محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845415227
جنایت هایی که آمریکا به خاطر آنها باید عذرخواهی کند - سازمان بسیج مستضعفین
واضح آرشیو وب فارسی:سازمان بسیج مستضعفین: سفر اوباما به هیروشیما و ادای احترام به قربانیان حمله اتمی آمریکا در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم بار دیگر موضوع عذرخواهی دولت آمریکا را به دلیل این فاجعه و نیز سایر جنایات بین المللی که علیه ملت ها و کشورهای دیگر مرتکب شده است، مطرح کرد.به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج به نقل از خبرگزاری تسنیم ، جمعه گذشته باراک اوباما، به عنوان اولین رئیس جمهور آمریکا که هنوز در مسند قدرت است از هیروشیما بازدید کرد، شهری ژاپنی که آمریکا با یک بمب هسته ای آن را در سال 1945 به ویرانه تبدیل کرد. اگرچه در این بمباران هسته ای حدود 150 هزار غیرنظامی و مردم عادی ژاپن کشته شدند، اوباما نیز سنت سایر رؤسای جمهور آمریکا طی بیش از نیم قرن گذشته را حفظ کرده و عذرخواهی نکرد. چرا پس از 70 سال آمریکایی ها به خاطر این کشتار مهیب عذرخواهی نمی کنند؟ بهانه رایج در رسانه ها این است که بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی سریع ترین راه برای پایان بخشیدن به جنگ جهانی دوم بود ــ مناقشه ای که تا آن زمان جان میلیون ها نفر را گرفته بود. اما همان گونه که واشنگتن پست نیز می نویسد، استدلال دیگری وجود دارد که شایع تر و حتی شاید قانع کننده تر است: عذرخواهی چیزی نیست که آمریکا یا سایر کشورها انجام دهند. جنیفر لیند، استاد دانشکده دارتموث و نویسنده کتاب «دولت های متأسف: عذرخواهی در سیاست بین المللی» می گوید: «ما هیچ وقت عذرخواهی نمی کنیم.» این امر مختص به آمریکا هم نیست، لیند می افزاید: «کشورها کلاً به خاطر اعمال خشونت علیه کشورهای دیگر عذرخواهی نمی کنند» البته در این میان آلمان، و در درجه ای کمتر ژاپن خود را از این قاعده خارج کرده اند. اما آمریکا به خاطر چه جنایت های دیگری باید عذرخواهی کند؟ در اولین قسمت از گزارش حاضر به چهار جنایت بین المللی آمریکا می پردازیم که دولت این کشور سال ها و حتی قرن ها است که از عذرخواهی درباره آنها اجتناب می ورزد. عملیات کارگر مزرعه طی جنگ ویتنام دولت آمریکا حدود 12 میلیون گالون «عامل نارنجی» را در عملیات کارگر مزرعه بر فراز مناطقی در ویتنام، کامبوج و لائوس پاشید تا پوشش گیاهی که نیروهای ویت کنگ و ویتنام شمالی در میان آن پنهان می شدند و همچنین منابع غذایی این نیروها را از بین ببرد. دولت ویتنام می گوید 4 میلیون نفر از شهروندانش در معرض عامل نارنجی قرار داشته اند و در حدود 3 میلیون نفر هم بر اثر آن دچار بیماری شده اند. این ارقام شامل کودکان افرادی که در معرض این گاز قرار گرفته بودند نیز می شود. صلیب سرخ ویتنام اعلام کرده حدود 1 میلیون نفر از مردم این کشور به دلیل مسمومیت ناشی از عامل نارنجی دچار معلولیت جسمی یا سایر مشکلات فیزیکی شده اند. در دهه 1970، مقادیر زیادی ماده دیوکسین در شیر مادران در ویتنام جنوبی و نیز خون سربازان آمریکایی که به این کشور اعزام شده بودند کشف شد. در حدود 17.5 درصد ــ 3 میلیون و 100 هزار هکتار ــ از مناطق جنگلی ویتنام در دوران جنگ با عامل نارنجی مورد حمله واقع شدند، اقدامی که تعادل زیست محیطی منطقه را شدیداً مختل کرد. اگرچه آمریکا گه گاه ارتباط