محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845322004
رؤیای فتح سه روزه خوزستان در کوچه های خرمشهر گم شد - پایگاه خبری تحلیلی خوزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:خوزنیوز: سال سوم دانشکده افسری بودم. دانشکده افسری امام علی(ع) به نوعی توسط شهید نامجو تأسیس شده بود. البته این دانشکده قبل از انقلاب هم وجود داشت، منتها با این شکل و شمایل و با نام دانشکده افسری امام علی(ع) حاصل دسترنج شهید نامجو و افرادی مثل او بود.«خرمشهر» نامی آشنا برای تمامی ایرانیان است. این نام با حماسه درخشان دفاع مقدس گره خورده و به جرئت می توان گفت کمتر ایرانی ای را می توانیم بیابیم که از خونین شهر و حماسه آفرینی مردمانش در جنگ تحمیلی چیزی نشنیده باشد. با این وجود همواره وقایعی در ماجرای خرمشهر وجود دارند که مهجور مانده و اطلاعات کمی از آنها در دست است. یکی از این وقایع، حضور دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع) در روزهای اولیه جنگ بود که برای کمک به مدافعان خرمشهر خود را به این شهر رساندند. متن زیر برگرفته از گفت و گوی ما با امیر سیدعلی مهرابی، معاون عملیات نیروی زمینی ارتش است که هم جزو همین دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع) در روزهای مقاومت خونین شهر به آنجا رفته بود و هم در جریان آزادسازی خرمشهر حضور داشت. چطور شد که دانشجویان دانشکده افسری به خرمشهر اعزام شدند؟ من در مهرماه 1359 که آتش تجاوز دشمن به شکل جدی خودش را نشان داد، سال سوم دانشکده افسری بودم. دانشکده افسری امام علی(ع) به نوعی توسط شهید نامجو تأسیس شده بود. البته این دانشکده قبل از انقلاب هم وجود داشت، منتها با این شکل و شمایل و با نام دانشکده افسری امام علی(ع) حاصل دسترنج شهید نامجو و افرادی مثل او بود. به هرحال وقتی که حملات دشمن به شکل جدی صورت گرفت، شهید نامجو چون یک ارتشی انقلابی و دوستدار کشور اسلامی بود، نتوانست صبر کند که دوره ما تمام شود و بعد به مناطق عملیاتی اعزام شویم. خود ما هم که آن زمان دانشجو بودیم همین نظر را داشتیم، نمی شد صبر کرد و باید کاری می کردیم. بنابراین شهید نامجو سخنرانی کرد و از قصدشان در خصوص اعزام بچه های دانشجو به جبهه ها گفتند. همگی استقبال کردیم و کمی بعد هم به خوزستان اعزام شدیم. قرار شد از بچه های دانشجو یک گروه به خرمشهر اعزام شوند که قسمت ما رفتن به این شهر بود. شرایط شهر موقع ورود شما چطور بود؟ جنگ در همان اواسط مهرماه به داخل شهر کشیده شده بود. ما بایستی کوچه به کوچه و خانه به خانه می جنگیدیم و از خرمشهر دفاع می کردیم. گاهی می شد که از این پشت بام به پشت بام دیگر می رفتیم و با کماندوهای دشمن درگیر می شدیم. دیوار برخی از خانه ها را هم سوراخ کرده بودند و نیروها از آنجا تردد می کردند. حضور بچه های دانشکده افسری به دلیل آموزش هایی که داشتند در آن مقطع خیلی مهم بود؛ چراکه خیلی از مدافعان شهر از مردم عادی و از حداقل آموزش ها بی بهره بودند. ما علاوه بر جنگیدن، به مردم هم آموزش می دادیم. شرایط واقعاً سختی بود. دشمن از ادوات زرهی و تعداد نیروهای بیشتری برخوردار بود. در این طرف رزمندگان ما از نظر تسلیحات در محدودیت بسیاری قرار داشتند. منتها جانانه جنگیدند و تلفات زیادی نیز به دشمن وارد کردند تا آنجا که اگر صدام خیال می کرد می تواند سه روزه خوزستان را تصرف کند، تنها در خرمشهر با مقاومتی 34 روزه روبه رو شد. تا سقوط شهر در آنجا بودید؟ بله ما به همراه سایر مدافعان تا آخرین لحظه از خرمشهر دفاع کردیم. به جرئت می توانم بگویم که قضیه خرمشهر یک عقده در دل صدام و ارتش بعث و حامیانش ایجاد کرد. چراکه برای تصرف این شهر که تنها 12 کیلومتر با مرز فاصله دارد، تلفات و هزینه بسیاری متحمل شدند و نقشه شان برای تصرف کل خوزستان به هم ریخت. در واقع رؤیای فتح سه روزه خوزستان در کوچه های خرمشهر گم شد. اگر در روزهای مقاومت یک دانشجوی دوره افسری بودید، در عملیات الی بیت المقدس که تقریباً 19 ماه بعد صورت گرفت، در چه کسوتی حضور یافتید؟ من آن زمان دوره ام را تمام کرده و به عنوان فرمانده گروهان تانک در لشکر 92 زرهی اهواز بودم. گروهان ما از قرارگاه فتح که یکی از قرارگاه های چهارگانه برای عملیات الی بیت المقدس بود، وارد عمل می شد. ما در محور شرق کارون به سمت غرب یعنی پل شناوری که گردان 414 ارتش فراهم آورده بود عبور کردیم. در یگانمان تانک های چیفتن انگلیسی داشتیم که دوران رژیم پهلوی خریداری شده بودند. سمت غرب کارون دشمن حضور داشت. بعد از عبور از کارون توانستیم خودمان را به جاده اهواز- خرمشهر برسانیم. دشمن فکرش را هم نمی کرد که رزمندگان بتوانند از کارون عبور کنند و به جاده اصلی در غرب کارون دست پیدا کنند. با این غافلگیری دشمن و همچنین رشادت هایی که رزمندگان نشان دادند، توانستیم خرمشهر را آزاد کنیم. شما هم در شرایط مقاومت خرمشهر بودید و هم در عملیات آزادسازی آن، به نظر شما شرایط چطور تغییر کرده بود که رزمندگان در خرداد 61 به آن میزان از توانایی و قدرت رسیدند؟ اوایل جنگ ما به نوعی غافلگیر شده بودیم. البته در این میان کارشکنی های فرمانده وقت کل قوا بنی صدر هم دخیل بود. او اجازه وحدت بین سپاه و ارتش و نیروهای مردمی را نمی داد. بعد از فرار بنی صدر و تغییراتی که در کادر فرماندهی نیروی زمینی به وجود آمد و شهید صیاد شیرازی فرماندهی آن را برعهده گرفت، با تلاش ایشان وحدت بین سپاه و ارتش ایجاد شد و این همدلی باعث انجام عملیاتی چون شکست حصر آبادان، طریق القدس (آزادسازی بستان)، فتح المبین و بالاخره الی بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر شد. همین وحدت یکی از دلایل اصلی تفوق ما در آزادسازی خرمشهر بود. دستاوردهای آزادسازی خرمشهر به لحاظ نظامی چه بود؟ دشمن تا قبل از آزادسازی خرمشهر همواره سعی کرده بود چهره ای غالب از خودش نشان بدهد. هرچند در ثامن الائمه(ع)، طریق القدس و فتح المبین هم شکست خورده بود، اما به اصطلاح پرستیژ خودش را حفظ کرده بود. بعد از فتح خرمشهر دیگر همگان فهمیدند آثار شکست برچهره دشمن افتاده و به قول معروف برای ارتش بعث کار از کار گذشته است. صدام بعد از فتح المبین گفته بود که ایرانی ها تنها زمین های سوخته را گرفته اند و اگر راست می گویند خرمشهر را بگیرند. حتی آن زمان عنوان می شد صدام گفته بود در صورت فتح خرمشهر من کلید بصره را به ایرانی ها می دهم. قولی که هرگز به آن عمل نکرد. در این عملیات بیش از 5 هزار کیلومتر از خاک کشورمان آزاد شد، بیش از 53 فروند هواپیمای نظامی دشمن ساقط شد و حدود 19 هزار اسیر گرفتیم. آزادسازی خرمشهر در آن مقطع کمر صدام را شکست. مرجع/ روزنامه جوان چطور شد که دانشجویان دانشکده افسری به خرمشهر اعزام شدند؟ من در مهرماه 1359 که آتش تجاوز دشمن به شکل جدی خودش را نشان داد، سال سوم دانشکده افسری بودم. دانشکده افسری امام علی(ع) به نوعی توسط شهید نامجو تأسیس شده بود. البته این دانشکده قبل از انقلاب هم وجود داشت، منتها با این شکل و شمایل و با نام دانشکده افسری امامعلی(ع) حاصل دسترنج شهید نامجو و افرادی مثل او بود. به هرحال وقتی که حملات دشمن به شکل جدی صورت گرفت، شهید نامجو چون یک ارتشی انقلابی و دوستدار کشور اسلامی بود، نتوانست صبر کند که دوره ما تمام شود و بعد به مناطق عملیاتی اعزام شویم. خود ما هم که آن زمان دانشجو بودیم همین نظر را داشتیم، نمی شد صبر کرد و باید کاری می کردیم. بنابراین شهید نامجو سخنرانی کرد و از قصدشان در خصوص اعزام بچه های دانشجو به جبهه ها گفتند. همگی استقبال کردیم و کمی بعد هم به خوزستان اعزام شدیم. قرار شد از بچه های دانشجو یک گروه به خرمشهر اعزام شوند که قسمت ما رفتن به این شهر بود. شرایط شهر موقع ورود شما چطور بود؟ جنگ در همان اواسط مهرماه به داخل شهر کشیده شده بود. ما بایستی کوچه به کوچه و خانه به خانه می جنگیدیم و از خرمشهر دفاع می کردیم. گاهی می شد که از این پشت بام به پشت بام دیگر می رفتیم و با کماندوهای دشمن درگیر می شدیم. دیوار برخی از خانه ها را هم سوراخ کرده بودند و نیروها از آنجا تردد می کردند. حضور بچه های دانشکده افسری به دلیل آموزش هایی که داشتند در آن مقطع خیلی مهم بود؛ چراکه خیلی از مدافعان شهر از مردم عادی و از حداقل آموزش ها بی بهره بودند. ما علاوه بر جنگیدن، به مردم هم آموزش می دادیم. شرایط واقعاً سختی بود. دشمن از ادوات زرهی و تعداد نیروهای بیشتری برخوردار بود. در این طرف رزمندگان ما از نظر تسلیحات در محدودیت بسیاری قرار داشتند. منتها جانانه جنگیدند و تلفات زیادی نیز به دشمن وارد کردند تا آنجا که اگر صدام خیال می کرد می تواند سه روزه خوزستان را تصرف کند، تنها در خرمشهر با مقاومتی 34 روزه روبه رو شد. تا سقوط شهر در آنجا بودید؟ بله ما به همراه سایر مدافعان تا آخرین لحظه از خرمشهر دفاع کردیم. به جرئت می توانم بگویم که قضیه خرمشهر یک عقده در دل صدام و ارتش بعث و حامیانش ایجاد کرد. چراکه برای تصرف این شهر که تنها 12 کیلومتر با مرز فاصله دارد، تلفات و هزینه بسیاری متحمل شدند و نقشه شان برای تصرف کل خوزستان به هم ریخت. در واقع رؤیای فتح سه روزه خوزستان در کوچه های خرمشهر گم شد. اگر در روزهای مقاومت یک دانشجوی دوره افسری بودید، در عملیات الی بیت المقدس که تقریباً 19 ماه بعد صورت گرفت، در چه کسوتی حضور یافتید؟ من آن زمان دوره ام را تمام کرده و به عنوان فرمانده گروهان تانک در لشکر 92 زرهی اهواز بودم. گروهان ما از قرارگاه فتح که یکی از قرارگاه های چهارگانه برای عملیات الی بیت المقدس بود، وارد عمل می شد. ما در محور شرق کارون به سمت غرب یعنی پل شناوری که گردان 414 ارتش فراهم آورده بود عبور کردیم. در یگانمان تانک های چیفتن انگلیسی داشتیم که دوران رژیم پهلوی خریداری شده بودند. سمت غرب کارون دشمن حضور داشت. بعد از عبور از کارون توانستیم خودمان را به جاده اهواز- خرمشهر برسانیم. دشمن فکرش را هم نمی کرد که رزمندگان بتوانند از کارون عبور کنند و به جاده اصلی در غرب کارون دست پیدا کنند. با این غافلگیری دشمن و همچنین رشادت هایی که رزمندگان نشان دادند، توانستیم خرمشهر را آزاد کنیم. شما هم در شرایط مقاومت خرمشهر بودید و هم در عملیات آزادسازی آن، به نظر شما شرایط چطور تغییر کرده بود که رزمندگان در خرداد 61 به آن میزان از توانایی و قدرت رسیدند؟ اوایل جنگ ما به نوعی غافلگیر شده بودیم. البته در این میان کارشکنی های فرمانده وقت کل قوا بنی صدر هم دخیل بود. او اجازه وحدت بین سپاه و ارتش و نیروهای مردمی را نمی داد. بعد از فرار بنی صدر و تغییراتی که در کادر فرماندهی نیروی زمینی به وجود آمد و شهید صیاد شیرازی فرماندهی آن را برعهده گرفت، با تلاش ایشان وحدت بین سپاه و ارتش ایجاد شد و این همدلی باعث انجام عملیاتی چون شکست حصر آبادان، طریق القدس (آزادسازی بستان)، فتح المبین و بالاخره الی بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر شد. همین وحدت یکی از دلایل اصلی تفوق ما در آزادسازی خرمشهر بود. دستاوردهای آزادسازی خرمشهر به لحاظ نظامی چه بود؟ دشمن تا قبل از آزادسازی خرمشهر همواره سعی کرده بود چهره ای غالب از خودش نشان بدهد. هرچند در ثامن الائمه(ع)، طریق القدس و فتح المبین هم شکست خورده بود، اما به اصطلاح پرستیژ خودش را حفظ کرده بود. بعد از فتح خرمشهر دیگر همگان فهمیدند آثار شکست برچهره دشمن افتاده و به قول معروف برای ارتش بعث کار از کار گذشته است. صدام بعد از فتح المبین گفته بود که ایرانی ها تنها زمین های سوخته را گرفته اند و اگر راست می گویند خرمشهر را بگیرند. حتی آن زمان عنوان می شد صدام گفته بود در صورت فتح خرمشهر من کلید بصره را به ایرانی ها می دهم. قولی که هرگز به آن عمل نکرد. در این عملیات بیش از 5 هزار کیلومتر از خاک کشورمان آزاد شد، بیش از 53 فروند هواپیمای نظامی دشمن ساقط شد و حدود 19 هزار اسیر گرفتیم. آزادسازی خرمشهر در آن مقطع کمر صدام را شکست. مرجع/ روزنامه جوان
شنبه ، ۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوزنیوز]
[مشاهده در: www.khouznews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها