تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821287711
حسرت دکه‌ای که تبدیل به تابوت شد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت مهر به بهانه درگذشت روزنامه فروش دوره گرد اهری؛
حسرت دکه‌ای که تبدیل به تابوت شد
شناسهٔ خبر: 3681764 - پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۶:۱۳
استانها > آذربایجان شرقی
تبریز- ارشد یوسف نژاد روزنامه فروشی که حدود نیم قرن فرغون به دست در خیابان های شهر اهر می گشت و روزنامه می فروخت، دیروز با حسرت دکه دار شدن دار فانی را وداع گفت. خبرگزاری مهر - گروه استان ها-اسد بابایی: عمو ارشد مردی روزنامه فروش با فرغون دستی اش را همه در شهر اهر می شناسند، مردی که زندگی فقیرانه اش را با فروش روزنامه در خیابان تامین می کرد، عاشق کارش بود و با زن و دو فرزند معلول خود زندگی می کرد و در کار توزیع روزنامه و مجلات سابقه ای 50 ساله داشت. در کشوری که اساس و بنیان اش را فرهنگ و شالوده های فرهنگی تشکیل می دهند، خبر فوت مردی که ۵۰ سال در خیابان های اهر تلاش می کرد تا جرقه ای بر فرهنگ این مرز و بوم باشد، دل آدمی را به درد می آورد و این سئوال در ذهن نقش می بندد که چرا عمو ارشد و ارشدها از حداقل حقوق و مزایا محروم هستند و در مقابل بعضی از مدیران دریافتی آنچنانی می گیرند؟ چرا؟ آیا ظرف افرادی همچون ارشدها کوچک است و یا ظرف مدیران بزرگ!؟ ارشد بدون یک روز بیمه و با دو فرزند معلول و یک دختر خردسال از دنیا رفت و آخرین آرزویش دکه دار شدن در شهر اهر بود، مطالبه ای که بعد از ۵۰ سال کار حرفه ای آرزویش را با خود به گور برد. آری ارشدها در شهرهای ایران زیاد هستند، آنها که واقعا سربازان گمنام فرهنگی کشورند و اگر شغل دیگری برای خود انتخاب می کردند، حداقل نیازهای درمانی خود و خانواده و فرزندانشان را رفع شده می دیدند. هفته گذشته که عمو ارشد را دیدم، خوشحال بود می گفت مرتضی اعیانی شهردار اهر قول داده برایم یک دکه روزنامه فروشی در مرکز شهر اختصاص دهد اما چه حیف که آن دکه دیگر برای عمو ارشد ما نان نمی شود. روی سخن من با مدیران است. ای بزرگ زاده ها حداقل به فکر سربازان واقعی فرهنگی باشید، به فکر دستانی باشید که واقعا برای اعتلای فرهنگ تلاش می کنند، امسال عمو ارشدها و شاهی ها (روزنامه فروش دوره گرد تبریزی) سربار نیستند آنها با غیرت بی مثال خود نان در آورند، آن هم نانی با تلاش و کوشش بی مثال و بی همتایشان. و شاید در پایان باید گفت: عمو ارشد ازمیان ما رفتی، با حسرت دکه ای که تبدیل به تابوت شد ولی غربت ما با فرهنگ و روزنامه همچنان باقی است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها