واضح آرشیو وب فارسی:نیریمیز: نیریمیز: فرمانده قشون روسها با شنیدن ماوقع از کشته شدن حسین علی بسیار ناراحت می شود و اسم شهید را جویا می شوند و در مقام تحسین بجای صدآفرین به زبان روسی بر ایشان «هزارآفرین» می گوید.به گزارش نیریمیز ، در یکی از سالهای قبل از 1290 شمسی از پدر مادری بنام «پاشا» و «آغابگیم» کودکی در نیر بدنیا می آید که در زمان ورود متفقین به خاک ایران در شهریور 1320 ه.ش در پاسگاه «کلوَز» که مابین روستاهای خواجه بلاغی و خوش آباد پیله رود نمین قرار دارد، به تنهایی چندین ساعت در مقابل قشون بیگانه ایستادگی کرده و در نهایت جان خود را مانند پدران حماسه ساز خویش فدای وطن مادری نموده و آوازه و حماسۀ بلند خود را با عنوان نماد مقاومت در مقابل بیگانگان اشغالگر بر اوراق زرّین تاریخ این خاک قهرمان پرور ماندگار می سازد. حسین خان یا حسین علی در زمان ورود لشگر متفقین(روس) به خاک ایران معاون پاسگاه «کلوَز» در منطقۀ نمین بوده است. ایشان پس از شنیدن خبر تسلیم دولت ایران و ورود عن قریب قشون بیگانه به ایران از مرزهای شمالغرب کشور، موضوع مقاومت در مقابل بیگانگان را با فرماندهی پاسگاه مطرح می نماید ولی ایشان از درگیری امتناع کرده و بقصد حفظ جان خویش پاسگاه را بهمراه سایر درجه داران و سربازان ترک می کنند. حسین علی بنا به روایتی تمامی گلوله های آنها را گرفته و یا پس از خروج آنها از پاسگاه قفل درب اسلحه خانه را شکسته و تمامی اسلحه ها را در مواضع مختلف بر روی حصار پاسگاه نصب می کند و با گشودن آتش از تک تک تفنگها بر روی دشمن از نیمه شب تا طلوع آفتاب چندین نفر از نظامیان بیگانه را به قتل می رساند در این درگیری که چندین ساعت ادامه داشته است مهمات مرحوم حسین علی به اتمام می رسد. وی پس از تمام شدن مهمات تمامی سلاحها را با نیّت اینکه سالم به دست دشمن نرسد، می شکند و در نهایت در نتیجۀ جنگ تن به تن به دست بیگانگان اسیر می شود و متخاصمان سر از تن این قهرمان جدا کرده و به فرماندهی می برند. فرمانده قشون روسها با شنیدن ماوقع از کشته شدن حسین علی بسیار ناراحت می شود و اسم شهید را جویا می شوند و در مقام تحسین بجای صدآفرین به زبان روسی بر ایشان «هزارآفرین» می گوید. خانم سولماز پورنعمت در تحقیقات خویش با استناد به اینکه ایشان همسری داشته اند که از اهالی شهر زنجان بوده است حسین علی را نیز اهل زنجان معرفی کرده بودند که با تماس و دعوت نگارندگان در شهر نیر حضور یافته و با کسب گزارش میدانی از چندین نفر در شهر نیر و روستای جوراب و شنود اظهارات بازماندگان و تطبیق اظهارات آنها با تحقیقات خویش نیری بودن مرحوم حسین علی تا حدود زیاد بر ایشان نیز روشن گردید و تنها نکتۀ کور زن و فرزندانی بودند که ایشان در تحقیقاتشان بدان ها اشاره داشته اند امّا بدلیل گذشت بیش از هفت دهۀ از آن حادثه دسترسی به زن و فرزندان احتمالی آن مرحوم مقدور نشد و کسان آن مرحوم نیز از وجود آنها بی اطلاع بودند و شاید هم فرزندان آن مرحوم تا به حال دنیا فانی را وداع کرده باشند. بر خلاف نظر خانم پورنعمت آقای عمار احمدی نویسندۀ کتاب «ساوالان ایگیدلری» در معرفی این قهرمان نوشته اند محل تولد ایشان نامشخص است و همچنین پورنعمت اظهارات می دارند آقای «مرتضی سیدحسینی پیله رود» بر پیکر مطهر این قهرمان نماز میت خوانده است و شخص خیری بنام «طومار جعفری» به پاس قدردانی از رشادتهای این بزرگمرد آرامگاه ایشان را در پاسگاه «کلوَز» که امروزه به احترام آن شهید به «صدآفرین» تغییرنام یافته، بازسازی نموده است. بنا به اظهارات برخی از مطلعین این قهرمان شهید قبل از جنگ جهانی دوّم مدّتی نیز مدیریت پاسگاه قصبۀ نیر را به عهده داشته و در برقراری نظم و امنیت در این منطقه زبانزد بوده است. امروزه با توجه به گذشت زمان و قرار گرفتن چهرۀ واقعی این شهید در هالۀ ای از ابهامات، داستانهای مختلفی با رنگ و لعاب اساطیری به ایشان منسوب شده و هر محققی با استناد به گزارشات میدانی، محل ولادت ایشان را به مناطق مختلفی نسبت می دهند، در صورتیکه با وجود خویشاوندان آن مرحوم در شهرستان نیر، نیری بودن ایشان قویاً به اثبات می رسد. .................................................................................................................................................................... برگرفته از کتاب { تاریخ و گردشگری شهرستان نیر } یوسف اسماعیلی . روزبه صمدی – 1394 ..................................................................................... آرامگاه شهید صدآفرین نیری - مرز ایران و آذربایجان - شهرستان نمین
یکشنبه ، ۱۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیریمیز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]