محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825971123
اردوگاه اصلاح طلبان بر سر ریاست مجلس بهم ریخت! - پایگاه خبری تحلیلی بویرنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:بویرنیوز: به گزارش بویرنیوز ، مدت مدیدی است که بحث در مورد انتخاب ریاست مجلس دهم در رسانه های مختلف و به ویژه رسانه های اصلاح طلب با حرارت دنبال می شود و با مشخص شدن نتیجه دور دوم انتخابات مجلس و نزدیک شدن به شروع به کار مجلس جدید، این بحث ها هر چه بیشتر حالت واقعی و ملموس به خود می گیرد در این میان آنچه مورد اتفاق همگان هست؛ این است که تکیه زننده بر کرسی ریاست از بین لاریجانی و عارف انتخاب خواهد شد. گره تعیین ریاست به دست گروهی متشتت به نام مستقلین باز می شود، فلذا طرفداران عارف و لاریجانی با رایزنی های گسترده، درصدد یارکشی از مستقلین هستند و در این میان شواهد نشان می دهد علی لاریجانی برای تکیه زدن بر کرسی ریاست وضعیت مطلوب تری و بهتری دارد. باید گفت جناح اصلاح طلب به همراه معدود نمایندگان اعتدالی، بعد از سه دوره دوری از خانه ملت، این بار توانسته اند بیشتر از یک سوم کرسی های مجلس را بدست آورند اصلاح طلبان که در خواب هم پیروزی هر سی نفر لیست امید در تهران را نمی دیدند[۱] با پیروزی این جناح در تهران و بسیاری از شهرهای بزرگ، بر آن شدند که خود را پیروز مطلق انتخابات بنامند اما آمار و ارقام انتخابات نشان می دهد که ایران فقط در شهرهای بزرگ خلاصه نمی شود و بی شک هدف این گروه بیش از ارائه یک تصویر واقعی از نتیجه انتخابات، جامه عمل پوشاندن به اهداف سیاسی خود می باشد. اما علی رغم ادعای پیروزی بین اصلاح طلبان و نیز اعتدالی ها، میان آن ها بر سر ریاست مجلس اختلاف نظر جدی وجود دارد و نیر بین خود اصلاح طلبان هم اختلاف منافع و آراء به حدی است که اخیراً شکوه عارف را به همراه داشته است:” از رقیب گله ندارم اما از مدعیان تحلیل گرای اصلاح طلب گله دارم چرا که عده ای تحلیل گرای عافیت طلب می گویند که باید بپذیریم حاکمیت ما را در رده بالا راه نمی دهد پس در همین رده پایین تر خود را حفظ کنیم.”[۲] در ادامه اهم دلایل طرفداران ریاست عارف و لاریجانی به تفصیل می آید. الف – دفاع از ریاست عارف ۱- اصلاح طلبان با گرفتن تعداد قابل توجهی از کرسی های مجلس و نیز رأی اول عارف در تهران دلیلی نمی بینند یک اصولگرا ریاست مجلس را در دست بگیرد: در همین خصوص اعتماد می نویسد ” دلیل دیگر حامیان ریاست عارف این است که تکیه او بر کرسی ریاست مجلس پاسخ شایسته به رای دهندگانی است که هفتم اسفند سال گذشته خواستار تغییر در ترکیب مجلس بوده اند. حال که رأی مردم به تغییر بوده باید این خواست و رأی در پیشانی و مدیریت مجلس نیز دیده شود.”[۳] و احمد غلامی سرمقاله شرق را با این عبارت به پایان می رساند “نباید از نظر دور داشت که عارف با رأی همین مردم که خواستار تغییر بودند، منتخب اول تهران شده است. رأیی معنادار و ارزشمند.”[۴] ۲- ضرورت اعتماد سازی اصلاح طلبان با نظام بعد از فاصله افتادن در دوره اصلاحات: در این رابطه کانال تلگرامی مجمع اصلاح طلبان به نقل از پایگاه تحلیلی اصلاح طلبان می نویسد:” مهم ترین ضرورت ریاست آقای عارف، برداشتن یک گام جدی اعتمادزایی با ” بخش هایی از نظام ” در زمان “قدرت” توسط جریان اصلاحات است. البته مجلس ششم از دیدگاه اصلاح طلبان مجلس موفقی بوده است اما به هر حال تصویری که این مجلس در اذهان برخی از بزرگان نظام ایجاد کرده است متفاوت از تصویر ما از این مجلس است، این اعتمادزایی اصلاً با ریاست لاریجانی به دست نمی آید و اتفاقاً دکتر عارف این نقش را می تواند به خوبی ایفا کند.” در راستای این اعتمادسازی، اصلاح طلبان عارف را گزینه مطلوبی قلمداد می کنند در این مورد اعتماد می نویسد:” عارف نیز در هیچ سطحی از قدرت سیاسی در ایران به عنوان یک نیروی تندرو شناخته نمی شود و می تواند بهترین گزینه اصلاح طلبان برای بازگشت به حاکمیت و قدرت سیاسی باشد. برخی چهره های سیاسی این جریان معتقدند شرایط حساس سیاسی در داخل و خارج ایجاب می کند تا اصلاح طلبان با تابلو و پرچم خود وارد تعامل با هسته اصلی قدرت شوند و نیابت و وکالت ترمیم رابطه شان با برخی ارکان حاکمیت را به کسی ندهند و این بار خود رأسا وارد این تعامل شوند.”[۵] ۳- اصلاح طلبان به دنبال قدرت گیری و به دنبال گرفتن مرکز قدرت هستند مخصوصاً آرمانگرایان اصلاح طلب که اهمیت اصل تدریج در پیشروی را درک نمی کنند و مصلحت سنجی را در تضاد با اهداف ایدئولوژیک فهم می کنند و نیز در مواردی در صورت امکان دستیابی به ابزار قدرت، منافع نقد را به مصالح دور اندیشانه ترجیح می دهند: در همین خصوص احمد غلامی در سرمقاله شرق می نویسد: “اما با ریاست عارف، سنخ دیگری از سیاست شکل می گیرد. عارف، «اصلاح طلبی» را بار دیگر در مجلس احیا می کند. اصلاح طلبان بدشان نمی آید در کنار دولت، حیات مستقلی داشته باشند تا پس از بهبود شرایط سیاسی بتوانند از پتانسیل های خود به نفع جریان اصلاحات استفاده کنند.”[۶] همچنین محسن مهیمنی در قانون می نویسد:” به نظر می رسد سپردن کرسی مجلس به طیف محافظه کاران با رهبری لاریجانی، با هر مقدار نزدیکی و اعتدالگرایی کنونی وی، تقدیم کردن یک فرصت به نیروهایی غیر از اصلاح طلبان و اعتدالگرایان است.”[۷] ۴- سرخوردگی بدنه اصلاحات در صورت عدم کاندیداتوری عارف: در این خصوص کانال تلگرامی مجمع اصلاح طلبان به نقل از پایگاه تحلیلی اصلاح طلبان می نویسد: “ الگو ی مشارکت بدنه اصلاحات و قدرت جریان اعتدال ” را می توان یک استراتژی کوتاه مدت برای عبور از شرایط سخت سال های بعد از ۸۸ دانست، تکرار مستمر این الگو آن هم در شرایطی که مردم با موانع بسیار زیاد به میدان آمده اند، باعث سرخوردگی اجتماعی بدنه می شود” ۵- امکان تعامل عارف با حاکمیت و سایر قوا: احمد شیرزاد طی یادداشتی در روزنامه آرمان می نویسد:” برخی فکر می کنند که آقای عارف شاید درتضاد با سایر نهادها باشند که به هیچ وجه این طور نیست و آقای عارف با توجه به عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و ارتباطات خوبی که دارند گزینه نامطلوبی برای سایر نهادها غیر از مجلس نیستند و همه می دانند که آقای دکتر عارف شخصیت تعامل پذیری است و واقعیت های قانونی نهادهای مختلف را به رسمیت می شناسد و انسان قانونمداری است واحترام همه نهادها را نگاه می دارند همان طورکه آقای لاریجانی می توانند با تعامل با نهادها رفتار کنند آقای عارف هم می توانند این کار را انجام دهند.”[۸] ۶- همچنین شخص عارف با ایثارگری اجباری سابق به هیچ وجه حاضر نیست این فرصت را از دست بدهد مگر اینکه برای ریاست جمهوری بخواهد رئیس شود. اما از قبل از برگزاری دور دوم انتخابات گروهی از اصلاح طلبان از ضرورت ریاست لاریجانی بر بر مجلس سخن می گفتند. ب) دفاع از ریاست لاریجانی ” به عقیده من فلسفه و معنای انتخابات بعد از سال ۹۲ کمی متفاوت شد. اصلاح طلبان تجربه جدیدی کسب کردند که معنا را تغییر داد؛ یعنی «انتخاب» از آن آرمان گرایی خاص تنزل یافت و به انتخاب در عرصه عمل رسید” تمام حرف عباس عبدی در مورد رییس مجلس دهم در همین عبارت نهفته است چرا که او می گوید” …اما ترجیح من این است که این مجلس مثل مجلس پنجم شود. همان عاملی که سبب شد آقای روحانی ترجیح داده شود به آقای عارف، آن عامل هنوز وجود دارد. … من خیلی خوشبین هستم که اصلاح طلبان وارد این چالش نشوند. نکته اینجاست که اگر آقای لاریجانی همچنان رئیس مجلس باقی بماند، بین آن ها اعتماد بیشتری هست و انداختن آقای لاریجانی از ریاست مجلس، شکاف و معضل بیشتری درست می کند. گیر ما یک گیر تاریخی است تا گیر فکری.”[۹] اما باید گفت که پیش بینی عباس عبدی درست از آب در نیامده و این روزها خیل عظیمی از اصلاح طلبان چشم به کرسی های ویژه مجلس دوخته اند و به هیچ قیمتی هم نگاه خود را بر نمی دارند. ۱- عدم پیشبرد اهداف اصلاح طلبان در صورت ریاست عارف به علت حساسیت اصولگرایان. صادق زیبا کلام که توسط عارف به عافیت گرایی متهم می شود قبلاً گفته است: ایده آل من نه تنها آقای روحانی نیست بلکه حتی عارف و خود رئیس دولت اصلاحات هم نیست. ایده آل من واسلاو هاول، آنگ سان سوچی، مهدی بازرگان، مهاتما گاندی و نلسون ماندلاست؛ اما اینقدر عقلم می رسد که در ایران فعلی دنبال مهدی بازرگان نباشم. اگر در ایران فعلی به دنبال نلسون ماندلا باشم و چون در میان نامزدها نیست رأی ندهم، در آن صورت با دست خودم به آقای دکتر جلیلی یا حداد عادل رأی داده ام.”[۱۰] او در خصوص ضرورت حمایت از ریاست لاریجانی برمجلس چنین می نویسد: “آقای عارف نباید بر ریاست مجلس تکیه بزنند. مجلسی که آقای دکتر عارف در رأس آن باشند کارآیی خود را به شدت از دست خواهد داد، به این خاطر که از همان روز اول اصولگرایان در برابر آن جبهه گیری خواهند نمود و حکایت ریاست مجلس دهم همچون ریاست آقای کروبی بر مجلس ششم خواهد شد. مجلس ششم در نتیجه مواجهات سخت و تقابل جدی اصولگرایان و جریان قدرتمند بود که در آن مجلس اصلاح طلبان نتوانست حتی یک لایحه منطقی به تصویب برسانند. وضعیت مشابه مجلس ششم نباید برای مجلس دهم اتفاق بیفتد و بر فرض اگر آقای عارف رئیس مجلس شوند، آقای مطهری نایب رییس اول باشند، در چنین شرایطی فکر می کنید اصولگرایان اجازه خواهند داد که آب خوش از گلوی چنین مجلسی پایین برود؟”[۱۱] زیبا کلام حتی در صورت قطعیت پیروزی عارف، باز صلاح را در این می بیند که عارف بر کرسی ریاست مجلس دهم تکیه نزند. همچنین احسان اقبال سعید در این خصوص می نویسد:” ریاست یک اصلاح طلب چون عارف بر مجلس دهم که فضای غالب و دغدغه های کلی پارلمان را هم به سمت گفتمان و خواست های اصلاح طلبی خواهد برد به طور حتم نهادهای انقلابی و تصمیم سازان نظام را در هراس از تکرار گذشته فروخواهد برد و بیم آن می رود که رویارویی های بی حاصل مشابه مجلس ششم رخ دهد و مجلس دچار بی عملی شود.”[۱۲] ۲- ترس از تندروی اصلاح طلبان در هنگام قدرت گیری: اصلاح طلبان به تندروی هایی که در زمان قدرت گیری انجام داده اند واقف هستند و ریاست عارف نیز علاوه بر ایجاد حساسیت در جبهه اصولگرایی، بروز رفتارهای صرفاً سیاسی توسط اصلاح طلبان را در پی خواهد داشت. فائزه هاشمی در مورد آفت قدرت گیری اصلاح طلبان می گوید:” به دست آوردن اکثریت مطلق موجب غره شدن به خود شده و به دلیل قدرت زیاد می تواند هر جریانی را از مسیر اعتدال خارج کند. جریان اصلاح طلبی هم باید با تدبیر و عقلانیت عمل کند. داشتن اکثریت نسبی موجب می شود از مسیر اعتدال خارج نشده و دچار تصورات و توهمات اشتباه نشویم و مجلس ششم تکرار نشود.”[۱۳] ۳- یکی شدن کارنامه دولت و اصلاحات و نوشته شدن ضعف عملکرد اقتصادی دولت به پای آن ها در صورت ریاست عارف و در نتیجه امکان عبور از روحانی در سال ۹۶٫ اصلاح طلبان به جهت اختلاف ایدئولوژی و منافع با دولت روحانی، سعی کرده اند که علی رغم در نظر داشتن منافع مشترک، مرزهای خود با دولت را حفظ کنند باید گفت که قائلان به رحم اجاره ای بودن دولت روحانی، همواره در عین حمایت از دولت وجهه ای منتقدانه نسبت به عملکرد دولت از خود بروز می دهند چرا که آن ها در صورت مساعد بودن فضا در سال ۹۶، عبور از روحانی را کلید خواهند زد و در همین راستا مشاهده می شود که در سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری ، انتقادات زیادی را نسبت به عملکرد اقتصادی دولت مطرح می کنند. در این میان، ریاست مجلس توسط عارف خواه و ناخواه در بین افراد جامعه تصویری مشترک و همسو از دولت و مجلس به جا خواهد گذاشت و اصلاح طلبان که منتقد عملکرد مجلس نهم در عدم همراهی با دولت هستند در صورت ریاست بر مجلس، برای پیشبرد اهداف اصلاح طلبانه خود، مجبور به حمایت و نیز مساعدت با دولت روحانی خواهند بود و این مسئله امکان عبور اصلاح طلبان از روحانی را در سال ۹۶ دشوار خواهد کرد و این از جمله مسائلی است که بعضی اصلاح طلبان در این تصمیم مهم، مدنظر دارند. ۴- آبروی اصلاح طلبان در صورت شکست می رود، ادعای پیروزی در انتخابات رنگ می بازد و این احتمال قوت می گیرد که شخص عارف به مهره ای سوخته بدل شود و هواداران جریان اصلاحات نیز از این شکست سرخورده خواهند شد. در این مورد کانال مجمع اصلاح طلبان به نقل از پایگاه تحلیلی اصلاح طلبان می نویسد:” تنها مسئله مهم، عدم رویارویی علنی عارف و لاریجانی است چون در صورتی که عارف حداقل در سال اول مجلس شکست بخورد ضربه سنگینی به روحیه هواداران جریان اصلاحات وارد می شود، لذا فقط در صورت عدم کاندیداتوری لاریجانی و یا قطعیت در پیروزی عارف، ایشان باید وارد این رقابت بشود” ۵- از استدلال های دیگر این دسته برای توجیه ضرورت ریاست لاریجانی، مزایای شخص لاریجانی است آن ها معتقدند او می تواند تأمین کننده منافع دوران گذار برای اصلاح طلبان باشد چرا که رابطه مثبت لاریجانی با حاکمیت و تعامل مطلوب با سایر قوا و نیز ارتباط با بزرگان و نخبگان سیاسی و مذهبی کشور می تواند تضمین کننده پیشبرد اهداف دولت و نیز بعضی اهداف اصلاح طلبان باشد آن هم در وضعیتی که کمترین جنجال و تنشی در مجلس بوجود بیاید. همکاری موفق دولت روحانی با لاریجانی در قضایای مختلف مجلس نهم از جمله رأی اعتماد به وزرا و برجام تجربه عملی این مدعاست. همدلی در این رابطه می نویسد:” لاریجانی به دلیل نقش آفرینی سیاسی و قاطعانه در جریان برجام و قوه بازدارندگی که در مقابل تندروهای پارلمان از خود نشان داد، به عنوان یک مرجع سیاسی در بین مجلسی ها و سیاسیون دو جریان قابل احترام است”[۱۴] با همه این اوصاف، به نظر می رسد که با نزدیک شدن به انتخابات ریاست مجلس، در جریان اصلاح طلبی محاسبات عقل دور اندیش، کم کم دارد جای خود را به لزوم اجتناب از فوت نشدن منفعت نقد می دهد و لذا دیگر دلیل و استدلال راهگشا مسئله نیست و شاید از اینجا به بعد هیچ یک از دو تفکر آرمان و مصلحت، مسیر اصلاحات را تعیین نکنند… مشرق
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بویرنیوز]
[مشاهده در: www.boyernews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها