محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845215297
روایت عکاس زن ایرانی از مسلمانان اروپا +عکس - پایگاه خبری تحلیلی آشخانه
واضح آرشیو وب فارسی:آشخانه: یک خانم عکاس ایرانی، با قاب های رنگارنگ و زیبایش، چهره ای زیبا از مسلمانان اروپایی نشان داده است. «منصوره معتمدی» عکاس جوان ایرانی روایتگر و تصویرگر روزهای زندگی اش بین مردم بوسنی است.به گزارش پایگاه خبری آشخانه ؛ اینجا کشوری مسلمان در قلب اروپاست. کشوری با مردمی مهربان و نه مثل آب وهوایش، گرم و صمیمی. کشوری که سال ها پیش ایران، ناجی بزرگ آن به حساب می آمد و هنوز هم قهرمان باصلابت این روزهایش است. روایت روزگار بوسنی را از عکاس جوان ایرانی که الان در بوسنی زندگی می کند، می پرسیم و اول از همه سرکی می کشیم به زندگی شخصی خودش. «منصوره معتمدی» متولد سال 1357 در تهران است. در دانشگاه، رشته طراحی پارچه می خواند؛ اما از همان سال اول، علاقه اش به عکاسی پای او را به روزنامه ها و خبرگزاری های مختلف می کشاند و می شود عکاس خبری. بارها در جشنواره های مختلف عکاس برتر و حتی دبیر جشنواره های عکاسی می شود. قصه زندگی خانم معتمدی از وقتی جالب می شود که سال گذشته، حول و حوش 22 بهمن، با یک گروه عکاس خارجی آشنا می شود. «سال گذشته یک گروه عکاس از کشورهای اسلوونی و بوسنی به ایران آمدند که در این دیدار با یک آقای عکاس آشنا شدم که پس از مدتی به ازدواج ختم شد.» وقتی فهیدم مسلمان است، خوشحال شدم! ماجرای آشنایی منصوره با «یاسکو مردان» نه تنها اولین که به بامزه ترین خاطره زندگی مشترکشان تبدیل شده است. « روز اولی که ما همدیگر را در خانه عکاسان دیدیم، ما به عنوان مهمان دعوت بودیم. ایشان هم با گروهی از کشور خودشان آمده بودند که به بهانه دیدن عکس هایم کنار من نشستند. تا اینکه موقع معرفی این گروه شد. از آنجایی که این گروه اکثرا مسیحی بودند، گوشهایم را تیز کردم و بعد که نوبت به ایشان رسید و گفتند مسلمان است و عربی می داند و حافظ قرآن است، خوشحال شدم! توی گوشی خودم به زبان انگلیسی نوشتم: خوشحالم که شما مسلمانی. و ایشان هم بلافاصله پرسیدند: با من ازدواج می کنی؟ همان جا این اتفاق افتاد!» اسفند سال گذشته ازدواج می کند و به قول خودش «اسلام» می شود عامل پیوند آنها. عقدشان را در حرم امام رضا می خوانند و حالا چند وقتی می شود که در سارایوو زندگی می کنند. می پرسم این تفاوت زبان و فرهنگ و قومیت، به اختلاف منجر نشده است که می گوید: «ما هم بعضی وقت ها به اختلاف می خوریم و دچار مشکل می شویم؛ به خصوص که با زبان انگلیسی هم با هم حرف می زنیم، طبیعی است؛ اما من متنی از یکی از همسران شهدای مدافع حرم خوانده بودم که با هم قرار گذاشته بودند که بیشتر از سه دقیقه با هم قهر نکنند. ما هم این قرار را با هم گذاشتیم که بیش از سه دقیقه با هم قهر نکنیم و اینجور وقت ها به من می گوید: امروز شیطان در تو دارد قوی عمل می کند.» بوسنی؛ کشوری مناسب برای اروپا گردی خانم معتمدی بعد از زندگی چند ماهه بین مردم بوسنی، معتقد است تا حد زیادی از نظر فرهنگی به ما نزدیک هستند و برای همین بوسنی را کشور مناسبی برای اروپاگردی مسلمانان می داند: « مردم بوسنی مسلمان هستند و از نظر فرهنگی تا حد زیادی شبیه ما هستند. به خانواده اهمیت می دهند و رفت و آمد خانوادگی دارند و جالب اینکه اکثر مراسم های عقد خود را در مسجد برگزار می کنند. اینجا یک کشور اسلامی است که مسلمانان، راحت می توانند در رستوران ها غذا بخورند و در مسجدها نماز بخوانند و در ضمن از طبیعت زیبای اینجا لذت ببرند. رفت وآمد برای مردم سخت است و آژانس و توری هم وجود ندارد که به وسیله آن به بوسنی بیایند. خیلی ها به من در اینستاگرام پیام می دهند که چگونه می توانیم به بوسنی مسافرت کنیم؟ این در حالی است که کشورهای عربی راحت به اینجا رفت و آمد می کنند و چه بهتر که تبادل افکار و فرهنگ را از طریق همین رفت و آمدها داشته باشیم.» در اروپا هم چادری هستم منصوره در خارج از کشور و بوسنی هم باز پوشش چادر را انتخاب کرده: «تعداد افرادی که اینجا پوشش چادر دارند، خیلی اندک است و برای همین خیلی ها در برخورد با من تعجب می کنند؛ اما برای آن احترام قائل هستند. افراد محجبه اینجا وقتی همدیگر را در خیابان می بینند به هم سلام می کنند هیچ ربطی هم ندارد که همدیگر را می شناسند یا نه؟ حتی کسانی که حجاب ندارند، با اخلاق و رفتار محترمانه برخورد می کنند. البته یک جاهایی هم سخت است؛ اما شما در بوسنی از داشتن حجاب معذب نیستید. اینجا اکثرا مسلمان هستند. مسیحی هم دارد که تعدادشان زیاد نیست. مسلمانها هم به گونه ای نیستند که همه مقید به حجاب باشند. اما به نماز خیلی اهمیت می دهند. یعنی همان خانمی که حجاب ندارد موقع اذان حجاب می کند و در مسجد نماز می خواند. اهمیت خاصی می دهند به اینکه حتما نماز را اول وقت بخوانند و اینکه در پنج وقت برای نماز خواندن به مسجد بروند و مسجدها پر از جوان ها می شود. نماز جمعه را هم اکثر مردان می روند و اصلا آن را وظیفه می دانند.» خانم عکاس بارها در قاب های خود مردم رنج کشیده بوسنی را جا داده و پای صحبت های آن ها نشسته است و معتقد است هنوز مردم بوسنی به ایران و ایرانی علاقه دارند. «مردم بوسنی توجه خاصی به مردم ایران دارند و باتوجه به اینکه ایران در جنگ بوسنی به مردم کمک کرده خیلی به آن علاقه دارند؛ حتی درباره آقای احمدی نژاد اینجور فکرمی کنند که چون مخالف آمریکا بود، آدم خیلی محکم و قابل تقدیری هست و دوستش دارند و چون همیشه بغضی نسبت به آمریکا دارند از پافشاری مردم درباره حقوق هسته ای لذت می برند. الان هم مدام می گوید چرا شما این شکلی شدید؟ حرفی که بیشتر مردم بوسنی درباره ایران می زنند این است که ایران در زمان جنگ خیلی به بوسنی کمک کرد و نجاتش داد؛ اما پس از این، آن را رها کرد و اجازه داد خیلی از فرقه ها مثل وهابیت آزادانه اینجا فعالیت کنند. با مسجدهای بزرگی که می سازند و با کتاب هایی که رایگان به مردم می دهند هم تبلیغات گسترده ای می کنند. در حالی که مردم بوسنی انتظار داشتند ایران فعالیت های فرهنگی خودش را ادامه بدهد.» مردم بوسنی دوست ندارند درباره جنگ حرف بزنند بوسنی هنوز زخم خورده است و هنوز بوی جنگ و ویرانی می دهد. «اینجا هنوز خانه هایی که تیر خورده و اثری از جنگ و در آن ها مشهود است، وجود دارد و به عمد این خانه ها را بازسازی نکردند که به همین شکل باقی بماند و مردم آن را ببینند. نگاه مردم بوسنی به جنگ با مردم ما در ایران متفاوت است. جنگ آنقدر در اینجا تلخ بوده و آنقدر پر از خاطرات تجاوز و تعرض بوده که اصلا دوست ندارند درباره آن حرف بزنند. هیچکس دوست ندارد خاطرات جنگ را به یاد بیاورد؛ حتی دوست ندارند نامی از کتاب یا فیلمی جنگی برده شود. آن شکلی که ما با دفاع مقدس خود برخورد می کنیم اینجا اصلا اینطور نیست و اصلا مدل یادمان دفاع مقدس ما خیلی خاص است. اتفاقا روزی که همسر من به ایران آمد، تشییع شهدای غواص بود. روزی که می خواستند آنها در حوزه هنری دفن کنند. ما هر دو برای عکاسی رفته بودیم. آنقدر برای ایشان جالب بود که این سیل جمعیت آمده انگار که تازه این ها شهید شده اند و می گفت چطور می شود بعد از سی و چندی سال مردم درباره جنگ و دفاع مقدس اینطور برخورد می کنند؟» کشور مسلمانی که «امام حسین» را نمی شناسد با اینکه بوسنی کشور مسلمان هاست؛ اما باز شیعه ها در اقلیت هستند و فرقه های ریز و درشت برای خود آزادانه تبلیغ می کنند. «شیعیان اینجا خیلی آزاد نیستند؛ مثلا اینجا در ایام عاشورا فقط دو تا حسینیه داریم که می توانیم خیلی مخفیانه عزاداری می کنیم. حتی جرئت اینکه یک پرچمی بزنند که اینجا مجلس اباعبدالله است هم ندارند. حتی جرئت نداری عکسی از مردم در مجالس بگیری آنقدر که شیعه اینجا مظلوم واقع می شود. در حالی که وهابیان یک مسجد مجلل ساخته اند. در کنارش بازار صنایع دستی خودشان است. کتابخانه و وسایل بازی هم که بماند. بسیاری اینجا اصلا نمی دانند روز عاشورا یعنی چه؟ آن هم در کشوری که شما در پنج نوبت صدای اذان را می شنوید، پیامبر را می شناسند؛ اما امام حسین(ع) و اقعه کربلا را نه. و وقتی من اینجا برای بعضی از مردم داستان کربلا و روز عاشورا را تعریف کردم، خودشان تعجب می کردند که چرا ما از این موضوع اطلاع نداریم؟» مردم ایستاده فیلم های ایرانی را تماشا می کنند از او می پرسم که هیچ نهاد ایرانی در بوسنی فعالیت نمی کند که جواب می دهد: «ما در اینجا چند تا مرکز اسلامی ایرانی داریم؛ اما به نظر من اینها خیلی کم هستند و خیلی ضعیف عمل می کنند. این در حالی است که مردم اینجا پتانسیل آن را دارند که ایران در آن کار فرهنگی کند. با توجه به اینکه مردم اینجا از وهابیت تصویر زیبایی ندیده اند واز آن متنفر هستند، به نظر من این پتانسیل را دارند که با شناخت ائمه در مسیر درست قرار بگیرند. البته همین اقدامات کمی هم که انجام می شود، تاثیر گذار هستند. مثلا یک هفته فرهنگی برگزار کردند و فیلم های ایرانی را نمایش دادند خیلی استقبال شد. البته من خودم فیلمهایی که اکران شد را دوست نداشتم، چون خیلی چهره خوبی از ایران نمایش نمی داد؛ اما با این حال آنقدر در سالن شلوغ شد که جای نشستن برای مردم نبود و مردیم ایستاده تماشا می کردند.» اینجا شهدا را در پارک ها دفن می کنند جنگ سه ساله مردم بوسنی با صرب ها شهیدان زیادی از آنها گرفته؛ شهیدانی که جای جای شهر یادمان های آنها به چشم می خورد. «مردم بوسنی برای شهدا ارزش زیادی قائل هستند و در پارک ها و اماکن عمومی آنها را دفن می کنند و یادمانهای مختلفی در نقاط مختلف شهر برای آنها درست کرده اند؛ مثل کاری که ما در ایران الان می کنیم. هیچکس هم اعتراض نمی کند که چرا شهید را در پارک یا مکانهای دیگر دفن کردید؟ حتی «علی عزت بگوویچ» اولین رئیس جمهور بوسنی هم وصیت کرده که موقع مرگ او را بین شهیدان دفن کنند و الان هم قبر او در بین قبرهای شهدا قرار دارد.» سعی می کنیم زیبایی های اسلام را نشان دهیم خانم معتمدی الان در بوسنی هنوز هم عکاسی می کند و به قول خودش سعی می کند، زیبایی های مسلمانی را نشان دهد. تعدادی از همین زیبایی ها را به راحتی می توان در اینستاگرام او مشاهده کرد. «من و همسرم هر دو در عکاسی سعی می کنیم از زیبایی های اسلام و مسلمان عکسبرداری کنیم. حتی همسرم چند سال پیش کتابی علیه وهابیت نوشتند و این کتاب خیلی سروصدا کرد و باعث عصبانیت وهابیون شد اما بعد از آن بیشتر فعالیت های تبلیغی ما به صورت مجازی بود. البته دوست داریم به صورت فیزیکی هم فعالیت داشته باشیم؛ اما این کار نیاز به حمایت دارد. مثلا ما به کتابهایی به زبان بوسنیایی نیاز داریم که اسلام و شیعه را معرفی کند. حتی چند بار از آستان قدس رضوی درخواست کتاب کردیم که هنوز خبری نشده است.» زندگی مشترک منصوره و یاسکو، آنها را به فرهنگ کشورهای هم علاقه مند کرده کرده است. خانم عکاس، طبیعت زیبای بوسنی که برایش یادآور شمال کشور است را دوست دارد و آقای عکاس، شیفته فرهنگ و غذاهای ایرانی است؛ هر چند هستند مواردی که او را در ایران غافلگیر کرده است. «همسرم فرهنگ ایرانی و به خصوص غذاهای ایرانی را دوست دارد؛ اما چیزهایی هم برای او عجیب بوده؛ مثلا خانم هایی که در هواپیما حجاب را از سر برمی داشتند یا دماغ های عمل شده و آرایش های شدید دختران ایرانی برایش عجیب بود و می گفت چرا اینها آنقدر از خودشان فاصله گرفته اند؟» منبع: مهر
پنجشنبه ، ۱۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آشخانه]
[مشاهده در: www.ashkhane.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها