واضح آرشیو وب فارسی:پارس نیوز: حمید سبزواری بزرگترین غایب جلسه دیدار شاعران با رهبر انقلاب در نیمه رمضان است. تکیه زدن بر صندلی خالی او، کار آسانی نیست. باید دید کدامیک از شاعران ریش سپید کرده این راه می توانند همچون سبزواری ذو وجه باشند؛ هم جریان ساز، هم شاگردپرور و هم شاعر.به گزارش پارس نیوز ، وقتی به تهران آمد یک جوان بیست و چند ساله بود. در سبزوار که زادگاهش بود، چندی فعالیت سیاسی داشت. به قول معروف از همان دوران سرش بوی قرمه سبزی می داد. همین کارهایش آخر کار دستش داد و مجبور شد که زادگاهش را ترک کند و رخت سفر ببندد به مقصد تهران. تهران در آن زمان محفل و قلب تپنده فعالیت های سیاسی علیه شاه بود. شاید در آن زمان کمتر کسی می دانست که این سفر، آغاز یک سفر معنوی برای شاعر سبزوار هم خواهد بود. زندگی حسین آقا ممتحنی معروف به حمید سبزواری را می توان در دو بخش تقسیم کرد؛ سبزوار و تهران. او با ورودش به تهران جریانی را در مسیر رود خروشان انقلاب ایجاد کرد که بعدها کمتر کسی توانست همانند او جریان ساز باشد. منزل او جزو نخستین محفل های شعری انقلاب بود که به دور از چشم امنیه و دستگاه های اطلاعاتی شاه، شعرهای حماسی آن زمان را به جریان انقلاب تزریق می کرد. روزها از حضور سبزواری در تهران می گذشت و آنچه در خیابان ها و بر منابر و محافل از سروده های او نقل می شد، خود بهترین پاداش برای یک شاعر انقلابی بود. این وجه از زندگی سبزواری بارها از سوی کارشناسان و شعرا مطرح شده است، اما آنچه که در زندگی انقلابی و تأثیرگذاری سبزواری بر شعر انقلاب نادیده گرفته یا کمتر به آن پرداخته شده، وجه شاگردپروری او بود. هرچند او را پدر و جلودار شعر انقلاب می دانند، اما نباید از خاطر دور داشت که این سبزواری بود که با در اختیار قرار دادن منزل مسکونی اش به عنوان پایگاهی برای شاعران تازه کار در حوزه شعر انقلاب، سعی در تربیت نسلی جدید برای این حوزه داشت. خانه سبزواری در شریعتی ملجأیی برای شاعران انقلاب بود. از سوی دیگر، او خود در سروده های انقلابی اش که عمدتاً در قالب های سنتی گفته شده اند، از وجوه مختلفی حائز اهمیت است؛ انتخاب درست لحن حماسی در سرودها، استفاده از دایره واژگان متولد شده در بستر انقلاب و از همه مهمتر، زبان ساده و در عین حال استوار، سبب شد که سرودهای او هر یک بر تارک ادبیات معاصر ایران بدرخشد. علاوه بر این، سبزواری در سروده هایش مرز میان شعار تا شعارزدگی را نیز رعایت کرده و اجازه نمی دهد ابیاتش به سطح شعارزدگی تنزل کند. همه این ها از او یک استاد تمام عیار برای شعر انقلاب ساخته بود. او که هر ساله در جلسات شعرخوانی رهبر معظم انقلاب در نیمه رمضان حضور داشت و «حمید» خطابش می کردند، امسال بزرگترین غایب این جلسه است. او نماینده تمام عیار یک شاعر انقلابی بود که تا روزهای پایانی حیاتش نیز بر این باورش پایبند بود. با وجود آنکه گرد نسیان بر ذهن و خاطرش نشسته بود، اما با یادآوری خاطرات دوران انقلاب لبخند رضایت می زد. او در تمام جهت گیری های سیاسی سال های اخیر، یک مسیر داشت و آن پایبند بودن به انقلاب ناب امام(ره) بود. تکیه زدن بر صندلی خالی سبزواری کار آسانی نیست. باید دید کدامیک از شاعران ریش سپید کرده این راه می توانند همچون سبزواری ذو وجه باشند؛ هم جریان ساز، هم شاگردپرور و هم شاعر. باید دید کدامیک از فرزندان، پاسدار میراث معنوی پدر هستند. برای دریافت آخرین اخبار در کانال پارس نیوز عضو شوید
دوشنبه ، ۲۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]