واضح آرشیو وب فارسی:تدبیر: محسن رنانی، اقتصاد ایران را گرفتار در پنج لایه رکودی اقتصاد کلان، ساختاری، نهادی و حاصل از رکود جهانی و کاهش قیمت نفت می داند و معتقد است از بین این پنج لایه رکود، تنها یکی از لایه های آن یعنی رکود اقتصاد کلان در کنترل دولت خواهد بود که در این زمینه ابزار موجود در دست دولت ابزار پولی است که با توجه به سیاست های کنترل تورم عملا این امکان نیز منتفی است. به گزارش ایسنا، محسن رنانی که در همایش چشم انداز اقتصادی ایران در سال 1395 و الزامات شرایط جدید برای سرمایه گذاری صندوق های بازنشستگی در مرکز همایش های کتابخانه ملی ایران سخن می گفت، درباره رکود حاکم بر اقتصاد کشور اظهار کرد: اکنون اصلی ترین دشمنان کشور ما رکود اقتصادی و بحران آب و فساد نظام اداری است که باید نظام سیاسی ما نتواند از این سه بحران به صورت کم هزینه و سریع عبور کند، چون ممکن است دیگر فرصتی برای مدیریت این سه بحران نداشته باشیم. بین این سه بحران رکود اقتصادی از همه مهم تر است چون برای حل مدیریت بحران آب نظام سیاسی ایران حداقل پنج یا حداکثر 10 سال فرصت دارد. در مورد فساد نظام اداری گرچه به مرحله فساد سیستمی رسیده ایم ولی همچنان ادامه کار با وضعیت موجود ممکن است ولی چیزی که قابل تداوم نیست رکود است. این اقتصاد دان همچنین ادامه داد: بحران رکود مهم ترین بحرانی است که می تواند آغازگر کنش های اجتماعی و سیاسی باشد. وی در این بحران نیز حوزه مستمری بگیران و بازنشستگان را حائز اهمیت دانست و گفت: اکنون حدود 11 میلیون حاشیه نشین، 10 میلیون بیکار و چند 10 میلیون بازنشسته و مستمری بگیر به همراه خانواده هایشان در کشور موجود هستند که از این میان حوزه بازنشستگان و مستمری بگیران نسبت به باقی اهمیت بیشتری دارد، چون این افراد صاحب حق هستند ولی باقی شاهد انتظارند. رنانی بیان کرد: اگر کشور نتواند حقوق این افراد را بپردازد به سرعت قابلیت تجمع و حرکت های اعتراضی خواهند داشت. این اقتصاد دان تصریح کرد: ظاهرا نظام سیاسی و مدیریتی ما موضوع صندوق های بازنشستگی را جدی نمی گیرد و تصور می کند با فرماندهی های عادی و سیاست های کوتاه مدت این بحران نظام صندوق های بازنشستگی قابل حل است. وی همچنین گفت: صندوق های بازنشستگی و تامین اجتماعی با دو دسته از بحران های بیرونی و درونی روبرو هستند. رنانی توضیح داد: امروز طولانی ترین رکود تاریخ اقتصاد کشور را تجربه می کنیم. اگر از سال 1384 تا سال 1393 وضعیت اقتصاد کشور را بررسی کنیم متوجه می شویم که طی 10 سال فقط یک میلیون شغل به جمعیت کشور افزوده شده است. در حالی که در این 10 سال بالاترین درآمدهای نفتی اقتصاد کشور را تجربه کرده ایم. همچنین در این 10 سال تعداد کارگاه های صنعتی بالای 10 نفر از بیش 16 هزار عدد به کمتر از 14 هزار رسیده است که نشان دهنده رکود عمیق است. این اقتصاددان همچنین با بیان این که در حال حاضر اقتصاد ایران درگیر پنج لایه رکودی است، تصریح کرد: سه لایه از این رکود به عوامل درونی بستگی دارد و دو لایه آن به عوامل بیرونی ربط دارد. وی گفت: شواهد نشان می دهد نظام سیاسی ما، دولت و فعالان بخش خصوصی موضوع رکود و حاکم بر اقتصاد کشور را دست