سخن روز/لبنان و فرجام بيهوده تصميم گيري بدون مشاركت مقاومت

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: سخن روز/لبنان و فرجام بيهوده تصميم گيري بدون مشاركت مقاومت
خبرگزاري مهر - گروه بين الملل : اساسا جايگاه جنبش حزب الله، به شكلي است كه مي توان گفت تمام قشرها و جريانهاي سياسي لبنان، هرگونه تصميم گيري بدون مشاركت دادن مقاومت به ويژه حزب الله را بي نتيجه مي دانند.

جايگاه مقاومت در لبنان

اسطوره شكست ناپذيري ارتش رژيم صهيونيستي براي اولين بار، هشت سال پيش درهم شكست و آن زماني بود كه اراضي اشغالي لبنان با مقاومت دليرانه رزمندگان لبناني از چنگال اشغالگران صهيونيست آزاد شد.

در سال 1978، اسرائيلي ها،تجاوز گسترده اي عليه لبنان آغاز كردند و بخشهايي از خاك اين كشور را اشغال كردند؛ آنها حتي در سال 1982 تا دروازه هاي بيروت پيشروي كردند و بعدها بر اثر مقاومت دلاورمردان لبنان، مجبور به عقب نشيني از دروازه هاي بيروت شدند و در مناطق اشغالي جنوب موسوم به نوار امنيتي كه تقريبا 1000 كيلومتر از مساحت 10 هزار و 400 كيلومتر مربعي لبنان را تشكيل مي داد، مستقر شدند؛ اسرائيلي ها در خط مقدم، نيروهاي مزدور خود موسوم به شبه نظاميان آنتوان لحد را قرار دادند و خود در پشت سرآنها قرار گرفتند.

باور اين مسئله براي اسرائيل بسيار سخت بود كه روزي بيايد مجبور شوند نوار امنيتي را كه بسيار حياتي بود، رها كنند؛ هيچكس فكر نمي كرد آنها روزي عقب نشيني كنند، اما دلاوردي رزمندگان مقاومت ملي لبنان و ايستادگي لبناني ها سبب شد آنها به شكل ذلت بار فرار كنند.

در آن زمان قطعنامه 425 شوراي امنيت صادر شده بود كه تاكيد مي كرد اسرائيل بايد بدون قيد و شرط، خاك لبنان را ترك كند، اما آنها هيچ اعتنايي به اين قطعنامه بين المللي نشان ندادند و شوراي امنيت در اجراي آن ناكام ماند و قطعنامه مذكور نه توسط شوراي امنيت، بلكه توسط مقاومت لبنان و به لطف اعتقاد و ايمان رزمندگان اجرا شد؛ اسرائيلي ها حتي براي فرار ذلت بار از لبنان برنامه ريزي كردند كه 17 تيرماه 1379 از لبنان عقب نشيني كنند، اما به دنبال سخنراني سيد حسن نصرالله دبيركل حزب الله به اينكه ما شما(صهيونيستها) را هنگام فرار قطعه قطعه خواهيم كرد، آنها از ترس حتي به مزدوران آنتوان لحد اطلاع ندادند و 43 روز زودتر از موعدي كه خود تعيين كرده بودند و بدون اطلاع مزدوران خود، فرار كردند؛ آنتوان لحدها در خط مقابله با مقاومت ملت لبنان بودند و تازه متوجه شدند كه چه كلاهي سرآنها رفته است ؛ آنها با فرار صهيونيستها، در مقابل سيل عظم مردم و نيروهاي مقاومت لبنان قرار گرفتند و بلافاصله با اربابان صهيونيست خود تماس گرفتند، اما صدايي نشنيدند و تازه فهميدند كه اسرائيلي ها، آنها را تنها گذاشته اند و مجبور به فرار شدند؛حتي در نقطه مرزي صفر(مرز لبنان و فلسطين اشغالي)، نظاميان اسرائيلي به اين مزدوران اجازه ورود ندادند و آنها به اسارت رزمندگان لبناني درآمدند.

مزدوران آنتوان لحد توقع داشتند اسرائيلي ها به آنها كمك كنند، اما اسرائيلي ها برنامه ريزي كردند كه با قرار دادن اين مزدوران به عنوان سپربلاي خود، از اقدامات كوبنده مقاومت و حزب الله نجات پيدا كنند و با توجه به جنايتهاي نيروهاي آنتوان لحد، حزب الله و مقاومت آنها را خواهند كشت و به زعم آنها، جنگ داخلي رخ خواهد داد، اما بر خلاف پيش بيني آنها، درايت و هوشياري سيد حسن نصرالله دبيركل حزب الله و تاكيد وي بر اينكه حتي يك قطره خون هم نبايد بريزد؛ رزمندگان لبناني، مزدوران آنتوان لحد را تحويل مقامهاي ذيربط دادند؛ آنتوان لحدي ها هم از نحوه تعامل حزب الله ابراز رضايت كردند.

آنها اعلام كردند ثمره 24 سال مزدوري براي اسرائيل تنها ظرف 24 ساعت به شكل مفضحانه از دست رفت و اسرائيلي ها آنها را در بدترين شرايط، به عنوان سپربلاي خود تنها گذاشتند.

