واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس :سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم "فلورنس فاستر جنکینز" (Florence Foster Jenkins) با بازی مریل استریپ دوشنبه شب در نیویورک یک نمایش خصوصی داشت. هرچند مدت زیادی به آغاز فصل جوایز سینمایی باقی مانده، شرکت پارامونت پیکچرز از همین حالا تبلیغات برای این فیلم را شروع کرده است که از 12 اوت (22 مرداد) روی پرده سینماها می رود. استریپ در "فلورنس فاستر جنکینز" به کارگردانی استفن فریرز که از روی داستانی واقعی ساخته شده است، نقش یک وارثه نیویورکی و شهره مجالس را دارد که با شور و شوق فراوان رویای خود دنبال می کند تا یک خواننده اپرای موفق باشد. صدایی که جنکینز در سر خود می شنوید زیبا بود، اما از دید بقیه به شکلی خنده دار، افتضاح بود. منتقدان فلورنس فاستر جنکینز (1944-1868) او را به خاطر نداشتن ریتم، قدرت صدا، تلفظ غیرعادی کلمات و در کل توانایی کم او در خوانندگی مسخره می کردند. به گزارش ورایتی، آخرین باری که استریپ نقش شخصیتی را بازی کرد که در کارنگی هال روی صحنه رفت، در فیلم "موسیقی قلب" (1999) بود که در آن به نقش رهبر گروه موسیقی مدرسه ای در هارلم ظاهر شد. فلورنس فاستر جنکینز به اندازه او روی صحنه ماهر نیست و جالب این است که او خودش نمی داند چقدر صدایش بد است. شاید اگر بازیگر دیگری غیر از استریپ بود، نقش جنکینز به یک پارودی ضعیف تبدیل می شد، اما استریپ که از مارگارت تاچر گرفته تا دونالد ترامپ، به دفعات در نقش شخصیت های واقعی ظاهر شده است، برای جان بخشیدن به شخصیت فلورنس راه های جدیدی پیدا کرده است. برداشت او از این شخصیت تلفیقی از جولیا چایلد و سوزان بویل بوده است، حتی اگر فلورنس به اندازه هیچ کدام از این دو زن استعداد طبیعی نداشته باشد. استریپ برای اینکه به بهترین شکل، بد خواندن فلورنس را ترسیم کند، نه تنها با یک معلم فن بیان کار کرد (کاری که قطعاً برای شاخه بازیگران آکادمی جذاب است)، بلکه از یک پروتز 40 پوندی هم استفاده کرد. استریپ در جلسه پرسش و پاسخ بعد از نمایش "فلورنس فاستر جنکینز" گفت: در نهایت کار جالبی بود. قبلاً هم این کار را کرده ام. اینکه در قالب یک فرد متفاوت فرو بروی، کمک می کند او را درک کنی. نوع حرکت تو را عوض می کند. به تو شخصیت می دهد. من ناگهان در بدن مادربزرگم بودم! استریپ همیشه به خاطر نقش های درام خود معروف بوده است و معمولاً به عنوان یک کمدین به آن اندازه تقدیر نشده است (با وجود اینکه برای "کارت پستال هایی از لبه پرتگاه" نامزد اسکار شد). بازی او در کمدی های سیاه مانند "او-شیطان" (1989) و "مرگ جایگزین او می شود" (1992) با واکنش های متفاوت منتقدان روبرو شد. یکی از بهترین نقش آفرینی های اخیر استریپ در فیلم "پیچیده است" (2009) بود. او در این فیلم نقش زنی مطلقه را دارد که با شوهر سابقش (الک بالدوین) ارتباط برقرار می کند. بازی استریپ در "پیچیده است" در فصل جوایز مورد توجه قرار نگرفت و در عوض برای بازی در نقش جولیا چایلد آشپز افسانه ای در فیلم "جولی و جولیا" ساخته نورا افرون نامزد اسکار شد. با این حال، حتی اگر "فلورنس فاستر جنکینز" در گیشه های فروش عملکردی متوسط داشته باشد، فیلم می تواند وارد رقابت اسکار شود و بیستمین نامزدی اسکار را برای استریپ و به احتمال خیلی زیاد نامزدی جایزه گلدن گلوب در بخش بهترین بازیگر زن موزیکال/کمدی را به همراه داشته باشد. استریپ برای فیلم های "کریمر علیه کریمر" (1979– بهترین بازیگر زن مکمل)، "انتخاب سوفی" (1982 – بهترین بازیگر زن) و "بانوی آهنین" (2011 – بهترین بازیگر زن) برنده اسکار شده است. او در 35 سال گذشته 19 بار نامزد اسکار بوده که این جهت هیچ بازیگری چه مرد و چه زن به پایش نمی رسد. استریپ برای فیلم های "شکارچی گوزن" (1978 – بهترین بازیگر زن مکمل)، "زن ستوان فرانسوی" (1981)، "سیلک وود" (1983)، "از آفریقا" (1985)، "آیرون وید" (1987)، "فریادی در تاریکی" (1988)، "کارت پستال هایی از لبه پرتگاه" (1990)، "پل های مدیسن کانتی" (1995)، "چیزی واقعی" (1998)، "موسیقی قلب" (1999)، "اقتباس" (2002 – بهترین بازیگر زن مکمل)، "شیطان پرادا می پوشد" (2006)، "شک" (2008)، "جولیا و جولیا" (2009)، "آگوست: اوسیج کانتی" (2013) و "در جنگل" (2014 – بهترین بازیگر زن مکمل) نیز نامزد اسکار بوده است. به غیر از استریپ تنها دو بازیگر دیگر سه جایزه اسکار بازیگری در کارنامه دارند: دانیل دی-لوییس و جک نیکلسن.
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]