کم گرفته اند و همه منتظرند که ان شاءالله به نحوی از رکود عبور کنیم. رنانی ادامه داد: اگر از فعالان بخش خصوصی مثلا اعضای اتاق بازرگانی پرسیده شود که در شرایط رکودی چه کارهای تحقیقاتی و مطالعاتی انجام داده اند تا نسخه ای برای خروج از رکود به دولت ارائه کنند، متوجه می شویم که برنامه ای در این زمینه نداشته اند. همچنین دولت در سه سال گذشته بیش از رکود نگران تورم بود و کنترل تورم در اولویت های اقتصادی خود قرار داده بود. همچنین نظام سیاسی نیز رکود را چندان جدی نگرفته است و نشانه های آن را می توان از نحوه مواجهه آن با موضوع برجام دانست. اگر رکود برای نظام سیاسی اهمیت داشت برجام را جدی می گرفت و اجازه نمی داد خدشه ای به آن وارد شود. این اقتصاد دان همچنین توضیح داد: در حال حاضر سه نوع رکود حاکم در اقتصاد کشور از شرایط درونی اقتصاد مایه گرفته است یکی از این رکودها روند معکوس رشد افقی است به این ترتیب که در شرایط رشد افقی کشور قادر خواهد بود تولیدات بیشتری داشته باشد ولی این روند اکنون در ایران معکوس شده است. همچنین رکود لایه دوم مربوط به روند معکوس رشد عمودی که منجر به رکود ساختاری شده است. همچنین رکود لایه سوم نیز مربوط به روند معکوس رشد کیفی است که منجر به رکود کیفی شده است. وی بیان کرد: از نظر زمانی رکود حاکم بر اقتصاد کشور بر سه دسته کوتاه مدت، میان بلند و بلندمدت تقسیم می شود. در رکود کوتاه مدت دولت می تواند رکود اقتصادی را از طریق حجم پول، نرخ بهره، نرخ ارز، عوارض گمرک، مالیات یا یارانه یا غیره تحت تاثیر قرار دهد. این موضوع دست دولت است و دولت می تواند با این متغیر ها بازی کند ولی اکنون با توجه به رکود های حاکم بر سایر بخش ها مدیریت این رکود ها دشوار شده است. رنانی اضافه کرد: ولی رکود دسته دوم ساختاری و زمانی روی می دهد که ساختارهای اقتصاد کشور بهم ریخته باشد، مثلا بخش صنعت رشد کرده باشد و بخشی از سرمایه های کشور به آن سرازیر شده باشد ولی از داخل آن تقاضایی ایجاد نشود. رکودهای ساختاری رکودهایی است نه یک دولت می تواند آن را ایجاد و نه یک دولت می تواند آن را برطرف کند. این اقتصاددان گفت: رکود سطح سوم که ایجاد شدن آن بیش از سه سال طول می کشد رکود نهادی است. نهادها مناسبات اقتصاد کشور را تسهیل و کم هزینه می کند، مثلا قوه قضاییه یا گمرک. اکنون مشکل رکود نهادی اقتصاد ایران اقتصاد کشور را زمین گیر کرده و نکته ای که باید مدنظر داشت ایناست که دو رکود دوم یعنی رکود ساختاری و رکود نهادی توسط دولت قابل کنترل نیست و نظام سیاسی باید در مورد آن تصمیم بگیرد. تنها رکودی که دست دولت و دولت می تواند در آن تاثیر گذار باشد رکود سطح اول است که در شرایط کنونی اقتصاد ایران تنها راه تاثیر گذاری در این رکود ابزارهای پولی است که با توجه به سیاست کنترل تورم تقریبا این امکان نیز از دولت سلب شده است. رنانی دو رکود بیرونی حاکم بر اقتصاد را ناشی از قیمت نفت و رکود جهانی دانست که از سال 2008 تاکنون بر اقتصاد کشور حاکم شده است که کنترل آن نیز در دست دولت نیست.
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تدبیر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]