محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826741734
پسر نابینایی که صخره نوردی و عکاسی می کند - پایگاه خبری مجلس مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس: در این گزارش داستان هیجان انگیز زندگی پسری را می خوانید که با وجود اینکه نابینا شده، اما عکاسی و صخره نوردی را به صورت حرفه ای دنبال کرده است.مازندمجلس :جاستین سالاس وقتی که ۱۴ سال داشته، تقریبا همه بینایی خودش را از دست می دهد و نابینا می شود، حالا ۲۲ سال سن دارد و از آن جایی که انگیزه زیادی برای زندگی داشته و معتقد بوده که هیچ چیزی غیر ممکن نیست، حتی اگر نتواند ببیند! توانسته یک عکاس حرفه ای و البته صخره نورد شود. به گزارش مجله مهر، چشم های جاستین در اثر حادثه یا بیماری نابینا نشده اند، بلکه او یک روز صبح از خواب بیدار شده و متوجه شده که دیگر نمی تواند ببیند، از آن جایی که همیشه بینایی ضعیفی داشت، از پنج سالگی عینک می زده است، اما شماره چشم هایش به طرز عجیبی با سرعت بالا می رفته و در نهایت او دیگر نمی تواند چیزی ببیند. البته او دکترهای زیادی را برای درمان این مشکل دیده و مدت ها تحت نظر پزشک بوده است، یکسال پس از اینکه بینایی اش را از دست می دهد، از همه دنیا و کارهایی که همیشه از انجام دادن آن ها لذت می برده محروم می شود، از همین رو تنها می شود و حتی مدت ها کلامی حرف نمی زده و تنها جلوی کامپیوترش که صفحه بسیار بزرگی داشته، می نشسته و به صفحه آن به قدری نزدیک می شده تا برخی نورها و اشکال آن را تشخیص دهد. اما این خانه نشینی باید تمام می شد، بیو جانسون یکی از دوستان نزدیک جانسون یک روز به سراغش می آید و او را برای دوچرخه سواری بیرون می برد، آن ها روزهای زیادی این کار را انجام می دهند و جانسون مانند راهنما جلوی جاستین می رفته و اگر مانعی بوده، به او خبر می داده است. در همین حین یکی دیگر از دوستان جاستین، او را به صخره نوردی دعوت می کند، و می گوید «برای صخره نوردی لازم نیست، ببینی، باید احساس کنی.» از آن روز به بعد آن ها برای صخره نوردی می روند و علاوه بر باشگاه، سراغ صخره های واقعی در طبیعت هم رفته اند. حتما می پرسید جاستین چطور صخره ها را پیدا می کند و از آن ها بالا می رود، این جا باید گفت که دوستانش برای همین کنار او هستند، آن ها پایین تر از او حرکت می کنند و با استفاده از عباراتی که از قبل مشخص شده او را راهنمایی می کنند. البته این حرف ها همان چیزهایی است که جاستین در زمان صخره نوری روی آن ها حساب کرده است. خود جاستین در این باره می گوید: «وقتی که کار روی یک صخره رو شروع می کنم، علاوه بر اینکه صدای اطرافیانم را می شنوم، خودم هم سعی می کنم با لمس کردن سنگ ها، شکل آن ها را در ذهن حفظ کنم و بدانم برای هر صخره از چه مسیری رفته ام. در برگشت هم همین کار را انجام می دهم. در نهایت بارها و بارها یک صخره را بالا و پایین می روم تا خودم به تنهایی بتوانم مسیر آن را کامل بروم.» یکی از دوستانش در باشگاه صخره نوردی درباره جاستین این طور توضیح می دهد: «جاستین انگیزه زیادی دارد و هرگز ندیده ام بگوید که نابیناست. و اگر از قبل ندانید که او بینایی ندارد، اصلا متوجه نمی شود، چون وقتی با جاستین صحبت می کنید، مستقیم به شما نگاه می کند و کاملا مانند بقیه بچه هاست.» اما صخره نوردی تنها توانایی خاصی نیست که جاستین دارد، او به عنوان یک عکاس حرفه ای کار می کند و در زمینه عکس هایی از طبیعت و چشم اندازها مهارت دارد. خودش می گوید که از خاطراتی که زمان بینایی دارد، بهره می گیرد، همچنین نور آفتاب و جهت سایه را احساس می کند و کمی هم با حس غریزه ای که دارد، می تواند عکس هایش را بگیرد. جاستین نمی تواند عکس هایی که گرفته را ببیند، اما آن ها را در یک مانیتور ۲۷ اینچی قرار می دهد و در این صورت می تواند برخی از پیکسل هایی که رنگ های تیره ای دارد را ببیند و به این شکل تضادهای میان روشنی و تاریکی را تشخیص دهد. با تماشای عکس هایی که جاستین گرفته، واقعا نمی توان حدس زد که عکاس آن ها نابینا باشد.
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[مشاهده در: www.mazandmajles.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
گوناگون
پربازدیدترینها