واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نگار: فرهنگ نگار: با شروع فصل نقل و انتقالات باز هم شاهد بازارگرمی بازیکنان به بهانه پیشنهادهای خارجی هستیم؛ ادعایی که نمی توان خیلی به آن اعتماد کرد.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ نگار ، تابستان! یادآور تب و تاب سفر در گرمترین فصل سال است. بچه هایی که در گذشته روز شماری می کردند تا تابستان شده و فارغ از تحصیل به سفر بروند حالا تبدیل به فوتبالیست هایی شده اند که ترک عادت نکرده و در این فصل گرم سال، تب و تاب سفر این بار اما به اروپا را در ذهن دارند! حالا بهانه برای سفر، داشتن پیشنهاد از تیم های اروپایی است که مشخص نیست با کدام دلیل و ادله و با پشتوانه کدام کارنامه به بازیکنان ایرانی سرازیر می شود! بازیکنانی که با یک فصل فوتبال بازی کردن( حتی اگر خوب هم بازی کرده باشند) صحبت از پیشنهادهای مختلف از سراسر اروپا می کنند واقعا به دنبال چه هستند؟ پول؟ پیشرفت؟ دیده شدن؟ آیا بازی در لیگ هایی درجه دوم یا حتی درجه سوم اروپا این قدر ارزش دارد؟ بازی در لیگ روسیه که جایگاهی در فوتبال روز دنیا ندارد یا رفتن به لیگ ترکیه چه چیزی قرار است به فوتبالیست های ایرانی اضافه کند؟ لیگ یونان چه دارد که همین فوتبال خودمان ندارد؟ آیا بازیکنانی مثل عزت الله پورقاز، کمال کامیابی نیا، امید ابراهیمی، محمدرضا اخباری و ... در لیگ های اروپایی بازی کردند که به تیم ملی رسیدند؟ حداقل کی روش نشان داده بازیکن خوب را به تیم ملی دعوت می کند و برایش خیلی فرق نمی کند که چه کسی کجا بازی می کند. این بازیکنان باید بدانند بازی کردن در لیگ ایران به مراتب از نیمکت نشینی در لیگ های دسته چندم اروپایی بهتر است. الان میلاد محمدی در فوتبال روسیه چه می کند؟ آیا همه امید و آروزهای این بازیکن جوان فقط نیمکت نشینی در تیم یا بازی کردن در 5 دقیقه پایانی بوده است؟ تیم ملی ایران یا بهتر بگوییم فوتبال ملی و بین المللی ایران در این چند سال توفیقی نداشته است. حتی بعد از بازی افتخار آمیز مقابل آرژانتین از آنجایی که یک بازی ملاک انتخاب بازیکنان از سوی تیم های اروپایی نیست اما شاهد بودیم هیچ پیشنهاد چشمگیری از سوی تیم های اروپایی به بازیکنان ایرانی نرسید و حتی بازیکنی مثل اشکان دژاگه که در اروپا بازی می کرد مقابل وسوسه دلارهای نفتی کشورهای حوزه خلیج فارس کم آورد و راهی قطر شد. پس الان بازیکنانی که ادعای پیشنهادهای خارجی می کنند با چه ادله ای این بازار مکاره را به راه انداخته اند؟ در این که بازیکن خوب با پیشنهاد روبرو می شود هیچ شکی نیست؛ همان طور که بازیکنان استقلال خوزستان با توجه به عملکرد فوق العاده ای که داشتند این روزها با پیشنهادهای خوبی روبرو شده اند اما شاید باید اسم برخی از تحرکات بازیکنان پرسپولیس را بازار گرمی گذاشت نه مذاکره برای پیوستن به تیم های اروپایی. وقتی مدیر برنامه رسمی یک بازیکن پرسپولیس در مصاحبه ای اعلام می کند بازیکن مورد نظر پیشنهاد خارجی ندارد این بازیکن چطور به خود اجازه داده که ضمن بازی با افکار عمومی قیمت خودش را در آشفته بازار نقل و انتقالات بالا و بالاتر ببرد؟ اسم این کار اگر بالا بردن ناجوانمردانه قیمت بازیکن نیست پس چه نامی می توان بر روی آن گذاشت؟ موضوع دیگری در خصوص بازیکنان پرسپولیس به چشم می خورد؛ این بازیکنان که تا قبل از لیگ پانزدهم جزو بازیکنان معمولی رو به بالای فوتبال ایران بودند در پرسپولیس برانکو توانستند به این درخشش برسند. آیا این بازیکنان به این فکر کرده اند که هیچ تیم اروپایی به صرف یک سال خوب بازی کردن بازیکن نمی گیرد؟ در ثانی اگر باشگاه ها به دنبال جذب بازیکن جدید و جوان باشند صبر می کنند تا المپیک 2016 به پایان برسد و بازیکنان مورد نظر و زیر 23 سال خود را گلچین کرده و جذب باشگاه های مورد نظر خواهند کرد. طبعا جذب این گونه بازیکنان عقلانی تر از جذب بازیکنانی است که از مرز 25 سال گذشته اند. صحبت از سن و سال شد. آقای گل لیگ برتر به صرف اینکه 25 ساله شده قصد و سودای رفتن به فوتبال اروپا را دارد؛ قطعا نفس این کار موفقیت برای فوتبال ایران را به همراه خواهد داشت اما با چه روشی؟ طارمی که بارها اعلام کرده برای پیشرفت فوتبالش می خواهد راهی اروپا شود و به دلارهای شیوخ کشورهای حوزه خلیج فارس بارها نه گفته آیا حضور در تیم هایی که نام آنها در گمانه زنی ها مطرح می شود او را راضی می کند؟ چه این بازیکن و چه بازیکنان دیگر شاید تا همین 2،3 سال قبل آرزوی بازی در لیگ برتر را داشتند اما چه شده که حالا صحبت از پیشنهادهایی می کنند که شاید 10 درصد آن واقعیت داشته باشد؟ جالب تر اینجاست که برخی از بازیکنان که حتی ملی پوش هم نیستند صحبت از پیشنهادهای اروپایی می کند آن هم فقط برای بالا بردن رقم قراردادشان با این بهانه که «من پیشنهاد اروپایی دارم و به خاطر عرق و تعصب و به خاطر هواداران(!) می خواهم در تیم باقی بمانم!» بازیکنان استقلال خوزستان امسال شاهکار لیگ برتر بودند. تیم جوان و بی ادعایی که با هزینه ای کمتر از 5 میلیارد تومان نشان داد که نه پول و نه نام نمی تواند قهرمانی بیاورد. جالب اینجاست که بازیکنان این تیم بر خلاف بازیکنان سایر باشگاه ها نه دم از پیشنهادهای نجومی می کنند و نه حرفی از لژیونر شدن به میان می آورند. در این میان اما برخی از بازیکنان تیم های دیگر که موفقیت تیمی خاصی هم به دست نیارودند هر لحظه مدعی داشتن قرارداد از خیلی از لیگ های دنیا می شوند! به نظر می رسد به شایعات پیشنهادهای خارجی بازیکنان خیلی نباید اعتماد کرد. حداقل تا زمانی که فوتبال ایران در بُعد بین المللی به موفقیت چشمگیری دست پیدا نکند این گونه شایعات بیشتر بازارگرمی در بازار مکاره نقل و انتقالاتی است که باید آن را از یک گوش شنید و از گوش دیگر در کرد. کاربر محترم؛ انتشار مطالب دیگر رسانه ها در پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ نگار به معنای صحت و تایید محتوای آنها نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می شود؛ ضمنا شما می توانید اخبار و مطالب خود را که تا کنون در هیچ رسانه ای منتشر نشده است را از طریق ایمیل [email protected] برای ما ارسال نمایید تا در صورت دارا بودن مولفه های لازم، با نام خودتان منتشر گردد.
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نگار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]