واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: پژوهشگران پژوهشکده فناوری های نو در دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تحقیقات آزمایشگاهی خود موفق به تولید یک نانوکامپوزیت پلیمری شدند که می توان از آن به عنوان یک جایگزین مناسب برای استخوان در بدن استفاده کرد. به گزارش ایرنا ازستاد ویژه توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، این نانوکامپوزیت زیست سازگار در حوزه های پزشکی، دندانپزشکی و ارتوپدی کاربرد خواهد داشت. گفتنی است، ارزیابی درون تنی این داربست ها بر روی حیوان از جمله خرگوش در حال انجام است. استخوان ها نقش های گوناگونی را در بدن ایفا می کنند که مهم ترین آن ها حفاظت از اندام مختلف در بدن است. این قابلیت ها و ظرفیت های استخوان می تواند توسط بیماری ها و آسیب ها تحت تأثیر قرار گیرد. تغییرات عمده در ساختار استخوان به دلیل بیماری یا آسیب دیدگی منجر به کاهش کیفیت زندگی بیمار و بروز درد می شود. مهندسی بافت یک رشته ی بین رشته ای است که با به کار گیری اصول مهندسی زیستی و علوم بالینی با معرفی یک جایگزین، به حل مشکلات پزشکی مربوط به از دست دادن یک عضو یا بافت می پردازد. یکی از اجزای مهم در مهندسی بافت و ترمیم بافت های استخوانی، داربست های استخوانی است که نقش مرکزی هدایت تشکیل استخوان به اشکال مطلوب را ایفا می کند. تاکنون گام های مهمی در جهت درمان آسیب های شدید اسکلتی به صورت کلینیکی صورت گرفته است. دکتر سعید صابرسمندری ضمن ارائه ی توضیحاتی در خصوص مواد تشکیل دهنده ی استخوان و خصوصیات داربست های مورد استفاده در بازسازی استخوان به تشریح اهداف دنبال شده در این پژوهش پرداخت و گفت: «داربست های مورد استفاده در بازسازی استخوان باید از ساختار و خواص شیمیایی، فیزیکی و مکانیکی ماتریس استخوانی خارج سلولی تقلید کنند. استخوان متشکل از کامپوزیت متخلخل فازهای نفوذی کلاژن (پلیمر) و هیدروکسی آپاتیت (سرامیک) است. بنابراین هدف از انجام این طرح، تولید یک داربست نانوکامپوزیتی پلیمری-سرامیکی استخوانی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار بوده است که با خواص مکانیکی مشابه با استخوان طبیعی برخوردار باشد.» به گفته ی این محقق، این داربست نانوکامپوزیتی از مواد اولیه ی کاملاً طبیعی و ارزان و با روشی آسان و کم هزینه ی تولید شده است. همچنین این داربست ها دارای خصوصیات مشابه با بافت استخوان هستند و مواد به کار رفته در آن ها موجب بروز اثرات جانبی در بدن نخواهد شد. داربست نانوکامپوزیتی سنتز شده در این طرح متشکل از یک جزء سلولزی به عنوان پلیمر و یک جزء از جنس هیدروکسی آپاتیت به عنوان جز سرامیکی بوده است. وجه تمایز این داربست ها با داربست های مشابه، گرفت پلیمریزاسیون سلولز است. داربست سلولز-گرفت-پلی آکریلامید/نانو-هیدروکسی آپاتیت دارای خواص مکانیکی نزدیک به استخوان طبیعی است و همچنین اندازه تخلخل ها در آن برای جایگزینی و رشد سلول های استخوانی بسیار مناسب است. عملکرد داربست تولید شده از نقطه نظرهای خواص مکانیکی، زیست سازگاری، زیست فعالی و قابلیت بازسازی استخوان نسبت به نمونه های مشابه بهبود قابل توجهی یافته است. صابرسمندری در رابطه با مراحل سنتز این داربست گفت: «ابتدا نانوذرات هیدروکسی آپاتیت با قابلیت زیست سازگاری و زیست فعالی بالا با روشی بهینه سنتز شدند تا بتوان از آن ها برای ساخت داربست نانوکامپوزیتی استفاده کرد. در ادامه مونومر آکریلامید به پلیمر طبیعی سلولز گرفته شده و سلولز-گرفت-پلی آکریلامید به روش پلیمریزاسیون رادیکالی سنتز گردید. در این حین، نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت به محلول پلیمری با قابلیت ایجاد پیوندهایی الکتروستاتیکی اضافه شد. همچنین برای شبیه سازی هر چه بیشتر داربست استخوانی به استخوان طبیعی انسان، با به کارگیری روش خشکایش انجمادی، یک نانوکامپوزیت سه بعدی متخلخل تهیه شده و آزمون های مربوطه جهت ارزیابی عملکرد این قطعه صورت گرفت.» این تحقیقات حاصل تلاش های دکتر سمانه صابر سمندری- محقق و دانش آموخته ی دانشگاه مدیترانه ی شرقی ترکیه- دکتر سعید صابر سمندری و دکتر جمشید آقازاده- اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر- شیوا کیازار و علی صادقی - دانشجویان مقاطع ارشد و دکترای این دانشگاه- است. نتایج این کار در مجله یInternational Journal of Biological Macromolecules (جلد 86، سال 2016، صفحات 434 تا 442) به چاپ رسیده است.
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]