واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: هوشنگ گلشیری آثار نیمه تمام زیادی دارد که هنوز سرنوشت انتشار آنان به درستی مشخص نیست. «فرزانه طاهری» می گوید به دلایل اخلاقی و ادبی نمی دانیم انتشار این آثار کار درستی است یا خیر. مترجم و همسر هوشنگ گلشیری در گفت وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، درباره فعالیت هایی که مربوط به نشر آثار هوشنگ گلشیری در حال انجام است، گفت: در حال حاضر همچنان در بر روی سایت جدید در حال کار کردن هستیم و در مرحله طراحی است. بلافاصله پس از اتمام کار تمام مطالب مربوط به گلشیری که در نشریات یا جاهای دیگر نوشته و منتشر کرده است بر روی آن قرار دهیم. او گفت: بیشتر این مطالب به نوشته های او قبل از اینترنت و دست نوشته های او،فصل های حذف شده از برخی کتاب ها و تغییراتی که در آنها داده است مربوط می شود که ما آرشیو تمام آنها را جمع آوری کرده ایم که در سایت جدید برای استفاده عموم در دسترس قرار می گیرند. طاهری همچنین گفت: مهمترین کاری که سال گذشته درباره آثار گلشیری انجام دادیم، ارسال آرشیوی از دست نوشته های او به دانشگاه استنفورد آمریکا اهدا بود. این مجموعه شامل بیشتر کارهای چاپ شده و تعداد زیادی کار منتشر نشده است. همچنین بنا شد که سالانه یک نفر که به آثار گلشیری اشراف دارد و زبان انگلیسی هم مسلط است، در این دانشگاه درباره او صحبت کند. سال گذشته امیر احمدی آریان این سخنرانی را انجام داد و برای سخنران سال بعد هم هنوز تصمیمی نگرفته ایم. او درباره تعداد آثار منتشر نشده گلشیری و سرنوشت آنها نیز گفت: از گلشیری آثار منتشر شده زیادی به جامانده است، برخی از این آثار نیمه کاره هستند. مثلا چند فصل از یک رمان نوشته شده، اما ناتمام باقی مانده است که ما به دلایل اخلاقی و ادبی نمی دانیم انتشار این آثار کار درستی است یا نه. بنابراین و با توجه به حساسیت خود گلشیری در نوشتن و انتشار، هنوز به تصمیمی در زمینه این دسته از آثار او نگرفته ایم. با این حال فکر کردیم فعلا آثاری که تمام شده اند به صورت آنلاین در سایت قرار بدهیم و فعلا تصمیم گیری برای انتشار بقیه نوشته ها را به بعد موکول کرده ایم. به گزارش ایسنا، 16 خردادماه سالگرد درگذشت هوشنگ گلشیری است؛ نویسنده ای که با خلق رمان «شازده احتجاب» شهرت و مقبولیت فراوانی در جامعه ی ادبی عصر خود به دست آورد. هوشنگ گلشیری، نویسنده و منتقد ادبی، در بیست وپنجمین روز اسفندماه سال 1316 در اصفهان به دنیا آمد. در کودکی به همراه خانواده به آبادان رفت و بعد از بازگشت دوباره به اصفهان از سال 1334 تا 1352 در این شهر زندگی کرد. گلشیری پس از گرفتن دیپلم، در شهرها و روستاهای اطراف زادگاه خود به تدریس پرداخت و فعالیت ادبی اش را با جمع آوری فولکلور اصفهان آغاز کرد. او مدتی به سرودن شعر پرداخت، اما پس از مدتی این کار را رها کرد و به نگارش داستان رو آورد. مجموعه ی داستان های «مثل همیشه»، «نمازخانه کوچک من»، «جبه خانه»، «پنج گنج» و رمان های «شازده احتجاب»، «کریستین و کید»، «بره گمشده راعی»، «معصوم پنجم (یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد)»، «در ولایت هوا»، «آینه های دردار» و «جن نامه» و همچنین فیلمنامه «دوازده رخ» از آثار این نویسنده هستند. هوشنگ گلشیری سرانجام به دنبال یک دوره بیماری، در ۱۶ خردادماه 1379 در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و پیکر او را در امام زاده طاهر کرج به خاک سپردند. پس از درگذشت این نویسنده، بنیاد هوشنگ گلشیری تشکیل شد و جایزه ا ی داستانی را به نام این نویسنده راه اندازی کرد. این جایزه 13 دوره برگزار شد، اما تیرماه سال 1393 بنیاد گلشیری از توقف برگزاری «جایزه ادبی هوشنگ گلشیری» خبر داد و اعلام کرد پس از برگزاری 13 دوره جایزه هوشنگ گلشیری، به این نتیجه رسیده که بهتر است برگزاری این جایزه را متوقف کند. این بنیاد در بیانیه ای عنوان کرد: «به این نتیجه رسیده ایم که بهتر است در وضع کنونی آن نیرو و منابع اندکی را که برای بنیاد گلشیری باقی مانده وقف بخشی دیگر از هدف های مندرج در اساسنامه بنیاد کنیم که به دلیل مشغله نفس گیر جایزه تا حدی مغفول مانده است.» در پی این موضوع، بیش از 100 داستان نویس در نامه ای به فرزانه طاهری، مدیر بنیاد هوشنگ گلشیری، ضمن تقدیر از سال ها کوشش او و این بنیاد در برگزاری جایزه ادبی گلشیری، خواستار ادامه کار این جایزه شدند اما تغییری در تصمیم برگزار کنندگان این جایزه ایجاد نشد.
دوشنبه ، ۱۷خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]