واضح آرشیو وب فارسی:شریان: گرایش به شهرنشینی و افزایش مهاجرت به شهرها، منجر به توسعه غیر قابل کنترل نواحی شهری، کاهش سطح رفاه انسانی و افزایش مشکلات متعدد شهری در نواحی مختلف کشور شده است.به گزارش شریان نیوز ، وقتی سخن از توسعه پایدار شهری به زبان می آوریم باید نگاه جامع ای به همه ی جوانب اجتماعی داشته باشیم هر چند که مفهوم شهر نشینی در ده های اخیر کاملا به مفهوم نوع زندگی غربی گراییده است و چاره ای برای این منظور باید یافت. اکنون وقت آن رسیده تا به این سوال که آیا شهرنشینی در ایران با معیار های استاندارد توسعه همخوانی دارد یا خیر، پاسخ داده شود. جامعه ایران با افزایش جمعیت نجومی در دهه 60، وارد فاز جدیدی شد و بسیاری از مردم برای به دست آوردن کار و استفاده از امکانات بیشتر راهی شهر ها و کلان شهر ها شدند. نتیجه این شد که در حال حاضر روستا هایمان خالی از سکنه شدند و با حجم قبل ملاحظه ای از شهروندان که در پی کسب و کار و جایی برای زیستن می گردند، مواجه شده ایم. یکی از مباحث مهم پیرامون مسائل شهرسازی و مسکن، مفهوم توسعه پایدار شهری است که توسعه ای مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیم گیری های عقلایی، با در نظر گرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی محسوب می گردد. در سال 1980 برای نخستین بار نام توسعه پایدار در گزارش سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی (IUCN) آمد. این سازمان در گزارش خود با نام استراتژی حفظ منابع طبیعی این واژه را برای توصیف وضعیتی به کار برد که توسعه نه تنها برای طبیعت مضر نیست، بلکه به یاری آن هم می آید. امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات، کانون توجه بحث توسعه پایدار شده اند. بنابراین به منظور دستیابی به یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، تدوین سیاست هایی جهت حصول به شهرهای پایدار ضروری می نماید. به همین منظور مقوله ای مهم تحت عنوان توسعه شهری پایدار در طول دهه 1990 و تا به امروز مورد توجه قرار گرفته است. در بسیاری از شهرهای جهان مسائل و چالش های اساسی مانند ترافیک و تراکم زمین، ساختمان های متروک و خالی از سکنه، تغییر کاربری زمین، آلودگی صوتی، آلودگی آب و بسیاری از موضوعات زیست محیطی دیگر موضوع پایداری شهرها را مطرح می کنند. لذا با توجه به مسائل و مشکلاتی که کلانشهرها دارند بایستی به ابعاد و اصول توسعه پایدار شهری توجه نمود و برای رسیدن به توسعه پایدار انسانی، شهر پایدار و پایداری شهری، باید برنامه ریزان، شهرسازان و مدیران شهری با مدیریت صحیح و سالم بتوانند فضایی سالم و درخور برای مردم ایجاد کنند. از طرفی با مهاجرت بی رویه به کلانشهرها، مباحثی مانند اسکان شهروندان، حاشیه نشینی و بیکاری مطرح می گردد. بخش عمده ای از گسترش افقی شهرها به این دلیل رخ می دهد که بافت موجود پاسخگوی نیازها و انتظارات جمعیت ساکن در آن نیست و اجتماع ساکن درجستجوی محیط پاسخگوتر و مناسب تر محیط انسان ساخت جدیدی را در بستری جدید بنیان است. بافت های تاریخی نواحی مرکزی شهرها، پاسخگوی نیاز و انتظارات شهروندان آن نبوده و از جمعیت اصلی تهی می شود، بافتی که از لحاظ زیست محیطی و اکولوژیکی پایدار بوده، اما پایداری اجتماعی و اقتصادی را از دست داده است. حال وقتی که سخن از توسعه شهری به زبان می آوریم باید نگاه جامع ای به همه ی جوانب اجتماعی داشته باشیم هر چند که مفهوم شهر نشینی در ده های اخیر کاملا به مفهوم نوع زندگی غربی گراییده است و چاره ای برای این منظور باید یافت. نشانه ها از عدم موفقیت در توسعه شهرنشینی در ایران حکایت می کند و ما در سالهای متمادی به جای پرداخت به مفهوم توسعه شهری فقط به ظواهر ماجرا توجه داشتیم. نکته آنلاین
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شریان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]