واضح آرشیو وب فارسی:ساعت 24: ساعت24- محمدعلی کلی در زمانی که با پیروزی در مسابقات مختلف بکس در سن بیست و یک سالگلی نامش که آن زمان کاسیوس بود همه جا بر سرزبان ها بود با یک حادثه دیگر نامش بر سر زبان ها افتاد.او در سال 1964 با شکست سانی لیستون به قهرمانی بکس جهان رسید.او که جوان ترین قهرمان بکس سنگین وزن جهان بود با تلاش بسیار این عنوان را به دست آورده بود و از این عنوان بسیار شادمان بود.وی پس از پیروزی خودرا با صدای بلند شاه رینگ بوکس خواند. اسلام آوردن در فاصله میان این مسابقه های گوناگون، کاسیوس به دلایل دیگری نیز مطرح و معروف شد. نخست اینکه او مسلمان شد و سپس در جنگ ویتنام شرکت نکرد. این قهرمان بزرگ بوکس جهان تحت تأثیر مالکوم ایکس به اسلام گروید به جمعیت کثیر مسلمانان سیاه پوست آمریکا پیوست. وی در آن زمان بود که نامش را از کاسیوس به محمد علی تغییر داد. اگرچه در آغاز این مسئله از سوی عده پذیرفته نشد که او را محمد علی کلی بنامند. ولی او تأکید داشت که تغییر نامش به «محمد علی»، یکی از مهم ترین اتفاقات در زندگی اش محسوب می شود و «کاسیوس کلی» را نام بردگی اش عنوان می کرد. سالهای ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ برای وی سالهای پر مشغله ای بودند. چرا که او مجبور شد هفت بار از عنوان قهرمانی اش دفاع کند. هیچ یک از قهرمانان سابق دنیا در طول یکسال این کار را در چنین دفعاتی انجام نداده اند . در مارس ۱۹۶۶ در برابر یکی از سرسخت ترین حریفانش که یک بوکسور کانادایی به نام گئورگ چواالو[۱۹] بود در یکی از نفسگیرترین مبارزات به پیروزی رسید. چاوالو پیش از این در رده حرفه ای خود هرگز شکست نخورده بود. پس از این مسابقه او به انگلیس رفت تا با قهرمان های انگلیسی: براین لاندن[۲۰] و هنری کوپر[۲۱] که او را در یک بازی دوستانه در سال ۱۹۶۳ شکست داده بودند، دست و پنجه نرم کند. او هر دوی اینها را ناک اوت کرد و به آلمان رفت تا برابر کارل میلدنبرگر[۲۲] اولین آلمانی که برای عنوان ماکس اشملینگ[۲۳] می جنگید، به روی رینگ رود. این مسابقه به اعتراف خودش بسیار سخت و دشوار بود، اما در راند دوازدهم بالاخره میلدنبرگ را ناک اوت کرد. در نوامبر ۱۹۶۶ او باز به ایالات متحده برگشت تا "ویلیامز[۲۴]" را در هوستون شکست دهد! ویلیامز از آن دسته بوکسورهایی بود که ید طولایی در ناک اوت کردن حریف داشت، اما محمد علی به آسانی در راند سوم او را شکست داد. در سال ۱۹۶۶ بود که وی به از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی همنوعان ویتنامی خود آتش نمی گشاید، که همین مسئله مدتها سر زبانها بود و پس از آن حتی از حضور در رقابتهای بوکس به مدت ۵ سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق درآمد، البته مدتی بعد این محکومیت به ۳ سال کاهش پیدا کرد. در سال ۱۹۷۰ پس از سپری کردن دوران محرومیت خود بار دیگر جواز بوکس خود را دریافت کرد، اما به علت وقفه ای چند ساله در ورزش حرفه ای عنوان قهرمانی سال ۱۹۷۱ رادر مبارزه ای با جو فریزر[۲۵] در مادیسون اسکوار گاردن[۲۶] از دست داد.
شنبه ، ۱۵خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساعت 24]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]