واضح آرشیو وب فارسی:خط امید: حتی با پذیرش قصورات پزشکی به عنوان جزئی از ریسک کار درمان و به ویژه جراحی ها تخلفاتی نظیر حضور نداشتن پزشک معالج در اتاق عمل و یا عمل شدن بیمار به وسیله شخصی به غیر از پزشک معالج مصداقی از یک بی اخلاقی محض است که زیر پوست نظام سلامت و در سایه فقدان نظارت ها رخ می دهد.به گزارش خط امید، هر روز ابعاد تازه تر و اتفاقات ناخوشایند تازه ای از تخلفات انجام شده در نظام سلامت رو می شود. آخرین نمونه این اتفاقات نقل قول قابل تأمل محمد شیروانی کارگردان سینما از جراحی عباس کیارستمی کارگردان مطرح سینما توسط دستیار پسر پزشک معالج وی به جای خود پزشک است. موضوعی که هرچند بعد از عیادت دوباره وزیر بهداشت از این کارگردان به نوعی از سوی فرزندش تعدیل شد اما اصل ماجرا واقعیت دارد؛ حقیقتی که ممکن است بواسطه شهرت و جایگاه اجتماعی کیارستمی دامن وی را نگیرد اما بسیاری از افراد عادی، گمنام و به خصوص افراد فقیری که برای درمان به بیمارستان ها مراجعه می کنند هر روز با آن دست به گریبانند و بی آنکه سر و صدایی راه بیفتد حتی در بیمارستان های خصوصی دستیاران پزشکان مشهور به جای خودشان دست به تیغ می شوند. حتی چهره ها و افراد سرشناس هم از اشتباهات و بی توجهی های برخی پزشکان در امان نیستند. درست در بحبوحه مذاکرات هسته ای بود که اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان هنگام کلونوسکوپی دچار پارگی روده شد و برای ترمیم این ضایعه به اتاق عمل و زیر تیغ جراحان رفت تا اثبات شود قصور پزشکی در کشورمان به شکلی جدی تر از آنچه آمار و ارقام بیان می کنند وجود دارد. باوجود این اما حتی با پذیرش قصورات پزشکی به عنوان جزئی از ریسک کار درمان و به ویژه جراحی ها تخلفاتی نظیر حضور نداشتن پزشک معالج در اتاق عمل و یا عمل شدن بیمار به وسیله شخصی به غیر از پزشک معالج مصداقی از یک بی اخلاقی محض است که زیر پوست نظام سلامت و در سایه فقدان نظارت ها رخ می دهد. شاهدی از تخلفات پزشکی شاهد اتفاقات ناخوشایند در حوزه سلامت، اتفاقی است که برای عباس کیارستمی کارگردان مطرح سینمای کشورمان رخ داده و به وسیله محمد شیروانی در فضای مجازی پخش شد. این ماجرا چیزی نبود جز اینکه ظاهراً پزشک معالج آقای کیارستمی کار عمل وی را به پسرش واگذار کرده و پسر آقای دکتر نیز کار را به دستیار 50 ساله اش سپرده است! دیدن وضعیت آقای کارگردان، شیروانی را به این فکر انداخته بود که از طریق چنین یادداشتی عاجزانه از وزیر بهداشت بخواهد کیارستمی را برای ادامه درمان به خارج از کشور اعزام کنند. این در حالی است که وزیر بهداشت دو بار به عیادت کیارستمی رفته و رسانه ها با حساسیت پیگیر وضعیت سلامت این چهره فرهنگی هستند و تمام این اتفاقات در یک بیمارستان خصوصی در تهران رخ داده است. در یادداشت احمد کیارستمی برای محمد شیروانی، در ارتباط با نوشته وی در مورد عباس کیارستمى آمده است «وضعیت درمان پدرم بسیار نامناسب بود و صدمه هایی غیرقابل برگشت ایجاد شد که عمدتا به دلیل اشتباه پزشکان معالج بود ولی خوشبختانه با کمک وزارت بهداشت و تیم پزشکی جدید، آن هم در وضعیتی که تقریباً امیدی نبود، ایشان از وضعیت اضطراری درآمدند». این بخش از نوشته فرزند کیارستمی می تواند اثبات کننده قصور تیم پزشکی و بیمارستانی باشد که وی برای نخستین بار در آن بستری شد. رسانه ای شدن ماجرای کیارستمی و اساسا انتشار خبر بیماری این کارگردان سید حسن قاضی زاده هاشمی را به هر دلیلی به بالین این چهره کشاند و با حضور وزیر در این ماجرا، حکایت درمان کیارستمی ختم به خیر شد اما آیا آقای وزیر از نبودن پزشکان بر بالین بیماران و واگذاری حساس ترین عمل های جراحی در بیمارستان های دولتی به رزیدنت ها آن هم بدون آنکه استاد پزشک بالای سر رزیدنتش حضور داشته باشد یا اصلا در ایران باشد هم خبر دارد و اگر خبر دارد چرا هنوز قوانینی همچون قانون تمام وقت شدن پزشکان در بخش دولتی یا خصوصی اجرایی نمی شود؟ استادان دولتی، سهامداران خصوصی کافی است تا به بیمارستان های دولتی سری بزنید تا معنای واقعی سرگردانی بیماران را درک کنید. در بخش های اورژانس می توان حال و روز اورژانسی هایی را مشاهده کرد که ساعت ها چشم انتظارند تا لااقل رزیدنت کشیک بالای سرشان بیاید و تکلیفشان مشخص شود. در بخش های تخصصی بیمارستان ها هم وضعیت به مراتب ناخوشایند تری را شاهد هستیم. بسیاری از پزشکانی که نامشان در تابلوهای بیمارستان های دولتی به چشم می خورد، سهامداران بخش خصوصی هستند که تنها از مزیت های عضو هیئت علمی بودن در بخش دولتی استفاده می کنند و در عمل در بخش خصوصی طبابت و جراحی دارند. به طور نمونه از شش پزشک بخش ارتوپدی بیمارستان امام حسین (ع) تنها یک پزشک استاد تمام وقت است و حضور دارد و پنج پزشک دیگر این بیمارستان سهامداران بیمارستان آتیه اند. وقتی با بیماران این بخش و همراهانشان صحبت می کنید متوجه می شوید اغلب آنها حتی یک بار هم پزشکی را که نامش در پرونده پزشکی شان درج شده ندیده اند و تمام ویزیت ها و حتی عمل جراحی آنها هم توسط رزیدنت های آن پزشک انجام شده است. حتی بعضی از بیماران تصور می کنند جوانانی که هر روز صبح بر بالین شان می آیند تا درس هایشان را به صورت عملی مرور کنند همان پزشکان معالجی هستند که قرار بوده آنها را معالجه کنند. تا زمانی که پزشک به واسطه ای به آنها فهمانده اگر می خواهند خودش بالای سرشان باشد باید به بیمارستان خصوصی محل کارش بروند. حتی در بیمارستان های خصوصی هم در بسیاری از موارد این دستیاران پزشکان مشهور هستند که دست به تیغ می شوند و بیمار بیهوش هم متوجه نمی شود پزشکی که با دستمزد نجومی به سراغش رفته تنها لحظاتی بالای سرش حضور داشته است. عمل با رزیدنت، کارانه برای استاد جالب تر از همه اینکه پزشکان بابت عمل هایی که رزیدنت هایشان انجام داده اند و نسخه هایی که با مهر آنها پیچیده اند، حقوق و کارانه می گیرند. این تخلفات در حالی صورت می گیرد که در تبصره 2 از ماده 32 برنامه پنجم توسعه تأکید شده است پزشکانی که در استخدام پیمانی یا رسمی مراکز آموزشی، درمانی دولتی و عمومی غیردولتی هستند مجاز به فعالیت پزشکی در مراکز تشخیصی، آموزشی، درمانی و بیمارستان های بخش خصوصی و خیریه نیستند. این قانونی است که در بسیاری از کشورهای دنیا هم اجرایی می شود تا مانند کشورمان پزشکان در بخش دولتی بیمار را برای جراحی و بستری در بخش خصوصی صید نکنند ولی در کشور ما با پایان یافتن مهلت اجرای قانون برنامه پنجم همچنان شاهد تمام وقت شدن پزشکان در بخش دولتی یا خصوصی نیستیم. به جز این بسیاری دیگر از بندهای قانون برنامه پنجم توسعه زمین مانده است؛ بندهایی همچون اجرای نظام ارجاع و پزشک خانواده که باید تا پایان سال نخست این برنامه عملی می شد اما به طور کامل با طرح تحول سلامت جایگزین شد تا به قول مسعود پزشکیان نایب رئیس مجلس شورای اسلامی پولی که باید به مناطق محروم می رفت به جیب یک عده پزشک متخصص برود./ع منبع : مشرق
دوشنبه ، ۲۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خط امید]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]