محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845853144
ناگفته های صادق زیبا کلام در مورد پدر دامادش - پایگاه خبری تحلیلی اطلاعات روز
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات روز: با توجه به شکستی که اصولگرایان در انتخابات اخیر داشتند و مجموعه تحلیل های متفاوتی که از شکست خود ارائه دادند؛ آیا می توان انتظار ظهور گفتمان های جدیدی را در این جناح داشت؟اطلاعات روز# «من با اصلاح طلب ها وصلت نکردم، فقط دختر یک اصلاح طلب را گرفته ام. البته قبل از اینکه اینجا با آقای زیباکلام آشنا شوم، در زندان باهم بودیم. همدیگر را می شناختیم. وقتی عاقد می خواست از پسر من بله بگیرد، گفتم آقای دکتر ما با حفظ موضع بله می گوییم. ایشان هم تأیید کرد و گفت که من هم با حفظ موضع بله می گویم». این نقل قولی است از میان یکی از مصاحبه های اخیر احمد توکلی که در آن، از نسبت فامیلی خود با صادق زیباکلام و شرط ضمن عقد پدرهای داماد و عروس گفته است. زیباکلام هم بر مبنای این آشنایی خانوادگی و نیز تحلیلی که از مجموعه مواضع توکلی دارد؛ او را اصولگرایی پایبند به پرنسیب های سیاسی معرفی می کند. بااین حال، او راهی را که توکلی در مبارزه با فساد طی می کند، نمی پسند و معتقد است او از طرح مهم ترین پرسش درباره دلایل فساد اقتصادی در ایران سرباز می زند. هفته نامه صدا: با توجه به شکستی که اصولگرایان در انتخابات اخیر داشتند و مجموعه تحلیل های متفاوتی که از شکست خود ارائه دادند؛ آیا می توان انتظار ظهور گفتمان های جدیدی را در این جناح داشت؟ صادق زیباکلام: قدر مسلم این است که برخی از چهره ها و شخصیت های واقع بین تر اصولگرا، متوجه شده اند که اصولگرایی با بحران جدی و شدیدی روبه رو شده است. یک جنبه این بحران، خودش را در انتخابات هفتم اسفند نشان داد؛ چنانکه دو سال قبل تر هم خود را در انتخابات92 نشان داده بود. این بحران آن بود که مردم و به ویژه اقشار تحصیل کرده، نسل های دوم و سوم بعد از انقلابی ها (متولدین دهه های60و70) دیگر خیلی از اصولگرایان حمایت و طرفداری نمی کنند. بخشی از اصولگرایان متوجه این بحران شده اند؛ اگرچه آن را به روی خود نمی آورند؛ بنابراین، ممکن است ما در آینده، شاهد ظهور گروه های کوچک و حتی بزرگی در میان اصولگرایان باشیم که گرچه شاید عناوین خیلی مدرنی را برای خود برنگزینند؛ اما به هرحال، تلاش های تازه ای از سوی اصولگرایان محسوب می شود تا حیات و حرکت تازه ای را در آن جناح آغاز کنند. هفته نامه صدا: در همین شرایط و در ایام بعد از انتخابات، ما شاهد پررنگ شدن گفتمان «مبارزه با فساد» از سوی آقای احمد توکلی، به عنوان یکی از چهره های معتدل تر اصولگرایان، هستیم. او افشاگری ها و انتقادهای خود را هم علیه دولت روحانی و هم علیه احمدی نژاد مطرح کرده است. آیا این مواضع را می توان در بستر همان تلاش های تازه ای تحلیل کرد که شما به آن اشاره داشتید؟ صادق زیباکلام: من خیلی مطمئن نیستم NGO ای را که آقای دکتر توکلی تشکیل داده و هدف آن را مراقبت کردن و نظارت از فسادهای درون حکومتی اعلام کرده؛ بتوانیم یک حرکت سیاسی محسوب کنیم و بگوییم یکی از جریان های جدیدی است که درنتیجه شکست و عدم محبوبیت اصولگرایان به وجود آمده اند. هفته نامه صدا: چرا؟ صادق زیباکلام: به این دلیل که آقای دکتر توکلی همواره دغدغه ها و نگرانی هایی در خصوص مسئله فساد داشته است. همواره، شاخک های ایشان به نوعی تیز بوده تا مفاسد را مطرح کند. به نظر من، این تلاش های دکتر توکلی خیلی هم جهت گیرانه نبوده است؛ یعنی، این طور نبوده که فقط مچ یک جریان سیاسی را بگیرد. توکلی به همان میزان که نسبت به افراد وابسته به دولت آقای روحانی سختگیری نشان داده؛ واقعیت آن است که در قبال افراد وابسته به آقای احمدی نژاد همچون آقایان محمدرضا رحیمی، علی کردان و... هم این سختگیری و ایستادگی را نشان می داد. اگر ما اسم این رویکرد را «ایستادگی بر روی اصول» بگذاریم؛ آقای توکلی در قبال دولت احمدی نژاد هم همین گونه بود. پیش از آن هم در دوران اصلاحات و قبل تر از آن، در دوران دولت آقای هاشمی رفسنجانی ایشان همین رویه را داشت؛ بنابراین، من نمی توانم فعالیت های اخیر آقای توکلی و تأسیس سازمان مردم نهاد «دیده بان شفافیت و عدالت» را نشانه یک حرکت سیاسی جدید از سوی ایشان بدانم. هفته نامه صدا: اما آقای توکلی تابه حال، به سمت نوعی سازمان دهی و سازمان یابی برای فعالیت های خود (حتی در حدNGO) هم نرفته بود و اقدامات ایشان در مقابله با فساد، به نوعی انفرادی بود... صادق زیباکلام: با توجه به اینکه ایشان دیگر نماینده مجلس نیست و با توجه به اینکه فکر می کند ابعاد فساد خیلی گسترده تر شده و واقعاً به یک سازمان و گروه منضبط نیاز است تا اصلاحات علیه فساد را سامان دهد؛ شاید آقای توکلی به این نتیجه رسیده که مسئله فساد خیلی جدی است و صرفاً با یک نطق در مجلس یا نوشتن مقاله ای در روزنامه، مسئله حل نمی شود و یک کار جمعی می طلبد. هفته نامه صدا: اگر بخواهیم تحلیلی کلان تر از این قضیه داشته باشیم؛ آیا در بستری که ما آن را تحت عنوان «گفتمان اصولگرایی» می شناسیم و آقای توکلی هم خود را جزء آن تعریف می کند؛ می شود چنین پروژه ای را پیش برد؟ به عبارت دیگر، آیا در این سال های طولانی که ایشان در این جهت حرکت کرده، آیا موفقیت و تأثیرگذاری جدی داشته است؟ صادق زیباکلام: پاسخ من، یک «نه» خیلی صریح، روشن و قاطع است. چون معتقدم کاری که آقای دکتر توکلی در رابطه با مبارزه با فساد می کند، مثل لوله کشی است که قسمتی از یک لوله پوسیده را می برد و مثلاً نوارتفلون می بندد یا جوش می دهد! واقعیت این است که آقای دکتر توکلی به عنوان یک اقتصاددان، یقیناً باید این سؤال تاکنون برایشان ایجاد شده باشد که: «چرا این قدر در جامعه ایران، فساد اقتصادی وجود دارد؟» ایشان باید از خود بپرسد چرا این قدر که در جامعه ایران فساد اقتصادی وجود دارد؛ در نروژ، آلمان، هند، ترکیه، فرانسه و... فساد نیست. البته، من نمی گویم در این کشورها فساد نیست؛ اما ما واقعاً می توانیم مقایسه کنیم که معادل یک پرونده فساد که در آلمان یا ژاپن مطرح می شود، چند ده پرونده فساد در ایران وجود دارد؛ بنابراین، من می خواهم بگویم آمار فساد