تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833309358
این همه محافظه کاری چیزی از سینما باقی نمی گذارد - پایگاه خبری تحلیلی هدانا
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: کارگردان فیلم «آآادت نمی کنیم» با انتقاد از اِعمال ممیزی های بیش از حد در سینمای ایران هشدار داد که این گونه محافظه کاری ها باعث می شود حتی از سینمای بالیوود هم که عمری به آن خندیده ایم، عقب بیفتیم. ابراهیم ابراهیمیان همزمان با نمایش عمومی فیلمش در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایسنا اضافه کرد: این گونه محافظه کاری ها چیزی از سینمای ما باقی نمی گذارد و آن را به سینمایی ترسو، بی خاصیت و سیب زمینی وار تبدیل می کند، به طوریکه فقط شاهد حکومت کمدی هایِ سخیف در آن خواهیم بود. وی ادامه داد: سینما باید جسارت داشته باشد. اما متأسفانه در حال حاضر ممیزی های ما اتاق به اتاق شده، یعنی در هر اتاقی هر مدیری نظر خاص خود را درباره ممیزی دارد. به طوری که فیلمساز نه می تواند شغل خاصی را نقد کند و نه آدم ویژه ای را. این همه محافظه کاری چیزی از سینمای ایران باقی نمی گذارد. ابراهیمیان در عین حال خاطر نشان کرد: البته دوستانی هم که در شورای نظارت و ارزشیابی حضور دارند، آدم هایی شبیه خود ما هستند و در حال حاضر همه ما دچار خودسانسوری شده ایم اما موضوع اینجاست که هر چه به مدیران پایین تر می رسیم، این خودسانسوری بیشتر می شود یعنی مدیران جزء نسبت به مدیران بالادستی خود محافظه کاری بیشتری دارند. وی با بیان اینکه هیچ آیین نامه مشخصی درباره ممیزی وجود ندارد، افزود: گاه می بینیم تابوهایی شکسته می شود، اما به سرعت تابوهای دیگری جایگزین می شود. به طور کلی در ممیزی و سانسور خیلی آپدیت هستیم! ابراهیمیان اضافه کرد: از سینمای پیش از انقلاب نمی گویم، چون متأسفانه 90 درصد آثار آن از سینمای کمدی سخیف امروز هم مبتذل تر بوده اند. اما در این سی واندی سالی که از انقلاب می گذرد، حرف های زیادی زده شده و همه ما عادت کرده ایم که امیدوار باشیم؛ اما ای کاش به امیدواری بیهوده عادت نکنیم. امیدوار بودن وقتی از بخش منطق و استدلال دور شود، پس از چندی یأس به بار می آورد. این فیلمساز جوان که با ساخت دومین فیلمش «آآادت نمی کنیم» نشان داد دلبسته سینمای اجتماعی است، درباره گرایش خود به این ژانر سینمایی توضیح داد: دغدغه من سینمای اجتماعی است. با اینکه سختی ها و مصیبت های خاص خود را دارد و گونه ای از فیلمسازی در ایران است که همواره محدودیت ها و سانسورهای ویژه ای از سوی دولت به آن تحمیل می شود. ابراهیمیان با اشاره به اینکه از کودکی دغدغه نقد اجتماعی داشته است، یادآور شد: همواره با ذره بین به دنبال مشکلات می گردم. بنابراین دغدغه ذهنی من است و بویژه در حوزه روابط انسانی و نگاه جامعه شناختی، این دغدغه پررنگ تر می شود و همین ها باعث شده در مسیر سینمای اجتماعی حرکت کنم. او که پیش از این فیلم «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» را ساخته است، خاطرنشان کرد: تا وقتی چنین قصه های اجتماعی وجود دارد، به فعالیت خود در سینمای اجتماعی ادامه می دهم. نمی توانم خود را سانسور کنم، اما این دغدغه به معنای آن نیست که در ژانرهای دیگر فیلم نمی سازم؛ چون حتما دوست دارم در گونه های دیگر فیلمسازی هم تجربه بدست آورم، اما همه چیز بستگی به شرایط تولید و تهیه دارد. این کارگردان در ادامه با اشاره به دشواری های تولید فیلم در سینمای ایران توضیح داد: در وهله اول تهیه کننده باید اعتماد کند و بپذیرد در ژانری به جز ژانرهای مرسوم سینما، سرمایه گذاری کند. اما معمولا طرح ها و پلن هایی که دور از فضای مرسوم سینمای ما هستند، شکست می خورند. هر چند مخاطبان خواستار اشکال دیگری از سینمای هستند، اما در عمل دیده ایم که حاضر نیستند در سالن سینما با ژانرهای متفاوت کنار بیایند. بنابراین آن فیلم ها محکوم به شکست هستند. با این حال امیدوارم در وهله اول مخاطبان پذیرای