تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869613621
فروشنده: خلاف رویه ی معمول - پایگاه خبری تحلیلی پویش
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: اوون گلیبرمن:* یکی از بیشمار دلیلی که آلفر هیچکاک از نظر عموم به عنوان بزرگترین فیلمساز تمام تاریخ شناخته می شود، استاد فیلمسازی، این است که جوهر و تکنیک کار او بیشتر کارگردانان ( شاید همه ی آنها) را تحت تاثیر قرار داده.یکی از بیشمار دلیلی که آلفر هیچکاک از نظر عموم به عنوان بزرگترین فیلمساز تمام تاریخ شناخته می شود، استاد فیلمسازی، این است که جوهر و تکنیک کار او بیشتر کارگردانان ( شاید همه ی آنها) را تحت تاثیر قرار داده. البته هیچکاک خدای ابدی و ازلی هرکسی است که تریلر می سازد. اما سایه ی او روی سر فیلمسازان دیگری هم افتاده که به سختی می شود آنها را غیرهیچکاکی خواند. بهترین نمونه اش نویسنده و کارگردان کاربلد ایرانی اصغر فرهادی است. فرهادی درام هایی درباره ی اختلافات خانوادگی می سازد و از پررنگ کردن هرچیزی که درام ها عیانش می کنند، سرباز می زند. درام هایی مبتنی بر مشاهده ی دقیق، بدون دستکاری، مشخص و واقعی. هنوز هم وقتی که فیلمی از فرهادی را می بینی، مثلا «جدایی نادر از سیمین»، «گذشته» یا همین فیلم جدیدش «فروشنده»، تقریبا با استفاده از نوعی مهندسی معکوس به سمت موقعیتی کشیده می شوید که ناتورالیسم کامل و محض بر آن حاکم است. تازه بعدش دستگیرتان می شود که درون یک گردبارد گیر افتاده اید که هرکاری از دستش بربیاید انجام می دهد تا ذات شخصیت های روی پرده را زیر و رو کند. شما با چیزی رو به رو می شوید که فقط می توان آن را تعلیق نامید و تکان دهنده هم هست. تعلیقی که تمام و کمال برمبنای آن چیزی شکل می گیرد که در دل و ذهن شخصیت ها می گذرد. «فروشنده» بر خلاف رویه ی معمول فیلم های فرهادی با شرح یک حادثه آغاز می شود: ظاهرا آ‍پارتمانی در تهران در حال فرو ریختن است و ساکنان آن از جمله زوج متاهلی که شخصیت های اصلی داستان اند، عماد (شهاب حسینی) و رعنا (ترانه علیدوستی)، برای نجات جان خود با عجله در حال فرار از خانه اند. در پایان خانه سر جایش ثابت می ماند، با ترکی عمیق بر روی دیوار که منجر به نشت گاز می شود. عماد و رعنا مجبور می شوند که خانه ی تازه ای پیدا کنند. آنها سریعا می روند به واحد بزرگ ولی قدیمی خانه ای که در نزدیکی همان جا واقع است. اما ظاهرا ردپای ناخوشایندی از گذشته ی خانه هنوز باقی مانده. مستاجر قبلی نیمی از اثاثش را جا گذاشته و حاضر نشده که برای بردنشان بیاید. وقتی که علتش را می پرسند، در جواب معلوم می شود خانم مستاجر، آن طوری که در بیان مردم تهران رایج است، با مردهای زیادی پریده، به بیان دیگر روسپی بوده. نق نق ها شروع می شود و بعد از آن اتفاقی می افتد که سبب نادیده گرفتن موضوعی سیاه تر می شود. رعنا در خانه تنها است و می شنود که کسی وارد خانه شده. به تصور این که عماد است شروع می کند به حرف زدن، اما عمادی در کار نیست. شب همان روز عماد به خانه برمی گردد و وقتی که از پله ها بالا می رود، ردپای خونی در راه پله ها به چشمش می خورد و همسرش را در حالی می بیند که وقتی زیر دوش بوده، توسط کسی که وارد خانه شده به سرش ضربه خورده. در بیمارستان سرش را بخیه می زنند و معلوم می شود که مشکل جشمی خاصی ندارد. به غیر از این که اوضاع کلا خوب نیست. چنین اتفاقاتی پیش می آید و آدم های خوب در شهرهای بزرگ ممکن است که مورد حمله قرار بگیرند. اما آنچه که بر سر رعنا آمده، خوبی ذاتی اش را تحت تاثیر قرار می دهد. رعنا وحشت کرده...حالت تدافعی هم بهش دست داده. از عماد که معلم ادبیات دبیرستان است می خواهد تا کارش را رها کند و در خانه پیشش بماند... اما از طرف دیگر هم می خواهد که تنها باشد. رعنا مجموعه ای از تنش ها و فراتر از آن مجموعه ی تناقضات است. از سر تنش و استرس شروع می کند به پرخوری. عماد در قالب جوانمردی تمام عیار ظاهر می شود که فقط به دنبال آرامش و حمایت از همسرش است. اما اوضاع وقتی به هم می ریزد که احساسات زنانه ی غیرمنطقی رعنا این اجازه را به او نمی دهد و عماد هم طاقتش تمام می شود. برای بخشی از فیلم، «فروشنده» حتی از ساخته های پیشین فرهادی مینیمال تر، سربه زیر تر و جمع وجورتر است. با این حال اما تکنیک نویسنده و کارگردان مثل همیشه با اعتماد به نفس کامل همراه است. هرنمایی در جای خودش است و هر سرنخی به نتیجه ای غیرقابل انتظار ختم می شود. وقتی عماد شروع به بررسی جرم می کند، یک موبایل و یک دسته کلید می رسد که در وانتی که در محله رها شده را باز می کند. برای مدتی هیچکدام از این مسائل مهم به نظر نمی آیند، و «فروشنده» مانند یک فیلم آماتوری نئورئالیستی در ژانر کارآگاهی، چندان تنشی ایجاد نمی کند. اما همه این ها بخشی از طراحی فکر شده ی اثر است. عماد تنها یک کارآگاه نصفه ونیمه است، اما بعد کاملا به صورت تصادفی به شخصی می رسد که به نظر همسرش را در حمام گیر انداخته. این شخص متجاوز آن کسی نیست که ما انتظار داریم و آشکار شدن اینکه چه کسی این کار را انجام داده هم نکته اصلی نیست. نکته اصلی چیزی است که از بار عاطفی داستان را شکل می دهد: حالا که عماد شخص مهاجم را پیدا کرده، با این دانش چه می کند؟ در فیلمهای انتقامی مثل «ربوده شده» قهرمان یک قاتل است که کارش قابل توجیه است. در چنین اثری او از به نتیجه رسیدن انتقام شخصی اش لذت می برد (همانطور که مخاطب لذت می برد) اما نقشه ی او یک نتیجه اخلاقی هم دارد: او دخترش را پیدا می کند و او را برمی گرداند. در «فروشنده» انتقام پیچدگی فرمی و متافیزیکی می یابد. عماد می خواهد کسی که این همه مشکل برای او ایجاد کرده را مجازات کند، و چون آسیبی که آن شخص زده واقعا باعث خون ربزی شده و خطرناک بوده، چندان این انتقام بلندپروازانه نیست. اما مشکل اصلی عماد مقابله با کنار کشیدن همسرش است. این چیزی است که او را عصبانی می کند، این چیزی است که او را به انتقام گیری سوق می دهد. در درونش (به طریقی که خودش هیچ اطلاعی از آن ندارد) او دارد سر همسرش تلافی می کند. و برای همین است که نتیجه درام «فروشنده» این قدر پرتنش و نابودکننده است. شهاب حسینی بازی بسیار زیبایی از خود ارائه داده، که باعث می شود عماد در ظاهر آدم عاقلی به نظر برسد ولی در باطن یک دیوانه کنترل کننده باشد، و ترانه علیدوستی که نسخه ایرانی و مصیبت زده ای از ماریون کوتیار است. اما بهترین بازی فیلم متعلق به بابک کریمی است. به عنوان یک آدم بی اهمیت و گنده که باعث و بانی همه ی این اتفاقات است. در ابتدا، شما از او با شانه انداختن و حتی شاید نگاهی از روی تحقیر رد می شوید، اما بیست دقیقه بعد، او اشک شما را جاری می کند. اسم فیلم، به تصادف، به اجرای آماتور نمایش «مرگ فروشنده» توسط عماد و رعنا اشاره دارد. عماد نقش ویلی لومن را ایفا می کند و رعنا نقش همسر او یعنی شخصیت مستاصل لیندا را برعهده دارد. این ایده ی اولیه ای است که با مهارت طراحی شده است، لااقل تا پایان کار، وقتی تشابه بین عماد و ویلی به نتیجه می رسد. هردو آنها مردان خوبی هستند، که به خاطر تراژدی ناشی از انتخابهایشان، مجبور می شوند اشخاصی را که دوست دارند رها کنند. فرهادی نقدی دراماتیک از مفهومی به نام نظربازی مردان ایرانی را به تصویر می کشد. نظربازی ای که در نهایت ناشی از قضاوت و خشم شدید است. اما به عنوان یک فیلمساز، نگاه و نظر او درست است. *منتقد ورایتی ترجمه: دنیای تصویر آنلاین
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها