واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
اتفاقي جالب در جامعه ايراني/تجمع در مجتمع کوروش
روز نو : تجمع مجتمع كوروش فرصتي براي بيان اعتراض نسلي از جامعه در بي توجهي به نيازهايشان بود
دختران و پسران دهه هفتاد و هشتادي، دورهمي اي در مجتمع كوروش برگزار كردند تا به قول خودشان جشني بگيرند براي پايان امتحانات خرداد ماه
تجمع مجتمع كوروش كه نه سياسي بود و نه اقدامي براندازانه، صرفا بيان مطالبه اي بود كه شادي و نشاط و تخليه هيجانات اجتماعي را حق خود مي دانست
مدت هاست كه كارشناسان اجتماعي از بلوغ هاي زودرس فردي و كاهش سن بلوغ در ايران صحبت مي كنند و هشدار براي برنامه ريزي در مورد آن مي دهند
حوالي ساعت 5 بعد از ظهر روز سه شنبه 18 خرداد بود كه رفته رفته تعداد نوجوانان دختر و پسر در مجتمع كوروش قابل توجه شد. دختران و پسراني كه سن شان كمتر از 18 سال بود و شاد و خوشحال و طبق قرار قبلي، در مجتمع كوروش حضور يافته بودند. هنوز دقايق زيادي از حضور اين دختران و پسران نگذشته بود كه ازدحام جمعيت، آنها را به سمت بيرون از مجتمع و معابر اطراف كشاند تا خودبهخود مورد توجه ساير مردم و عابران قرار گيرند. دختران و پسران دهه هفتاد و هشتادي، دورهمي اي در مجتمع كوروش برگزار كردند تا به قول خودشان جشني بگيرند براي پايان امتحانات خرداد ماه و رها شدن از فصل مدرسه. تجمع دختران و پسران را با چشم مي شد گسترده تخمين زد و برخي سايت ها و كانال هاي خبري نيز تعدادشان را بيش از دو هزار نفر اعلام كردند. نوجوانان با هم مي گفتند و مي خنديدند و كاري هم به كار كسي نداشته اند. هر ازگاهي صداي دست و سوت مي آمد تا اينكه نيروهاي پليس با توجه به گستردگي حضور دهه هفتادي و هشتادي ها و ازدحام و ترافيكي كه در محل ايجاد شده بود، وارد عمل شده و آنها را متفرق كردند...
مطالبه نيازهاي اجتماعي نوجوانان
شايد اين براي نخستين بار بود كه دختران و پسران دهه هشتادي با كمك ارتباطات شبكه هاي اجتماعي، به صورت خودجوش گردهمايي اي را براي ابراز شادي و خوشحالي ترتيب مي دادند. اتفاقي كه شايد در نوع خود – با توجه به سن و سال حاضران در مجتمع كوروش – منحصر به فرد بود و گواه از ظهور نسلي تازه در جامعه ايراني مي داد. نسلي كه نيازهايشان، باورهايشان و مطالبات شان شايد متفاوت با هر نسل ديگري باشد و با برگزاري تجمع شادماني از پايان تحصيل، ابراز وجود ميان هياهوهاي جامعه كردند. پيش از اين و در سال هاي قبل، برخي تجمعات غيرسياسي و صرفا اجتماعي آن هم براي ابراز شادي و نشاط در گروه هاي سني بالاتر همچون تجمع آب بازي در پارك هاي تهران رخ داده بود اما گردهمايي دهه هشتادي ها از طريق ارتباطات فردي و با كمك شبكه هاي اجتماعي، نخستين بار بود كه رخ مي داد. اين اتفاق، اگرچه به ظاهر ساده و شايد عادي تلقي شود، اما مي تواند هشداري براي دستگاههاي مسئول و متوليان امور نوجوانان و جوانان باشد كه بي برنامگي آنها در پاسخ به نيازهاي حداقلي، مي تواند عاملي براي وقوع اتفاقاتي چون تجمع كوروش باشد. تجمع دهه هشتادي ها از اين منظر قابل تامل است كه در سال هاي قبل، نيازهاي دختران و پسران 15 ، 16 ساله صرفا در كتاب و درس و مدرسه دنبال مي شد و بيان ديگر خواستههايشان همچون حضور در جمع بزرگترها و جمع هاي اجتماعي، هرگز ديده نمي شد. اما اكنون در ميانه هاي دهه 90، تجمع دهه هشتادي ها نشان داد كه توسعه عصر ارتباطات و تكنولوژي هاي نوين ارتباطي سبب شده تا جنس نياز نوجوانان كاملا متفاوت با آنچه تاكنون بوده ، باشد. مدت هاست كه كارشناسان اجتماعي از بلوغ هاي زودرس فردي و كاهش سن بلوغ دختران و پسران در ايران صحبت مي كنند و هشدار براي برنامه ريزي در مورد آن ميدهند اما تجمع مجتمع كوروش نشان داد كه علاوه بر بلوغ فردي، سن بلوغ اجتماعي نوجوانان نيز كاهش يافته و آنها نيازي به بزرگ ترها براي برگزاري «تجمعوميتينگ» ندارند. اينكه چند صد نفر دختر و پسر بدون آنكه كسي هدايت شان كند، با هم قرار تجمع مي گذارند تا ساعتي را كنار هم به شادي و نشاط بگذرانند، حامل پيام مهمي براي مسئولان است كه بچه ها، زودتر از آنچه فكرشان را كنيد، بزرگ شده اند! اين تجمع نشان داد كه «بي برنامگي» در حوزه نوجوانان و جوانان براي پاسخ به نيازهاي اجتماعي آنها و ايجاد فرصت هاي حضور در اجتماع موج مي زند. تجمع مجتمع كوروش كه نه سياسي بود و نه اقدامي براندازانه، صرفا بيان مطالبه اي بود كه شادي و نشاط و تخليه هيجانات اجتماعي را حق خود مي دانست. اين مطالبه اما با برخورد پليسي پاسخ داده شد تا شايد در عمل ، نوجوانان متفرق شده باشند، اما در حقيقت آنها را به پيوستي تازه در اعتراض به برآورده نشدن نيازها و خواسته هايشان برساند. نيازهاي نسلي كه غوطه ور در دنياي ارتباطات، اينترنت و فضاي مجازي بوده و عمده سرگرمي شان «كلش اف كلنز» است، به طور حتم با نيازهاي نسل هاي قبل جامعه متفاوت بوده و تجمع مجتمع كوروش نشان داده كه اين نيازها هرگز مورد توجه قرار نگرفته است.