ژانرهای متفاوت تری در سینمای ایران بشوند تا در پی آن تهیه کنندگان به سرمایه گذاری در این بخش، راغب شوند. ابراهیمیان خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی حتی سرمایه گذاری برای ساخت درام اجتماعی هم آسان نیست و راضی کردن تهیه کننده، کار دشواری است. بویژه اینکه اخیراً همه به دنبال کمدی های سخیف هستند؛ سینمایی که دغدغه فرهنگی و اجتماعی ندارد که البته اصلا شکل بدی هم نیست چون به قول یکی از دوستان یک فیلم یا باید آنقدر حال تماشاگر را بد کند که بر او تاثیر بگذارد یا آنقدر حال او را خوب کند که دیگر به چیزی فکر نکند، اما موضوع اینجاست که این روزها خیلی صفر و صدی شده ایم، یا فیلم های کاملا فستیوالی می سازیم و اهمیتی نمی دهیم که با مخاطب ارتباط برقرار نکند یا به سخیف ترین شکل ممکن فیلم می سازیم. این وضعیت مانند ساختمان سازی خانه کبریتی است. این فیلمنامه نویس با بیان اینکه فعلا دغدغه فرهنگی در سینمای ایران خیلی کم است، ادامه داد: کسانی هم که در این حوزه فعال هستند، خیلی زیر ذره بین سانسور قرار می گیرند و خط قرمز ها آنقدر گسترش پیدا کرده که فاصله زیادی میان فیلمساز و سوژه می اندازد. به طوری که دیگر چیزی از بدیع بودن اثر باقی نمی ماند. ابراهیمیان درباره سانسورهایی که بر فیلمنامه «آآادت نمی کنیم» اعمال شده است، توضیح داد: در مرحله اول، فیلمنامه خیلی دچار ممیزی های جدی شد. البته یکی، دو موردش به جا بود اما چند مورد دیگر واقعا از سر محافظه کاری شورای نظارت بود. این محافظه کاری ها دست فیلمساز را می بندند که نتیجه آن دور شدن مخاطب از فیلمساز است و پیامد بعدی آن، این است که تماشاگر شوق خود را برای فیلم دیدن در سینما از دست می دهد. وی در بخش دیگری از این گفت وگو درباره پخش تیزر تلویزیونی فیلمش توضیح داد: خودم نخواستم تیزر تلویزیونی داشته باشیم! هر چند از سوی دوستان تهیه کننده و پخش کننده مقاومت های جدی صورت گرفت که حتما تیزر داشته باشیم اما به هیچ وجه حاضر نیستم تیزر فیلم ام را در تلویزیونی پخش کنم که رو به قهقرا می رود و مطمئنم آنقدر تیزرم را سلاخی می کنند که چیزی از آن باقی نمی ماند. ابراهیمیان با انتقاد از اعمال نظرهای تلویزیون در پخش تیزر فیلم های سینمایی خاطر نشان کرد: در رفت و برگشت آنونس فیلم ها، میان فیلمساز و شورای نظرات تلویزیون،آنچه از تیزر می ماند شبیه به ماست است؛ آنونسی که به موجودی بی جان و به دردنخور تبدیل شده که هیچ ارزشی ندارد. به همین دلیل ترجیح دادم اعصاب و روانم را بر سر این موضوع به هم نریزم. او در عین حال اضافه کرد: به هیچ وجه به فیلم مستقل اعتقادی ندارم اما نگاه مستقل و غیردولتی دارم. نمی توانم بپذیرم تلویزیون مدام نظراتش را بر کارم اعمال کند به همین دلیل در سینما کار می کنم چون فضای سینما از تلویزیون مستقل تر است و سوژه ها خیلی تحمیلی نیست و می توانیم نگاه خود را داشته باشیم. ابراهیم ابراهیمیان در پایان این گفتگو در پاسخ به این پرسش که تا کی می توانید آرمان گرایی خود را حفظ کنید؟ تأکید کرد: به هیچ وجه آرمان گرا نیستم! بلکه فیلمسازی با نگاه مستقل هستم. هر چند اصلا به فیلمسازی مستقل اعتقادی ندارم و آن را عبارتی کلیشه ای می دانم. اگر نتوانم طبق نگاهم فیلم بسازم، هرگز فیلم نخواهم ساخت چون فیلمسازی رسالت من است و نه شغلم. به گزارش ایسنا، «آآادت نمی کنیم» دومین ساخته سینمایی ابراهیم ابراهیمیان است که با قلم مشترک او و سارا سلطانی به نگارش درآمده است. محمدرضا فروتن، ساره بیات، حمیدرضا آذرنگ و هدیه تهرانی بازیگر نقش های اصلی این اثر سینمایی هستند. پانته آ پناهی ها، شیرین یزدان بخش، نقی سیف جمالی، رویا حسینی و حدیث میرامینی نیز در این فیلم به ایفای نقش می پردازند. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: وقتی همه چی خوبه و خوشه زندگی کردن هنر نیست. ابراهیم ابراهیمیان
دوشنبه ، ۱۷خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
گوناگون
پربازدیدترینها