واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: پنجمین کنفرانس اسلامی ایرانی پیشرفت در حالی با ارائه مقالاتی با محور الگوی پایه حوزه فرهنگی و خانواده برگزار شد که دکتر شکوه نوابی نژاد و دکتر فهیمه فرهمندپور به عنوان اعضای هیات رئیسه در این کنفرانس حضور داشتند. به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، محمدجواد رودگر ضمن ارائه مقاله ای با عنوان «معنویت در گفتمان استاد شهید ...پنجمین کنفرانس اسلامی ایرانی پیشرفت در حالی با ارائه مقالاتی با محور الگوی پایه حوزه فرهنگی و خانواده برگزار شد که دکتر شکوه نوابی نژاد و دکتر فهیمه فرهمندپور به عنوان اعضای هیات رئیسه در این کنفرانس حضور داشتند. به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، محمدجواد رودگر ضمن ارائه مقاله ای با عنوان «معنویت در گفتمان استاد شهید مطهری و ارتباط با الگوی اسلامی ایرانی»اظهار داشت: معنویت دارای مبانی بینشی، مولفه های گرایشی و شاخص های کنشی است که باید در ضرورت و اهمیت معنویت لحاظ شود. رودگر ادامه داد: معنویت به معنای اصالت “عالم معنا یا عالم غیب” در عین اهمیت “جهان ماده” و “عالم حسّ و شهادت” است، بنابراین «غیبِ جهان و جهان غیب» مفهوم مقوم معنویت خواهد بود یعنی «غیب گروی» گفتمان حاکم بر معنویت اسلامی است. در گفتمان فکری استاد شهید مطهری فهم معنا و موقعیت معنویت در ارتباط با اصول و عناصری چون: غیب، ایمان، فطرت، عدالت و آزادی امکان پذیر است که استاد شهید آنها را از زاویه ایجابی در تبیین مفهومی معنویت مورد توجه قرار داده اند. رودگر خاطرنشان کرد: استادشهید مطهری در معنویت و عدالت و نقش عدالت در تحقق و تحکیم معنویت می فرمایند: «اگر در جامعه ای عدالت اجتماعی برقرار نباشد، پایه معنویت هم متزلزل خواهد بود. منطق اسلام این است که معنویت را با عدالت توأم با یکدیگر می باید در جامعه برقرار کرد. در جامعه ای که عدالت وجود نداشته باشد، اخلاقی که در انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی مطرح است، اخلاقی فراگیر و جامع الاءبعاد است که فرد، خانواده و جامعه را درحوزه های مدیریت، سیاست، اقتصاد و تجارت، قضاوت، روابط سیاسی و بین المللی و…شامل می شود. هزاران هزار بیمار روانی به وجود می آیند، محرومیت ها، ایجاد عقده های روانی می کند و عقده های روانی تولید انفجار….» “آنومی نهادی خانواده به مثابه مانعی برای الگوی توسعه و پیشرفت” عنوان مقاله دیگری بود که ستار پروین عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی ارائه داده و گفت: هر گونه برنامه ریزی برای برنامه های توسعه و نظم دهی به جوامع انسانی لاجرم به نهادهای اجتماعی نیازمند است. در این بین، بی شک خانواده دارای جایگاهی و کارکرد حیاتی و مهمی است. پروین ادامه داد: هر جامعه ای بخواهد در جامعه تحول در جهت رشد و تعالی حرکت کند نیازمند خانواده های متعالی و سالم است و از طرف دیگر هر جامعه که در مسیر قهقرا و سراشیبی حرکت کند از ناحیه خانواده دچار مشکل و مسئله شده است. چرا که خانواده های سالم، افراد سالم و سرزنده ای را در جهت ایفای نقش های جامعه تربیت می کند و برعکس. وی افزود: مفهوم آنومی اجتماعی اولین بار توسط امیل دورکیم وارد ادبیات جامعه شناسی شد. وی با استفاده از مفهوم تلاش داشت تا نشان دهد که تغییرات ناگهانی و سریع در ساختار هر جامعه ای می تواند نهادهای اجتماعی را از حالت تعادل خارج کند که این وضعیت زمینه ساز بی هنجاری و بروز آسیب های اجتماعی می باشد. از نظر وی یک جامعه آنومیک، جامعه ای است که در آن قواعد رفتار (هنجارها) شکسته شده اند و یا در طول دوره های تغییرات سریع یا بحران های اجتماعی مانند جنگ و قحطی، ناکارآمد می شوند. یک جامعه آنومیک، توانایی کنترل نیازها و آرزوهای اعضایش را ندارد(سیگل ۲۰۰۳: ۱۹۲).بعد از دورکیم مرتون، این مفهوم را به شیوه دیگری بکار بست. برای وی، ریشه آنومی اجتماعی، نه در تغییرات ناگهانی ساختاری بلکه ریشه در ساختار جامعه و تعادل و سازگاری بین اهداف و وسایل رسیدن به آن دارد. نظریه آنومی نهادی که توسط مسنر و روزنفلد در سال ۱۹۹۱ ارائه شده است. این نظریه مبتنی بر نظریه مرتون است. نظریه آنومی نهادی مانند رویکردهای اولیه جامعه شناسی بر این موضوع تاکید دارد که جرم و آسیب های اجتماعی تا حدودی نتیجه سازمان اجتماعی یک جامعه مانند خانواده، اقتصاد، آموزش، نظام سیاسی و جهت گیری های فرهنگی گسترده است. این پژوهشگر ادامه داد: مفهوم کلیدی این نظریه تعادل نهادی قدرت است، زیرا نهادها اغلب در رقابت با یکدیگر قرار دارند، به عنوان مثال، آن چه برای اقتصاد خوب است ممکن است ضرورتاً برای خانواده یا آموزش خوب نباشد. به نظر مسنر و روزنفلد در جامعه ای مانند امریکا اقتصاد بر دیگر نهادها تسلط دارد. قدرت اقتصادی، نهادهایی-مانند خانواده و مدرسه-را که از جرم جلوگیری می کند تضعیف می کند، مثلاً ارزش ها و نقش های غیراقتصادی بی ارزش می شوند و دیگر نهادها در خدمت نیازهای اقتصادی قرار می گیرند و هنجارهای اقتصادی اساس همه چیز قرار می گیرد. وی همچنین در پایان افزود: روشن است که در جریان های اجتماعی و سیاسی بیشترین انحراف های سیاسی و اجتماعی ناشی از مطلق گرایی درباره چهره ها و شخصیت گرایی در موضع گیری هاست. امام علی(ع) به مردم هشدار می داد که شخصیت ها هرچند بزرگ و ارجمند و محبوب و معتمد باشند، نمی توانند معیار حق و باطل قرار گیرند. ایشان می کوشید جامعه را به لحاظ آگاهی و شناخت موضع ها و معیارها و آگاهی های فرهنگی، به سطحی برساند که شخصیت ها و مواضع آنان را هراندازه بزرگ باشند با حق بسنجند، نه حق را با شخصیت ها. 0 0
پنجشنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 173]