اقتصادی در ایران چندین برابر چنین کشورهایی است. همچنین، آقای دکتر توکلی خیلی بهتر از ما می دانند مدیرانی که در ایران برای شرکت های بزرگ دولتی، بانک ها، کارخانجات و صنایع دولتی منصوب می شوند؛ به سادگی منصوب نمی شوند، بلکه گزینش می شوند و حراست و دستگاه اطلاعاتی باید آن ها را تأیید کند. درحالی که ما می دانیم در کشورهای دیگر، این گونه نیست. با توجه به این گزینش ها، انتظار می رود میزان فساد در ایران خیلی کمتر باشد؛ اما اتفاقاً می بینیم که خیلی هم بیشتر است. من تعجب می کنم که چطور آقای دکتر توکلی حتی یک بار از خودشان نمی پرسند ریشه و منشأ فساد گسترده ای که مرتب هم در حال زادوولد، رشد و افزایش است؛ چیست؟ چرا ایشان این سؤال را از خود نمی پرسد؟ آیا غیرازاین است که اقتصاد دولتی در ایران، منشأ فساد است؟ ایران از معدود کشورهایی است که اقتصاد آن در قرن بیست ویکم همچنان دولتی است. هفته نامه صدا: ضمن آنکه اصولگرایان هم عملاً در جهت دولتی تر شدن اقتصاد حرکت می کنند... صادق زیباکلام: دقیقاً همین طور است. ببینید! شما اگر یک شاخصه اندازه گیری برای خود تعیین کنید و بگویید مثلاً در 22 بهمن 1357 که انقلاب اسلامی صورت گرفت، نمره دولتی بودن اقتصاد ایران را فرضاً 14 یا 15 تعیین کنیم؛ این شاخص با گذشت 37 سال از انقلاب به 18 یا 19 رسیده است؛ یعنی، اقتصاد ایران بعد از انقلاب، به مراتب دولتی تر شده است. به همین دلیل هم ما شاهد هستیم که مفاسد اقتصادی امروز خیلی بیشتر از آن زمان است. آن هم درحالی که گزینش های سختی برای انتصاب مدیران دولتی وجود دارد و خیلی از آن ها سوابق مبارزات انقلابی، حضور در جنگ، اسارت، جانبازی و... را در کارنامه خود دارند؛ اما ازآنجاکه اساس کار مبتنی بر اقتصاد دولتی است؛ این ساختار مدام زادوولد می کند و موارد جدیدی از فساد را می آفریند. این مسئله، مختص ایران هم نیست. سال گذشته در کنگره بزرگ حزب کمونیست چین، مهم ترین مسئله «مبارزه با فساد» در بخش هایی از اقتصاد چین بود که همچنان دولتی مانده است. در اتحاد جماهیر شوروی هم قبل از فروپاشی، یکی از مهم ترین معضلات فساد بود؛ علیرغم همه برخوردها، بگیروببندها و اعدام هایی که در رژیم کمونیستی انجام می گرفت؛ بنابراین، شما یک اقتصاد دولتی را نمی توانید پیدا کنید که اولاً موفق بوده باشد و ثانیاً، آغشته و آلوده به فساد نشده باشد. نکته بسیار تعجب آور برای من این است که چرا آقای دکتر توکلی، هیچ گاه درباره دولتی بودن اقتصاد ایران به عنوان منشأ فساد سخنی نگفته است؟ ایشان فقط آمده و گفته که عَمر فاسد است یا زید فاسد است و باید با آن ها برخورد شود؛ اما یک بار آقای دکتر توکلی این سؤال را نمی کند که چرا این عمر و زیدها در ایران، این قدر زیاد هستند؟ هفته نامه صدا: شاید هم این سؤال را از خود پرسیده اند و جواب آن را هم می دانند؛ اما به دلیل مغایرتی که با مواضع سیاسی شان وجود دارد، به نقد ساختاری روی نمی آورند؟ صادق زیباکلام: من می خواهم این سؤال شما را تکمیل کنم و بگویم که من فکر نمی کنم اصولگرایان بتوانند مبارزه جدی با فساد داشته باشند. چراکه اقتصاد دولتی ایران، عملاً در اختیار اصولگرایان است. اگر اصولگرایان واقعاً بخواهند اقتصاد دولتی ایران را جمع کنند؛ به این معنی است که عملاً دارند اقتصاد را از خودشان می گیرند. مثل اینکه یک نفر به محضر برود و از خودش در قبال اموال خود، سلب مالکیت کند. ما به خاطر داریم که در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی، وقتی تلاش هایی برای آزادسازی اقتصادی صورت گرفت؛ چقدر اصولگرایان که آن زمان به جناح راست معروف بودند، با آن مخالفت کردند. خود آقای توکلی از مخالفان جدی سیاست های اقتصادی آقای هاشمی رفسنجانی بود و آن را برنامه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول معرفی می کرد و آن را اقتصادی لیبرال می خواند که راه به جایی نخواهد برد. نهایتاً هم راست گرایان قطار اصلاحات اقتصادی آقای هاشمی رفسنجانی را از ریل خارج کردند و نگذاشتند به مقصد برسد. هفته نامه صدا: امروز هم در قبال سیاست های اقتصادی دولت روحانی، تقریباً همان مواضع را دارند. صادق زیباکلام: الآن هم همین طور است. امروز هم اگر قرار باشد اصلاحات عمیق، جدی و ساختاری در اقتصاد ایران صورت بگیرد؛ یکی از اولین افرادی که با آن مخالفت خواهد کرد، شخص آقای دکتر توکلی خواهد بود. فقط هم مسئله این نیست که اصولگرایان مالک اقتصاد ایران هستند و لذا نمی گذارند اقتصاد به سمت اقتصاد آزاد برود. دلایل دیگری هم وجود دارد. یک دلیل، آن است که نگاه اقتصادی اصولگرایان به شدت ملهم و مبتنی بر ایده های ورشکسته سوسیالیستی و مالکیت دولتی است و عدالت را در این می بینند که دولت مالک اقتصاد باشد. به عبارت دقیق تر، اصولگرایان از منظر ایدئولوژیک هم با اقتصاد آزاد مخالف هستند. هفته نامه صدا: در همین بحث های هفته های اخیر، دیدیم که آقای توکلی از آقای احمدی نژاد هم انتقاد می کرد و سعی کرد ایده های ضدفساد خودش را با آن شعارهایی که احمدی نژاد علیه باندهای ثروت و قدرت می داد، متمایز کند و با آن مرزبندی داشته باشد. ازنظر شما، آیا رویکردهای اقتصادی توکلی و احمدی نژاد ذاتاً یکی است؟ صادق زیباکلام: من فکر می کنم فرقی ندارند. برای اینکه اگر شما همان شاخصه میزان دولتی بودن اقتصاد ایران را به کار بگیرید؛ خواهید دید از سال 1384 که آقای احمدی نژاد دولت را در اختیار گرفت تا سال 1392 که ریاست جمهوری را به آقای روحانی تحویل داد، اقتصاد ایران بازهم دولتی تر شده است و به همان میزان، فساد هم در آن خیلی بیشتر شد. هفته نامه صدا: شما اشاره داشتید که آقای توکلی سعی کرده از منظر مقابله با فساد، همه دولت ها را مورد نقد قرار دهد. اگر شما بخواهید جایگاه ایشان را در جغرافیای سیاسی کشور نشان دهید، چه خواهید گفت؟ صادق زیباکلام: آقای توکلی چند ویژگی دارد که باعث می شود ایشان نتواند در سپهر سیاسی موفق باشد. یکی از این ویژگی ها آن است که ایشان تا حد زیادی تک رو هستند. ایشان رفیق زیاد دارد؛ اما اینکه جمع، تیم یا گروهی همفکر را همراه خود داشته باشد تا جایی که من می دانم چنین جمعی ندارد. دوستان آقای توکلی، همکاران سیاسی ایشان نیستند. شاید به جز آقای الیاس نادران و شاید یکی دو نفر دیگر، ایشان یار و یاور سیاسی دیگری ندارد؛ بنابراین، ایشان اولین شرط انجام یک حرکت سیاسی را فاقد هستند. هفته نامه صدا: آقای احمدی نژاد هم در سال 1384 تقریباً همین وضعیت را داشت؛ اما به ریاست جمهوری رسید... صادق زیباکلام: آقای احمدی نژاد در شرایطی قرار گرفت که امواج زیادی، او را جلو برد. بخشی از پیروز آقای احمدی نژاد در انتخابات 1384 ناشی از شنا کردن او بود؛ اما بخش اصلی تر، ناشی از بستر رودخانه بود که او را با سرعت بسیار زیادی روبه جلو برد. البته، آقای احمدی نژاد مدعی است که خودش شناگر قهاری بوده است. ولی واقعیت آن است که آن امواج به ایشان خیلی کمک کرد. آن امواج، هیچ گاه در جهت آقای توکلی نیستند. هفته نامه صدا: فرض کنیم در انتخابات 1384، آقای توکلی از صحنه انتخابات کنار نرفته بود؛ با توجه به سابقه و شناختی که جامعه از او در ذهن داشت و از همان انتخابات ریاست جمهوری ششم (1372) خود را به عنوان منتقد هاشمی رفسنجانی معرفی کرده بود، آیا احتمال نداشت او به جای احمدی نژاد پیروز شود و یا شانس بالایی پیدا می کرد؟ صادق زیباکلام: البته، تاریخ در مورد مسائلی است که واقعاً اتفاق افتاده است؛ اما در مقام فرض، اگر آقای توکلی در سال 1384 جای آقای احمدی نژاد قرار گرفته بود، امکان داشت ایشان هم به پیروزی برسد؛ منتهی، ایشان هم باید دست به تخریب هاشمی رفسنجانی می زد و او را به عنوان غارتگر بیت المال و خود را در جایگاه قهرمان و ناجی ملت معرفی می کرد که می خواهد اموال مردم را از حلقوم ایشان بیرون بکشد؛ اما با شناختی که من از دکتر توکلی دارم، ایشان حاضر نیست دست به چنین بازی های سیاسی بزند. به عبارت دیگر، دکتر توکلی حاضر نیست برای کسب قدرت، از هر مسیر و وسیله ای استفاده کند. هفته نامه صدا: به تعبیری، می توان گفت که شما گفتمان آقایان توکلی و احمدی نژاد را مشترک می دانید؛ اما در سطح تاکتیک ها و ازجمله اخلاق سیاسی، توکلی را متفاوت با احمدی نژاد می دانید؟ صادق زیباکلام: بله. آقای توکلی حاضر نیست هر اتهامی را به رقیب سیاسی خود وارد کند؛ صرفاً برای آنکه نزد مردم محبوب شود. آقای توکلی به هیچ وجه حاضر نیست تهمت هایی را که آقای احمدی نژاد در سال 1384 به آقای هاشمی رفسنجانی زد، وارد کند. توکلی به اصول و پرنسیب هایی معتقد و پایبند است. هفته نامه صدا: در هفته های اخیر، شاهد افزایش تحرکات آقای احمدی نژاد و جدی شدن حضور او در انتخابات ریاست جمهوری هستیم. این در حالی است که شاید اصلی ترین سؤال افکار عمومی از او، فسادهای اقتصادی دوران هشت ساله دولت اش باشد. آیا حملات همزمان توکلی به روحانی و احمدی نژاد درزمینهٔفساد، عملاً سطح مفاسد اقتصادی دولت قبل را به مفاسد عادی و معمول سایر دولت ها تقلیل نمی دهد؟ به عبارتی، آیا توکلی ناخواسته جاده آمدن احمدی نژاد را صاف نمی کند؟ صادق زیباکلام: ممکن است در ظاهر چنین تحلیلی به ذهن برسد؛ اما واقعیت این نیست. ضمن آنکه ایشان واقعاً در دوران دولت احمدی نژاد با تمام وجود آسیب هایی را که به کشور وارد می آمد، می دید و البته به دلایلی، نمی توانست آن ها را ابراز کند. این واکنش آقای توکلی به خیلی قبل تر از داستان های سال 1390 و خانه نشینی احمدی نژاد که همه اصولگرایان را علیه او برانگیخت، بازمی گردد. چون آقای توکلی اقتصاد خوانده است و از همان سال های 85 و 86 به چشم می دید که آقای احمدی نژاد ازنظر اقتصادی چگونه عمل می کند؛ اما تنها کاری که می توانست بکند؛ این بود که برخلاف سایر اصولگرایان با احمدی نژاد همراهی نکند. هفته نامه صدا: اما ایشان چندین بار اعلام کرده که علیرغم عملکردی که از احمدی نژاد در چهار سال اول دیده بود، باز در انتخابات ریاست جمهوری 1388 در برابر میرحسین موسوی از احمدی نژاد دفاع کرد. ایشان حتی اخیراً گفته که اگر شرایط انتخابات 88 تکرار شود، بار دیگر از احمدی نژاد حمایت خواهد کرد. این موضع چطور قابل تحلیل است؟ صادق زیباکلام: ایشان بارها گفته که در سال 1388، واقعاً از روی اکراه به آقای احمدی نژاد رأی داد. او از یک سو، به دلیل عملکرد چهارساله احمدی نژاد به ویژه در حوزه اقتصاد نمی خواست به او رأی دهد و از سوی دیگر، می دید که اصلاح طلبان و مجموعه نیروهای مخالف اصولگرایان پشت آقای موسوی بسیج شده اند. ایشان در تجزیه وتحلیلی که با خود انجام داد، ظاهراً به این نتیجه رسید که زیان های ادامه چهارساله دولت احمدی نژاد کمتر از آمدن مهندس موسوی خواهد بود و درنتیجه، نهایتاً به احمدی نژاد رأی می دهد. هفته نامه صدا: به یک معنا، آقای توکلی دچار «اصلاح طلب هراسی» است... صادق زیباکلام: دقیقاً. داستان آقای توکلی همان داستانی است که از سوی مقابل، در انتخابات هفتم اسفند برای بسیاری از رأی دهندگان تکرار شد. خیلی ها در انتخابات خبرگان، به افرادی که در لیست آقای هاشمی رفسنجانی بودند؛ نمی خواستند رأی دهند؛ اما وقتی دیدند اگر به این افراد رأی ندهند، چه کسان دیگری وارد خبرگان خواهند شد؛ به این لیست رأی دادند. این اتفاق در مورد لیست اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس هم رخ داد. خیلی ها، بسیاری از اعضای لیست سی نفره تهران را نمی شناختند؛ اما مردم به آن ها رأی دادند تا مبادا دوباره اعضای جبهه پایداری وارد مجلس شوند. هفته نامه صدا: شما اشاره کردید که آقای توکلی نوعی تک روی در میان اصولگرایان دارد؛ اما چرا علیرغم این مواضع، برخلاف چهره های معتدل تر اصولگرا همچون علی مطهری و حتی علی لاریجانی، حاضر به همراهی و همگرایی با اصلاح طلبان نمی شود و همچنان در هنگام تصمیمات سیاسی در اردوگاه اصولگرایان قرار می گیرد؟ صادق زیباکلام: برای اینکه درصد اصولگرا بودن آقای توکلی، خیلی بیشتر است تا آقای لاریجانی و یا مطهری. هفته نامه صدا: به چه معنا؟ صادق زیباکلام: این ها دیگر اعتقادات شخصی است. من نمی دانم مثلاً آقای مطهری یا لاریجانی در قبال حجاب افراد نزدیک خود چه موضع و برخوردی دارند؛ اما آقای توکلی به هیچ وجه حاضر نیست اندکی مشکلات در پوشش و حجاب را قبول کند. هفته نامه صدا: برگردیم به بحث کلان اول درباره ظهور گفتمان های جدید اصولگرایی. شما به پررنگ شدن گفتمان های دولت گرایی در اقتصاد و ایدئولوژی چپ در اردوگاه اصولگرایان اشاره داشتید. فکر می کنید در این جهت، اصولگرایان بار دیگر به گفتمان هایی از جنس توکلی و احمدی نژاد اقبال نشان خواهند داد و یا اینکه رویکردهای دیگر اصولگرایی تقویت خواهد شد؟ صادق زیباکلام: دو بحث وجود دارد. یکی مسئله وضعیت جریان اصولگرایی در بلندمدت است که باید به کدام سمت و سو برود. دیگری، جریان کوتاه مدت قدرت است که نقطه عطف آن هم انتخابات ریاست جمهوری خردادماه 96 خواهد بود. من فکر می کنم که اصولگرایان برای انتخابات سال آینده، بر سر یک دوراهی خیلی سختی قرار خواهند گرفت. بخشی از آن ها به تدریج دارند به سردار قاسم سلیمانی تمایل پیدا می کنند تا او را به عنوان نامزد اصلی اصولگرایان معرفی کنند. بخش دیگر شامل جبهه پایداری هم همچنان به بازگشت احمدی نژاد چشم دارند. من نمی دانم که در دوگانه «قاسم سلیمانی/ احمدی نژاد» وزنه به کدام سمت سنگین تر خواهد بود؛ اما از بعد گفتمانی و بلندمدت، مسئله پیچیده تر است. چراکه مواضع جریان اصولگرا همواره واکنشی به جریان دیگر بوده است. اگر شما مواضع اصولگرایان از سال 88 به بعد را بررسی کنید؛ خواهید دید که تنها حرف اصولگرایان «مخالفت با فتنه» بوده است؛ یعنی، جریان اصولگرا برای اقتصاد، سیاست خارجی، دانشگاه ها، مسائل اجتماعی، اعتیاد، کشاورزی و... الا مواضع کلی، هیچ دستورالعمل و برنامه ای ندارد. در گذشته هم موضع اصولگرایان صرفاً در مخالفت با هاشمی رفسنجانی و خاتمی تعریف می شد. این، بدان جهت است که جریان اصولگرایی برای خود هیچ جهان بینی ندارد و تنها هنر آن در همه ادوار، مخالفت ورزیدن بوده است. درحالی که یک جریان سیاسی نمی تواند صرفاً با مخالفت با جریانات سیاسی دیگر، سرپا بماند. یک جریان سیاسی باید ایدئولوژی، استراتژی، برنامه و دستورالعمل داشته باشد؛ اما اصولگرایان هیچ یک از این ها را ندارند و صرفاً، مخالفت با دیگران است که به این جریان محتوی می دهد. به همین دلیل هم من معتقدم مهم ترین اولویت اصولگرایان در بلندمدت این است که بگویند نگاهشان به جهان، اقتصاد، سیاست داخلی، سیاست خارجی و...چیست و از کلی گویی و مخالف خوانی دست بردارند. هفته نامه صدا: فکر می کنید این گفتمان «مبارزه با فساد» هم نمی تواند این کار را انجام دهد؟ صادق زیباکلام: نه. گفتمان «مبارزه با فساد» زمانی می تواند جدی شود که این سؤال را مطرح کند که چقدر این میزان فساد در ایران وجود دارد؟ این، همان سؤالی است که هیچ گاه دکتر توکلی آن را مطرح نکرده است. اصولگرایانی چون دکتر توکلی تا وقتی به دنبال پاسخ این پرسش نروند و تصور کنند صرفاً باهماهنگی بیشتر قوا، احکام قاطعانه تر دادگاه ها، عملکرد بهتر مدیران و... می توان با فساد مقابله کرد؛ به جایی نخواهند رسید. آن ها به دنبال علت نیستند؛ فقط به معلول اشاره می کنند. مثل مریضی که علت بیماری او را پیدا نمی کنند و فقط بخواهند با مسکن و جوشانده، درد و تب او را ساکت کنند.
شنبه ، ۱۵خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات روز]
[مشاهده در: www.etelaterooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 118]
-
گوناگون
پربازدیدترینها