رفتاري براي اعتراض نسل تازه
جامعه شناسان در اين باره معتقدند كه زنگ خطر پاسخ به نيازهاي اجتماعي نسل هاي تازه، از مدت ها قبل به صدا درآمده اما گوشي براي شنيدن آن نبوده است. «امان ا... قرايي مقدم» در اين باره با اشاره به اينكه «نيازهاي هر دهه از جوانان و نوجوانان كشور با يكديگر متفاوت است و مطالبات نسل ها با هم فرق مي كند» به «قانون» مي گويد: تجمع مجتمع كوروش نتيجه ندانم كاري و برخوردهاي نامناسب مسئولان و توجه نكردن به نيازهاي مشروع و منطقي و عقلاني جوانان و نوجوانان است. جوانان يا نوجوانان به بلوغ رسيده نياز به شادي و نشاط و تجربه باهم بودن دارند. آنها مي خواهند حس تعلق اجتماعي خود را ارائه كنند؛ خودي در جامعه نشان دهند و خود را مطرح كنند. اما وقتي جوانان در جامعه امكان مطرح شدن را ندارند و در هيچ جا نمي توانند دورهم «بگويند، بخندند و جشن بگيرند» نتيجه آن مي شود كه در يك روز و به طور خودجوش، گردهم آمده تا رفتار اعتراضي را نشان دهند. اين جامعه شناس ادامه مي دهد: اعتقاد دارم كه تجمع مجتمع كوروش فرصتي براي بيان اعتراض نسلي از جامعه در بي توجهي به نيازهايشان بود. در جامعه اي كه تمام فكر و ذكر مسئولان حول مسائلي غير از «نشاط و شادي اجتماعي» بچرخد و بزرگ شدن فرزندان مملكت ديده نشود، بايد منتظر رفتارهاي خودجوش فردي براي اعتراض و كسب مطالبات شان بود. قرايي مقدم با بيان اينكه در اين تجمع برخورد پليسي هرچند آرام و محترمانه با حضور نوجوانان شده است، خاطرنشان مي كند: نوع برخوردها با نياز جوانان متناسب نيست و باعث ميشود افراد همچنان در محروميت بمانند. به راستي، ايجاد فضايي براي حضور سالم نوجواناني كه مي خواهند ساعتي را باهم باشند و بخندند و انرژي بگيرند چه اشكالي دارد؟ چرا نبايد باور كنيم كه يك جوان نياز به شادي دارد و در جست و جوي فرصتي است كه خود را مطرح كند؟ وي با بيان اينكه بايد با سالم سازي فضا، نيازهاي نوجوانان كنترل و هدايت شود، مي گويد: نبايد جوان و نوجوان را تحريك كرد كه رفتار غير عقلاني داشته باشد.اين جامعه شناس با اشاره به اينكه تجربه ثابت كرده برخورد با نيازها و خواسته هاي بحق جوانان همواره نتيجه عكس نشان داده است ، خاطرنشان مي كند: برخوردهايي نظير آنچه در مجتمع كوروش رخ داد، مي تواند در آينده صدمات اجتماعي و سياسي به دنبال داشته باشد و به نوعي بد بيني سياسي ميان مردم و مسئولان را به دنبال داشته باشد. از اين رو، مسئولان بايد با پذيرفتن واقعيات اجتماعي و تحولاتي كه به سرعت در بدنه اجتماع رخ مي دهد، خود را براي پذيرش خواستههاي اجتماعي آماده كرده و بپذيرند كه نيازهاي نسلي كاملا متفاوت بوده و نياز به پاسخگويي صحيح دارد.
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۰:۳۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]