واضح آرشیو وب فارسی:خرداد: سرویس بین الملل خرداد: سایت "المانیتور" با اشاره به این که ایران باید تمرکز بیش تری بر همکاری با ترکیه به جای روسیه برای صلح سوریه داشته باشد می نویسد:"هشت ماه پس از شروع عملیات نظامی روسیه خود را بازیگر دارای نفوذ بین المللی نشان داده و در این باره موفق بوده است همراه با ایران آن کشور به عنوان بازیگری مهم در مبارزه علیه معارضان و تروریست ها شناخته می شود. این موضوع باعث شده تا بحث درباره اتحاد میان تهران – مسکو درباره سوریه بالا گیرد. اما ان چه کمتر درباره آن بحث شده اختلاف نظرهای میان دو کشور درباره بحران سوریه است". به گزارش خرداد، این سایت در ادامه می نویسد:"ایران به طور پیوسته از اغاز بحران در سال 2011 میلادی تاکنون از اسد حمایت کرده است. تنها شش ماه پس از اولین حملات هوایی روسیه در سوریه مسکو اعلام کرد که بخشی از نیروهای نظامی اش را از سوریه خارج می کند و آماده نشستن پای میز مذاکره برای پیدا کردن راه حل سیاسی با امریکا است. علاوه بر این در حالی که مقام های ارشد ایرانی به طور مکرر اعلام کرده اند که باقی ماندن اسد در قدرت خط قرمز آن هاست و هرگونه پیش شرطی درباره کناره گیری او از قدرت را رد می کنند روس نشان داده اند که در این باره انعطاف پذیری بیش تری دارند. در واقع، اخیرا لاوروف وزیر امور خارجه روسیه اعلام کرد که اسد متحد مسکو نیست. این در حالیست که ایران همواره خواستار حفظ سیستم متمرکز و واحد سوریه بوده است اما مقام های روس دست کم به طور جدی مخالفتی را با حمایت از ایده یک سوریه فدرال اعلام نکرده اند. مسیر سیاست روسیه نشان می دهد که ان کشور از منطق عملگرایی پیروی می کند تا منافع روسیه در سوریه حفظ شود که در صدر اولویت های آن حفاظت از پایگاه های نظامی درغرب سوریه و دسترسی آن به منطقه مدیترانه است. روس ها در این راستا حاضر به داد و ستد امتیاز و همکاری با امریکا هستند". المانیتور در ادامه به سه رکن اساسی سیاست روسیه می پردازد"اولین هدف روس ها حفظ منافع ژئوپولیتیک در غرب سوریه است. این موضوعی است روس ها بر سر ان سازش نمی کنند. دوم آن که باقی ماندن اسد در قدرت برای روس ها در مقطع کنونی ضروری نیست. آنان در اظهارات رسمی می گویند که اسد می تواند بخشی از اینده سوریه باشد اما این بدان معنا نیست که ماندن اسد در قدرت خط قرمز آن ها باشد. برای مسکو وجود یک دولت سکولار و غیر افراطی اهمیت دارد که بتواند ثبات سوریه را حفظ کند. نکته سوم آن که روس ها با برقراری نظامی فدرال در سوریه مخالفتی ندارند و از آن می تواند برای تحکیم مواضع ژئوپولیتیک خود در غرب سوریه استفاده کند. هم چنین تشکیل یک دولت خودمختار توسط کردهای سوریه می تواند اهرم فشاری توسط مسکو بر ترکیه باشد که روسیه از آن استقبال می کند. روابط نزدیک کردهای سوریه و مسکو در ماه های اخیر شاهدی بر این موضوع است". این سایت در ادامه اشاره می کند که در مقابل حداقل گرایی عملگرایانه روس ها سیاست ایران در قبال سوریه را می توان حداکثر گرایی ایدئولوزیک قلمداد کرد و در این باره می نویسد:"ایران می تواند بر سر مسائل چون موضوع باقی ماندن در قدرت اسد و فدرالیسم مصالحه کند. در نتیجه، ایران یک حکومت علوی را بهترین گزینه ممکن می داند. تهران با خودمختاری کردها نیز مشکل دارد چرا که می داند این موضوع می تواند تهدیدی امنیتی علیه خود ایران باشد. در نتیجه ایران باید بدنبال بازیگری منطقه ای برای پیشبرد اهدافش باشد در این راستا ایران می تواند با ترکیه همکاری کند چرا که هر دو کشور مخالف فدرالیسم در سوریه و خودمختاری کردها هستند. هر دو کشور به حفظ تمامیت ارضی سوریه علاقمند هستند. فدرالیسم یا تجزیه ترکیه می تواند تهدیدی مشترک علیه ایران و ترکیه باشد".
شنبه ، ۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خرداد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]