واضح آرشیو وب فارسی:کشاورزنیوز: به گزارش کشاورزنیوز؛ ای کاش می توانستم حرف دلم را راجع به امام عزیز بر روی کاغذ بیاورم، ولی نمی توانم فقط همین قدر بگویم که در دنیا دلم برای هیچ کس تنگ نمی شود و آرزوی زیارت کسی را بعد از آقا امام زمان(عج) و ائمه معصومین ندارم، مگر امام عزیزم که جانم فدایش باد! ، ماجرای نگهبانی حضرت امام به جای مهدی خندان بسیار عجیب بود. این […]به گزارش کشاورزنیوز؛ ای کاش می توانستم حرف دلم را راجع به امام عزیز بر روی کاغذ بیاورم، ولی نمی توانم فقط همین قدر بگویم که در دنیا دلم برای هیچ کس تنگ نمی شود و آرزوی زیارت کسی را بعد از آقا امام زمان(عج) و ائمه معصومین ندارم، مگر امام عزیزم که جانم فدایش باد! ، ماجرای نگهبانی حضرت امام به جای مهدی خندان بسیار عجیب بود. این ماجرا بعدها نقل محافل مختلف شد. حتی در یکی از سخنرانی های آقای قرائتی شنیدم که گفتند: جمله ی معروف امام خمینی که فرمودند: «ای کاش من هم یک پاسدار بودم» زمانی بیان شد که امام عزیز، خودشان یک شب از نزدیک شاهد تلاش پاسداران حسینیه ی جماران گردیدند.برای همین به دنبال شاهدان ماجرای آن شب مهدی بودیم. کسی که از نزدک این قضیه را دیده باشد. اکثر دوستان این ماجرا را از دیگران شنیده بودند.اما پیگیری ما به برادر عرب رسید. ایشان حکایت آن شب را از نزدیک دیده بود و این گونه نقل کردند: رزمندگان گردان هشتم سپاه، پس از مدتی به سپاه جماران مأمور شدند. ما در پست های مشخص در منطقه ی جماران مشغول نگهبانی از بیت حضرت امام بودیم.دوران بسیار زیبا و معنوی جماران، بسیار در روحیه ی نیروهای ما تأثیر داشت. خاطرات آن ایام هنوز در ذهن دوستان گردان هشتم به نیکی یاد می شود. در یکی از شب های خرداد ماه، پست های بچه های مشخص شد. من و مهدی خندان به بالای بام حسینیه ی جماران رفتیم. یک بی سیم در دست و اسلحه نیز همراه داشتیم.همان موقع برخی بچه ها مأمور بودند در داخل حیاط منزل، یا داخل کوچه حضرت امام نگهبانی دهند.پست نگهبانی ما فکر می کنم ساعت دو بامداد آغاز شد . من از این سمت بام حسینیه و مهدی سمت دیگر بود. حساسیت حفاظت از بیت امام بسیار بالا بود. درحین نگهبانی و در سکوت نیمه شب، صدای پایی توجه من را جلب کرد! ظاهراً کسی از مسئولان برای سرکشی از نگهبان ها در آن نیمه شب آمده بود. چشمم به گوشه ی دیگر بام حسینه افتاد. مهدی خندان در حال نشسته، به دیوار تکیه داده و اسلحه اش را نیز در کنارش بود. او در همان حال نشسته خوابش برده بود!می خواستم مهدی را صدا کنم اما دلم نیامد. خیلی خسته بود. بعد دیدم از مسیر پله های پشت بام، شخصی بالا آمد که با دیدنش زبانم بند آمد! چشمانم از تعجب گرد شده بود. یعنی درست می بینم!؟ حضرت امام به تنهایی وارد محوطه ی بام حسینیه شدند. دست و پایم را گم کرده بودم. نمی دانستم چه کاری باید انجام دهم. حضرت امام به من خسته نباشید گفتند و کمی این طرف و آن طرف را نگاه کردند. یک باره مهدی را دیدند. قبل از اینکه من کاری انجام دهم، بالای سر مهدی رفتند. ایشان به آرامی شال سفید خود را که شبیه چفیه بود بر روی مهدی انداخته و اسلحه ی مهدی را از کنارش برداشتند!حضرت امام اسلحه را به روی دوش خود انداخته و در محوطه مشغول قدم زدن شدند! حالت قدم زدن حضرت امام مانند یک نگهبان بود. نفس در سینه ی من حبس شده بود. نمی دانید چه حالی داشتم. بی سیم در دست من بود اما توان اینکه دکمه را فشار دهم و به مسئول شب بگویم چه کسی اینجاست را نداشتم.من همین طور مات و مبهوت نگاه می کردم. حضرت امام نگهبانی می داد و مهدی هم خواب خواب بود. نمی دانستم چه کنم. ما همه آمده بودیم تا نگهبان حضرت امام باشیم، حالا خود حضرت امام مشغول نگهبانی بود. حضرت امام برای دقایقی اسلحه بر دوش راه رفتند. پایان زمان نگهبانی ما نزدیک بود. قرار بود گروه دیگری از نگهبان ها جایگزین ما شوند.حضرت امام اسحله را در کنار مهدی قرار داد و شال خودشان را برداشتند. امام امت خداحافظی کرد و از پله ها به سمت پایین حرکت کردند. من گویی همه اینها را در خواب دیده بودم. ولی واقعیت بود. حضرت امام به آرامی پله ها را طی کردند. همان موقع مهدی بیدار شد. نگاهی به من کرد و با تعجب گفت: خواب بودم؟! گفتم: چه خوابی، تو خوابیده بودی و امام به جایت نگهبانی می داد. مهدی بلند شد و به سمت من آمد و گفت: چی می گی؟!گفتم: همین الان حضرت امام از پله ها پایین رفتند. مهدی دوید و به سمت بیت حضرت امام رفت. من چیزی ندیدم ولی بعدها شنیدم که با حضرت امام صحبت کرد و همراه ایشان به داخل منزل رفت و نماز شب را در کنار امام خواند. در همان لحظات پست نگهبانی ما تمام شد. من هم برگشتم برای استراحت چند روز بعد یکی از رفقا گفت: بعد از قضیه ی نگهبانی حضرت امام، برادر شاهمرادی به خاطر خوابیدن در سر پست، قصد برخورد با مهدی را داشته اما حاج سید احمد آقا گفته بود: کاری با این پاسدار نداشته باشید. از آن روز عمق علاقه ی مهدی به امام امت بسیار بیشتر شد.مهدی در فرازی از وصیت نامه اش این گونه بیان می کند: «ای کاش می توانستم حرف دلم را راجع به امام عزیز بر روی کاغذ بیاورم، ولی نمی توانم فقط همین قدر بگویم که در دنیا دلم برای هیچ کس تنگ نمی شود و آرزوی زیارت کسی را بعد از آقا امام زمان(عج) و ائمه معصومین ندارم، مگر امام عزیزم که جانم فدایش باد!» با برقراری نسبی امنیت، مهدی و تمام بچه های گردان هشتم، تقاضای خود را برای حضور در جبهه های نبرد به فرماندهان سپاه تهران اعلام کردند. آنچه به نقل ازسردار شهید مهدی خندان منتشر شده است بخشی از زندگینامه و خاطرات سردار شهید مهدی خندان است که در کتاب شیر کوهستان توسط گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی منتشر شده است. این انتشارت کتاب های فوق العاده زیبایی را توسط نویسنده ای که علاقه مند نیست نامش را منتشر کند روانه بازار کرده است . منبع: مشرق انتهای پیام/
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کشاورزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]