تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817054094
هنوز نام پسران در آفریقا «خمینی» است
واضح آرشیو وب فارسی:عصر امروز: 27 سال پیش در چنین روزهای بزرگترین آرمان خواه دوران اسلامِ بعد از غیبت درگذشت. «عصر خمینی» پرونده کوچکی است برای دنبال کردن تیری که او 37 سال پیش پرتاب کرد و هنوز به زمین ننشسته است.
به گزارش عصر امروز روز رحلت امام، روز باورنکردنی ای برای همه ما بود. از دو سه روز پیش که امام در بیمارستان بستری شده بود و خبرش به ما رسیده بود؛ ترس برمان داشته بود که نکند امام را از دست بدهیم. اصلا نمی توانستیم دنیای بعد از امام را تصور کنیم. اما گریزی از سرنوشت نبود و بالاخره این اتفاق افتاد. به محض اینکه خبر به ما رسید. همه دور هم جمع شدیم و گریه کنان و سینه زنان راه افتادیم سمت دفتر کنسولگری ایران. دوست داشتیم برویم پیش ایرانی ها و غم و غصه این فاجعه را با هم قسمت کنیم. یادم می آید که فاصله مان هم کم نبود. سر راه مردمی که ما را می دیدند و متوجه می شدند که چه خبر است و کجا می رویم به ما می پیوستند،جمعیت عظیمی گرد هم آمدند و یک راهپیمایی چند کیلومتری راه انداختیم تا کنسولگری ایران.خیلی از اهل سنت هم در جمع ما بودند. این قدر فضا غمبار و مصیبت زده بود که من در فاصله مسیر، یک مرثیه در مدح امام به زبان پشتو آماده کردم و در مراسمی که بعدا آنجا برگزار شد خواندم. اما به آنجا که رسیدیم توقع چیزهای دیگری را داشتیم. این مشاهده عینی خود من بود؛ دیدم که مسئولین ایرانی وقتی دوربین برای فیلم برداری آمد، شروع به سینه زنی و گریه کردند و وقتی دوربین رفت کل قضیه تمام شد، یک جا دور هم جمع شدند و سیگار می کشیدند و حرف می زدند و انگار نه انگار . آن تاثرات غم و اندوهی که در مردم شیعه و سنی اهل پیشاور دیده می شدند، اصلا در آنها مشاهده نمی شد. این خیلی برای ما برخورنده بود. واقعیتش را بگویم اگر عشق ما به خود امام خمینی(ره) اینقدر عمیق و ریشه دار نبود شاید خیلی ها بر می گشتند و از این به بعد جور دیگری فکر می کردند. مسئولین ایرانی ، نمایندگان جمهوری اسلامی، این جور واکنش نشان دادند به رحلت امام و آن وقت من یک پیرمرد اهل تسنن را نمی توانستم آرام کنم از گریه.این واقعیت تلخی برای همه ما پاکستانی ها حاضر در آن جا بود و خاطره تلخ 14 خرداد سال 68 را تلخ تر و گزنده تر کرد. شاهین انورزیب، یک شهروند پاکستانی از ...
[ مشاهده متن کامل خبر هنوز نام پسران در آفریقا «خمینی» است در سایت تحلیلی خبری عصر امروز ]
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر امروز]
[مشاهده در: www.asremrooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها