واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> تست های پروتئین ادراری وجود پروتئین را در ادرار تشخیص داده یا آن را اندازه گیری می کند. حذف طبیعی پروتئین ادرار کمتر از 150 میلی گرم در روز و کمتر از 30 میلی گرم آلبومین در روز است.به گزارش شفا آنلاین ،سطوح بالاتر ممکن است به طور موقت نشانه ای باشد از وجود وضعیت هایی همچون عفونت ها، استرس، بارداری، رژیم غذایی، مواجهه با سرما و انجام ورزش سنگین. وجود پایدار پروتئین در ادرار پیشنهاد کننده احتمال صدمه کلیوی یا دیگر شرایطی است که نیاز به بررسی های بیشتر و انجام تست های اضافی جهت تعیین علت آن دارد. چندین نوع مختلف تست های پروتئین ادراری وجود دارد، از جمله: نوارهایی (dipstick) که به طور نیمه کمی پروتئین را اندازه می گیرد و ممکن است به عنوان قسمتی از آزمایش ادرار، اغلب روی نمونه تصادفی ادراری انجام شود. کمیت و اندازه پروتئین در نمونه ادرار 24 ساعته که اندازه گرفته شده و به عنوان مقدار پروتئین آزاد شده در 24 ساعت گزارش می شود. مقدار پروتئین در یک نمونه تصادفی ادرار همراه با کراتینین ادراری اندازه گرفته شده و به عنوان نسبت پروتئین به کراتینین ادراری گزارش بشود. کراتینین که یک محصول فرعی از متابولیسم عضلانی است، اغلب به طور طبیعی و با یک میزان ثابتی به داخل ادرار وارد می شود. زمانی که هم تست کراتینین ادراری و هم تست پروتئین ادراری در یک نمونه تصادفی انجام شود، نتیجه نسبت پروتئین به کراتینین، به دقت تست پروتئین ادراری 24 ساعته می شود. از آنجا که نگهداری ادرار برای یک دوره 24 ساعته می تواند برای بزرگسالان مایه زحمت و برای نوزادان و کودکان مشکل باشد، اغلب اوقات نسبت پروتئین ادرار در یک نمونه تصادفی به کراتینین ادراری جایگزین نمونه پروتئین ادراری 24 ساعته می شود. پروتئین های پلاسما برای همه موجودات زنده حیاتی هستند. کلیه ها، دو ارگانی که در پشت و پائین قفسه صدری یافت می شوند، با فیلتر کردن خون و برداشت مواد زائد و حذف آنها از بدن به درون ادرار، این پروتئین ها را بازیابی می کنند. زمانی که کلیه ها به طور طبیعی عمل می کنند، آنها پروتئین های فیلتر شده را حفظ یا دوباره جذب می کنند و آنها را به خون بازمی گردانند. اما اگر کلیه ها به دلایلی صدمه دیده یا در معرض خطر باشند، در فیلتر کردن پروتئین ها کمتر اثربخش خواهند بود و باعث می شوند مقادیر قابل تشخیصی از پروتئین وارد ادرار شود. تست های نواری روتین وجود آلبومین را در ادرار تشخیص می دهند. آلبومین، پروتئینی که به وسیله کبد تولید می شود، تا 50 الی 60 درصد پروتئین را در خون تشکیل می دهد. بقیه پروتئین ها مخلوطی است از گلوبولین ها، مانند ایمونوگلوبولین ها. با پیشرفت صدمه کبدی، مقدار آلبومین در ادرار افزایش می یابد، یک فاکتور کلیدی در تشخیص زودهنگام اختلال بالقوه کلیوی. پروتئین اوری، یعنی وجود پروتئین در ادرار، اغلب با بیماری های مزمن دیده می شود، مانند دیابت و پرفشاری خون و به معنای افزایش مقدار پروتئین در ادرار بوده و نشانه ای است از افزایش صدمه کلیوی. با صدمه زودرس کلیوی، فرد مبتلا اغلب بدون علامت است. با پیشرفت صدمه کلیوی یا اگر از دست رفتن پروتئین شدید باشد، فرد ممکن است دچار علایمی مانند ادم، تنگی نفس، تهوع و خستگی شود. تولید بیش از اندازه پروتئین که در بیماری هایی مانند مالتیپل میلوما، لنفوم و آمیلوئیدوز دیده می شود، می تواند منجر به پروتئین اوری شود.سپید labtestsonline.org
شنبه ، ۸خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 153]