حادثه سال 2000 تكميل كننده حوادثي بود كه در سال 1996 اتفاق افتاد كه مقاومت اسلامي لبنان در جنگ 16 روزه، عمليات گسترده اسرائيلي ها تحت عنوان "خوشه هاي خشم" آغاز شد، ولي با ايستادگي و پايمردي رزمندگان مقاومت و با قانوني دانستن مقاومت عليه اشغالگري به عنوان بزرگترين دستاورد حزب الله ، شكست خورده و مجبور شدند توافق نيسان(آوريل) با دولت لبنان را امضا كردند و بر اساس آن توافق، مقاومت عليه اشغالگري حق مشروع شناخته شد.

پس از آن، ماجراي 2000 پيش آمد كه فرار كردند و پس از آن جنگ 33 روزه در جولاي 2006 كه براي اولين بار به صورت جنگ تمام عيار، ميان مقاومت اسلامي و اسرائيل در صحنه لبنان رخ داد و بر اساس گزارش كميته وينوگراد( كميته بررسي دلايل شكست رژيم صهيونيستي در جنگ 33 روزه جولاي 2006 عليه لبنان) ، تل آويو طرف شكست خورده در اين جنگ معرفي شد و همين امر سبب شد جايگاه مقاومت در لبان مورد توجه و احترام همه قشرهاي مردم و طوايف مختلف اعم از مسيحي ، مسلمان و دروز و ... قرار گيرد و جايگاه آن تثبيت شد . حزب الله در انتخابات پارلماني سالهاي اخير در لبنان از جايگاه خوبي برخوردار بود و انتخاب نمايندگان مقاومت اسلامي و حزب الله به عنوان شهرداران مناطق بيانگر اعتماد مردم لبنان به مقاومت است.

اساسا، جايگاه جنبش حزب الله، به شكلي است كه مي توان گفت تمام قشرها و جريانهاي سياسي، هرگونه تصميم گيري بدون مشاركت دادن مقاومت به ويژه حزب الله را بي نتيجه مي دانند .

يكي از شگفتي هاي جنگ 33 روزه از نظر اسرائيلي ها اين بود كه بر اساس گزارش كميته وينوگراد، ارتش اسرائيل با آن قدرت و تجهيزات به كرات شاهد قطع ارتباط نيروهاي مقدم با پشت جبهه بود كه در طول 33 روز جنگ، ارتباط فرماندهان حزب الله با پشت جبهه قطع نشد، بنابراين آنها بر شكبه ارتباطي حزب الله متمركز شدند و طبيعي است غرب به شيوه هاي خاص خود عليه حزب الله متمركز شدند و فكر مي كردند با توطئه جمع آوري شبكه ارتباطي مي توانند حزب الله را شكست كنند، اما نتيجه آن معكوس بود با توجه به اينكه نصرالله، شبكه ارتباطي را بخش مهم سلاح مقاومت مي دانست.

توافق دوحه

اگرچه هر يك از جريانها چه 14 مارس(طرفداران غرب) و چه 8 مارس(طرفداران مقاومت) هر يك خواسته هايي داشتند و خواسته ها، مدتها مورد اختلاف طرفين بود و گفتگوها به نتيجه اي نرسيده بود؛ در توافق دوحه اگرچه ممكن است گفته شود خواسته هاي يك طرف برآورده شد يا خواسته هاي طرف ديگر بيشتر برآورده شد،اما آنچه در دوحه توافق شد؛ تعميق و تثبيت وحدت و همگرايي و گسترش ثبات و امنيت لبنان بود.

به جرات مي توانيم بر اساس توافق دوحه، در واقع همه جريانهاي سياسي و مردم لبنان، برنده توافق دوحه هستند اگرچه ممكن است چند خواسته مورد توجه يك بخش از جريانهاي سياسي بود اما با توجه به دستاوردها و نتايج گسترده اين توافق، تنها آن جريان نبود كه از آن توافق بهره مند شد، بلكه تمام لبناني ها از نتايج آن سود برده ا ند.

جنگ رسانه اي عليه مقاومت

با وجود توافق دوحه، لبنان از سال 1994 (زمان استقلال) همواره مورد طمع ورزي قدرتهاي استكباري به ويژه رژيم صهيونيستي قرار داشته است؛ هيچ گاه طمع ورزي به لبنان تمام نخواهد شد و عوامل اسرائيل هيچ گاه بيكار نخواهند نشست و با توسل به بهانه هاي مختلف در پي تحقق اهداف طمع ورزانه خود بوده و هستند.

بديهي است كه اسرائيلي ها با توجه به ضرباتي كه از جنبش مقاومت ملي و اسلامي لبنان متحمل شدند، همواره درصدد طراحي توطئه به منظور از بين بردن اصل مقاومت و روحيه مقاومت و حاميان آن هستند.