بین عامل نارنجی و مشکلات جسمی را به چالش کشیده اما تاکنون بیش از 100 میلیون دلار برای پاک کردن بقایای این ماده شیمیایی در کشورهای مورد استفاده هزینه کرده است. کنگره نیز اغلب مبالغ کمتری به برنامه های بهداشتی و ناتوانی جسمی افرادی اختصاص داده که دچار تبعات عامل نارنجی شده اند. با این حال، آمریکا هیچ گاه به خاطر استفاده از عامل نارنجی عذرخواهی نکرده است. عملیات آژاکس در سال 1953 میلادی (1332 شمسی) دولت منتخب محمد مصدق، نخست وزیر ایران، در کودتایی که توسط سازمان های جاسوسی آمریکا و انگلستان طراحی شده بود برکنار شد و دوره ای جدید از اختناق و دیکتاتوری در ایران آغاز شد که تا 25 سال بعد و پیروزی جمهوری اسلامی ایران ادامه یافت. مصدق سعی داشت که حساب های شرکت نفتی آنگلو ــ ایرانیان (AIOC)، شرکتی انگلیسی ای را که بعدها به بریتیش پترولیوم (BP) تغییر نام داد، مورد حسابرسی قرار داده و مفاد قرارداد دسترسی این شرکت به ذخایر نفتی ایران را تغییر دهد. متعاقب اجتناب شرکت انگلیسی از همکاری با دولت ایران، مجلس رأی به ملی ساختن اموال شرکت و اخراج آنها از ایران داد. سازمان سیا در اسنادی که هم اکنون از وضعیت محرمانه خارج شده اند، تأیید کرد که سرنگونی مصدق «تحت هدایت سازمان سیا به عنوان یک اقدام سیاست خارجی آمریکا که در بالاترین سطوح دولت تأیید شده است» با کمک سرویس های جاسوسی انگلستان انجام گرفت. مادلین آلبرایت، وزیر خارجه پیشین آمریکا، در سال 2000 گفت: «این کودتا به وضوح عقبگردی در توسعه سیاسی ایران بود. و به آسانی می توان دانست که چرا بسیاری از ایرانی ها از دخالت آمریکا در امور داخلی شان ناراحت هستند». کرمیت روزولت (Kermit Roosevelt) در کتابش با عنوان «کودتای متقابل: تلاش برای کنترل ایران» می گوید: دیکتاتور ایران از این کودتا قدردانی کرد؛ «من پادشاهی ام را مدیون خدا، مردمم، ارتشم و شما هستم! منظور وی از شما، من و دو کشور ــ بریتانیا و آمریکا ــ بود که من نمایندگی شان را به عهده داشتم. همه ما قهرمان شده بودیم». با این حال، آمریکا و بریتانیا هیچ گاه برای نقشی که در این کودتا ایفاء کردند عذرخواهی نکردند، دولت اوباما اخیراً اعلام کرده که برنامه ای برای عذرخواهی به دلیل همدستی در این کودتا نداشته و نخواهد داشت. کودتای شیلی آمریکا همچنین در کودتای خونین سال 1973 در شیلی که منجر به سرنگونی ساوادور آلنده، رئیس جمهور منتخب و قانونی این کشور شد، دست داشت. در پی این کودتا ژنرال پینوشه به مدت 17 سال زمام امور کشور را به دست گرفت، دورانی که آکنده از ربودن مخالفین، شکنجه و یا قتل آنها بود. سازمان سیا مدعی شده که هیچ گونه نقش مستقیمی در این کودتا نداشته اما تأیید کرد که با ریاست جمهوری آلنده مخالف بود. در سال 1977، برادی تایسون (Brady Tyson)، نائب رئیس هیأت آمریکا در کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در ژنو، سعی کرد تا به خاطر همدستی آمریکا در این کودتا عذرخواهی کند اما وزارت خارجه آمریکا به سرعت از اظهارات وی اعلام برائت کرد. زمانی که اوباما در سال 2011 به شیلی سفر کرد، درخواست یک خبرنگار شیلیایی برای عذرخواهی را رد کرده گفت: «تاریخ روابط بین آمریکا و آمریکای لاتین در برخی زمان ها دارای فراز و نشیب زیادی بوده است. اما ما در تاریخ مان به تله نیفتاده ایم». پیتر وین، مورخ، به «مدارک گسترده ای» دال بر همدستی آمریکا در کودتای شیلی دست یافت. وی اظهار داشت که حمایت پنهانی آمریکا برای مهندسی کودتا و همچنین تحکیم قدرت رژیم پینوشه ضروری بود. پیتر کورن بلو با اشاره به اسنادی که در دولت کلینتون از حالت محرمانه خارج شدند، تأیید می کند که سازمان سیا شیلی را بی ثبات کرده و به ایجاد شرایط مناسب برای کودتا کمک کرد. نویسندگان دیگری نیز به دخالت سازمان های جاسوسی وزارت دفاع آمریکا اشاره می کنند. مأموران آن موشک هایی را که در بمباران کاخ ریاست جمهوری شیلی مورد استفاده قرار گرفتند، تحویل کودتاگران داده بودند. در جریان کودتای شیلی سالوادور آلنده به همراه ده ها نفر از یارانش در حمله ای که به کاخ ریاست جمهوری انجام گرفت کشته شد. پس از قدرت گرفتن ژنرال آگوستو پینوشه، رهبر کودتاگران، حکومت خفقان و سرکوب در شیلی مستقر شد. طی سال های دیکتاتوری پینوشه هزاران نفر دستگیر، شکنجه و ناپدید شدند. هولوکاست آفریقا کنگره آمریکا در سال 2009 از آمریکایی های آفریقایی تبار به دلیل برده داری عذرخواهی کرد. البته عبارات این عذرخواهی به صورتی جمله بندی شده بودند که نتوان از آن برای درخواست غرامت استفاده کرد. اما آیا از کشورهای آفریقایی که وضعیت امروزشان حاصل تجارت برده داری در گذشته است، عذرخواهی انجام گرفت؟ هیچ گاه. بیل کلینتون در سفری که در سال 1998 به اوگاندا داشت تا نزدیکی عذرخواهی پیش آمد. وی در مقابل جمعیتی در روستایی بیرون از کامپالا، پایتخت اوگاندا، گفت: «در زمان گذشته وقتی که هنوز یک کشور نشده بودیم، آمریکایی های اروپایی تبار از ثمره تجارت برده بهره بودند. و کار ما اشتباه بود». در آن زمان، منتقدین به سرعت اعلام کردند که این اظهارات بیشتر نشان دهنده تأسف و پشیمانی هستند نه یک عذرخواهی رسمی. مکان این اظهارات نیز عجیب بود، بیشتر برده ها از غرب آفریقا آورده شده بودند نه اوگاندا. کلینتون یک هفته پیش در سنگال بود، جایی که این گونه اظهارات می توانست وزن بیشتری داشته باشد. تخمین زده می شود که در حدود 40 الی 100 میلیون نفر به طور مستقیم تحت تأثیر پدیده بردگی از طریق مسیرهای آتلانتیک، دریای عرب و ماوراء صحرا قرار گرفتند. برخی تاریخ نگاران بر این باورند که مجموع تلفات انسانی برده های ربوده شده، آنهایی که در مسیر حرکت به سمت سواحل آمریکا جان خود را از دست دادند و آنهایی که در حملات شکار برده کشته شدند، بیش از 66 الی 76 میلیون نفری است که در پایان دوران بردگی در قاره آفریقا باقی مانده بودند. در حدود 10 میلیون نفر بر اثر پیامدهای مستقیم تجارت برده جان خود را از دست دادند. هیچ کس آمار دقیق را نمی داند: بسیاری در حین حمل و نقل جان خود را از دست دادند، بسیاری از بیماری مردند یا به صورت غیرمستقیم بر اثر فاجعه اجتماعی که در آفریقا پدید آمده بود، جان سپردند. هرچند تجارت بین المللی برده در سال 1808 میلادی ممنوع شد اما تجارت داخلی در آمریکا همچنان ادامه یافت و باعث شد تا جمعیت برده ها تا پیش از ممنوعیت برده داری به چهار میلیون نفر برسد. در سال 1860 از میان 1 میلیون و 515 هزار و 605 خانواده ای که آزادانه در پانزده ایالت زندگی می کردند نزدیک به 400 هزار خانواده (تقریباً یک چهارم) آنها برده داشتند.
سه شنبه ، ۱۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سازمان بسیج مستضعفین]
[مشاهده در: www.basij.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها