نه آن است که در زندگی واقعی و دنیای حقیقی، روزه داری علاوه بر گرسنگی و تشنگی کشیدن، شامل بازداشتن اعضا و جوارح بدن از انواع گناهان می شود؟ قال امیرالمومنین علیه السلام: الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام و الشراب. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: «روزه پرهیز از حرام ها است همچنان که شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى کند.» (بحار ج ۹۳ ص ۲۴۹) به راستی آیا انسان امروزی که خود را مدیون محصولات برآمده از فناوری دانسته و استعدادی عجیب در شکستن حریم ها و حرمت ها دارد، می تواند میان مفهوم والای روزه داری و حضور در فضای مجازی، هماهنگی و توازن ایجاد کند؟ امروز در فضای مجازی، بخشی بزرگ از محتوای تصویری و نوشتاری قرار گرفته در اینترنت، شامل تولیدات مبتذل، مستهجن و ضداخلاقی می شود. قبول کنیم یا نه، این گونه تولیدات عملاً به صورت ناخواسته در اختیار کاربران عادی قرار می گیرد. از سوی دیگر و هم زمان با تبلیغ و گسترش روزافزون شبکه های اجتماعی خارجی و نرم افزارهای ظاهراً ارتباطی همچون تلگرام، فضایی متفاوت و گاه در تضاد با عقاید و اخلاق اسلامی به وجود آمده است که تا یک قدمی همه ما پیش آمده است. صفحات مبتذل فیس بوک و اینستاگرام، گروه ها و کانال های مستهجن و ضددینی تلگرام و نمونه های متعدد دیگر، از جمله مکان هایی هستند که اجازه روزه داری در فضای مجازی را از ما سلب می کنند. یقیناً روزه داری واقعی ربطی به آن ندارد که در فضای مجازی قرار داریم یا در فضای حقیقی. اگر قرار است چشم و گوش و زبان و دست ما در روزه به سر ببرد و مرتکب گناه نشود، این حکم برای فضای مجازی هم صادق است. به راستی وقتی فلان شایعه که موجب هتک حیثیت یک مسلمان می شود به دستان ما و شما و به سرعت در فضای مجازی بازنشر می شود، دیگر چه جایی برای روزه ماندن دست هایمان باقی می ماند؟ وقتی کلیپ ها و فیلم های مختلف به بهانه خنده، کنجکاوی، خبررسانی و مواردی از این قبیل در میان گروه های تلگرامی دست به دست می شود و آبروی هیچ کس هم در این میان اهمیت ندارد، چرا باید امید داشته باشیم که روزه داری در فضای مجازی هم امکان پذیر است؟ کسی نمی تواند بگوید که فناوری مطلقاً بد و مضموم است. هیچ فردی هم نمی تواند ما را وادار کند تا از محصولات فناوری استفاده نکنیم اما هیچ کس هم نمی تواند ادعا کند که چگونگی بهره گرفتن از فناوری، می تواند دنیا و آخرت ما را تحت تأثیر قرار دهد. وقتی به بهانه حضور در جمعی دوستانه یا به دلیل قرار گرفتن در فضایی خاص، ادبیات نوشتاری و کلامی یک کاربر فضای مجازی به سمت فحاشی و بی ادبی کشیده می شود، شاید بتوان گفت که دیگر اثری از روزه او در فضای مجازی باقی نمی ماند. بهتر است تعارف را کنار بگذاریم و بدون رودربایستی شرایط موجود را بررسی کنیم. حقیقت آن است که حضور در فضای مجازی مادامی که از شبکه ملی اطلاعات خبری نیست می تواند آثار مخرب اخلاقی و فرهنگی داشته باشد. تا زمانی که رقبای شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی ایرانی-اسلامی، با حمایت مسئولان اجرایی داخلی و سرمایه گذاری دشمنان قسم خورده ما در حال یکه تازی در تلفن های همراه ما هستند، نمی توان امید به بهبود اوضاع فعلی داشت. تا زمانی که دولت یازدهم و وزارت ارتباطات، بر گسترش دسترسی به اینترنت تأکید کرده و برنامه مشخصی برای بالا بردن سطح فرهنگ کاربران آن ندارند، باز هم نمی توان توقع داشت که روزه هایمان در اینترنت، واقعاً روزه باقی بماند. از سوی دیگر اما بخش دیگری از مسایل به خود کاربران بازمی گردد. این بنده و شما هستیم که می توانیم از فرصت ماه مبارک رمضان برای بهبود دیدگاه مان درباره اینترنت و شبکه های اجتماعی استفاده کنیم. این ماه فرصت خوبی است که با دقت بیشتر، موارد مشکل ساز را شناسایی کنم. این امر کمک می کند تا در سایر ایام سال، بتوانیم حضور نسبتاً سالم در فضای مجازی و اینترنت داشته باشیم. به یاد داشته باشیم که روزه دار باید در همه احوال روزه خود را حفظ کند. قوانین و احکام شرعی و قواعد مترقی اخلاق اسلامی، ارتباطی به حضور شما در فضای مجازی یا دنیای حقیقی ندارد و هر مسلمانی موظف است در ثانیه ثانیه های عمر خود، به آنها عمل کند. مبادا حضور در فضای مجازی، ما را به این توهم نزدیک کند که می توانیم ضمن لذت بردن از گناه، بار آن را از روی دوش خود برداریم.
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یالثارات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]