درسها و عبرتها

توافق دوحه تا حد زيادي مشابه پيمان طايف است ( كه به جنگ داخلي 15 ساله 1975 تا 1990 پايان داد) كه با تاكيد بر وحدت و همگرايي،دوره جديد همزيستي را آغاز مي كند؛ استمرار اين وضعيت مورد رضايت قدرتهاي استكباري به ويژه رژيم صهيونيستي نيست؛ بنابراين طي چند مرحله اقدام به انجام عمليات بر ضد لبنان كردند و حتي در جنگ همه جانبه هم شكست خوردند و به اين نتيجه رسيدند كه تنها راه تحقق اهداف، ايجاد شكاف و تفرقه در ميان مردم لبنان ومتزلزل كردن جبهه داخلي است با وجود بحرانهاي زيادي كه رژيم صهيونيستي از آن رنج مي برد و شكستهاي پياپي كه از مقاومت لبنان متحمل شدند؛ و فسادهاي مالي و سياسي مقامهاي اين رژيم، نيازمند سرپوش گذاشتن است به ويژه در مراحلي، اقدام به فرافكني و انتقال بحران از داخل به بيرون از فلسطين اشغالي براي منحرف كردن افكارعمومي داخل و خارج از حقايق مي كنند، دست اسرائيل در حملات رسانه اي اخير عليه مقاومت حزب الله در جريان حوادث اخير بيروت به وضوح آشكار است.

ايران

طبيعي است طرف اشغالگر و متجاوز، جبهه مقاومت را به اشكال مختلف هدف حمله قرار دهد، اساسا نقش جمهوري اسلامي ايران در توافق دوحه، برجسته و منحصر به فرد بود؛ ايران از ابتداي بحران، باب گفتگوها را با تمام طرفهاي لبنان باز كرده و همواره تاكيد مي كرد تنها راه حل بحران لبنان، توافق است و همه تلاشها بايد در جهت دستيابي لبناني ها به توافق صورت گيرد؛ ايران بارها بر حمايت خود از اجماع و توافق لبناني ها تاكيد كرده و مي كند. بر اين اساس،هنگامي كه طرح اتحاديه عرب مبني بر حل همزمان مسائل رياست جمهوري، تشكيل دولت و قانون انتخابات مطرح شد، ايران اعلام كرد از هر طرحي كه به حل بحران و توافق و همگرايي صحنه داخلي لبنان شود، حمايت مي كند، وقتي با تلاشهاي كميته وزارتي اتحاديه عرب به رياست قطر، گفتگوهاي لبناني ها در دوحه آغاز شد. دكتر متكي وزير امور خارجه جمهوري اسلامي ايران، با تماسهاي متعدد به ويژه با طرف قطري، نقش بسزايي در موفقيت اجلاس دوحه و به دست آمدن توافق ايفا كرد كه مورد تقدير طرف قطري و لبنان نيز قرار گرفت.

آينده سلاح مقاومت

آنچه درباره مقاومت، مورد تاييد همه طرفهاي لبناني است، اينكه مقاومت، شبه نظامي نيست، بنابراين مشمول قطعنامه هاي شوراي امنيت نيست، اساس حمل سلاح مقاومت توسط جنبش مقاومت لبنان، قانوني است، حتي در برنامه دولت كنوني نيز بر آن تصريح شده است .

تا زماني كه اين مسئله به عنوان يك اصل مورد تاييد همه جريانهاي سياسي لبنان است، بسيار بعيد به نظر مي رسد كه مورد تعرض قرار گيرد در دوحه هم اين مسئله در دستوركار مذاكرات نبود .

ميشل سليمان رئيس جمهور در مسير صحيح

يكي از عوامل درباره پذيرش ميشل سليمان به عنوان رئيس جمهوري، شخصيت ملي گرايي و دفاع وي از منافع ملي لبنان و تلاش براي اتحاد و ترجيح منافع ملي بر منافع شخصي و حزبي بوده است .

به طور كلي مردم لبنان، داراي درك عميق از تحولات سياسي هستند، و از قدرت تحليل و تجزيه بالايي برخوردارند كه مرهون شرايط خاص سياسي لبنان و مراحل مختلف و گذار از بحرانهاي مختلف و حضور نيروهاي خارجي و خروج آنها و همزمان خروج بخشي از جامعه لبنان به خارج و تداوم گسترده مهاجرت لبناني ها به خارج است،بنابراين به صورت عمومي، بينش عمومي و درك مردم و جريانهاي لبناني، توطئه قرار دادن ارتش در برابر مقاومت شكست خورد، توطئه جنگ مذهبي ميان شيعيان و اهل سنت نيز به سبب همين درك بالاي مردم لبنان ناكام ماند.

بنابراين ارتش با درك عميق شرايط و با توجه به منافع ملي و اجتناب از ورود به درگيريهاي سياسي، نقش بسزايي در جهت تعميق همگرايي در جامعه لبنان و جلوگيري از مناقشات داخلي ايفا كرده است و قطعا در دوران ميشل سليمان، همگرايي و توافق و وحدت لبناني ها در دستوركار قرار دارد.
----------------------------------------------
"غضنفر ركن آبادي" كارشناس مسائل خاورميانه
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]