واضح آرشیو وب فارسی:رودآور: به طور کلی باید گفت مشاوره گرفتن و مراجعه به روانپزشک اقدامی مفید و مثبت است که در بدبینانه ترین حالت اگر فایده ای برای فرد نداشته باشد ضرری هم ندارد و حتی توصیه می شود همه افراد هرساله علاوه بر چکاب جسمی، چکاب روانی نیز شوند تا با رجوع به یک روانشناس و یا روانپزشک بتوانند از وضعیت روانی خود مطلع شوند.به گزارش رودآور به نقل از سلامت نیوز، درمان مشکلات روانی مانند مشکلات جسمی به سرعت و سهولت انجام نمی گیرد و این فرایند بسیار زمان بر و نفس گیر است. فردی که طی سالیان متمادی عادات بد و رفتارهای نادرست را با خود حمل کرده و با آنها زندگی کرده است وقتی بخواهد به یکباره همه این عادات را ترک کند با مشکل مواجه می شود. در کنار این نمی توان انتظار داشت درمان درباره افرادی که مبتلا به افسردگی حاد یا حالات نزدیک به جنون هستند به طور کامل و محسوس صورت پذیرد. با وجود این، درباره بسیاری از این بیماری ها ضرورت مداخله روانشناس یا روانپزشک و کمک گرفتن از او به شدت احساس می شود، چنانکه اگر این مداخله در زمان مشخص و با روش درست و علمی صورت نگیرد و بیماری درمان نشود نه تنها بیماری در وجود فرد برطرف نمی شود، بلکه رشد کرده و به بیماری های روانی حاد تبدیل می شود. با بیرشک روانشناس و استاد دانشگاه درباره زمان مراجعه به روانشناس یا روانپزشک و تفاوت این دو به گفت وگو نشستیم. افراد دقیقا چه زمانی باید به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنند؟ در کشورهای پیشرفته مراجعه به روانشناس و روانپزشک امری ضروری و بدیهی است و همه افراد به آن علاقه داشته و تقریبا هر کسی برای امور مختلف زندگی خود حداقل سالی یک بار برای مشاوره به روانشناس مراجعه می کند. در کشورهای پیشرفته افراد برای تصمیمات مهم زندگی مانند تصمیم ازدواج یا مهاجرت و یا انتخاب شغل حتما به مشاور مراجعه می کنند و این کار یک امر بدیهی تلقی می شود. بر این اساس نمی توان گفت زمان دقیق مراجعه به روانشناس و یا روانپزشک درباره مشکلات و مسائل روحی و روانی دقیقا چه زمانی است، زیرا درباره افراد مدرن و امروزی این مراجعه هر زمانی و با هر بهانه ای می تواند باشد. به طور کلی باید گفت مشاوره گرفتن و مراجعه به روانپزشک اقدامی مفید و مثبت است که در بدبینانه ترین حالت اگر فایده ای برای فرد نداشته باشد ضرری هم ندارد و حتی توصیه می شود همه افراد هرساله علاوه بر چکاب جسمی، چکاب روانی نیز شوند تا با رجوع به یک روانشناس و یا روانپزشک بتوانند از وضعیت روانی خود مطلع شوند. مشکلات روانی هم مانند مشکلات جسمی اگر درمان نشده و به حال خود رها شوند عود کرده و به وضعیت وخیم تری می رسند. افرادی که بیماری های روانی حاد مانند انواع پرخاشگری ها یا جنون های رفتاری دارند یک دفعه و به صورت ناگهانی به این اختلالات مبتلا نشده اند. این افراد با ابتلا به بیماری های روانی کوچک مانند پرخاشگری های مقطعی یا افسردگی های فصلی و درمان نشدن این اختلالات به مرور زمان دچار این اختلالات حاد می شوند که گاه درمانی برای آن وجود ندارد. درباره بیماری های روانی مانند افسردگی یا پرخاشگری آیا هر نوع تغییر حالت یا تغییر رفتاری نیازمند مراجعه به پزشک است؟ درباره هر تغییر حالتی نیازی به مراجعه به پزشک نیست، زیرا مولفه های مختلفی بر رفتارها و خلقیات افراد در طول روز تاثیر می گذارد که حتی درباره افرادی که به پختگی شخصیت رسیده اند نیز این اتفاق می افتد. با وجود این، اگر احساس کنیم چند روزی است که خلق افسرده مان اذیتمان می کند یا افکارمان باعث افسردگی و تاثیر بر عملکردمان می شود بهتر است به یک متخصص در این زمینه مراجعه کنیم. در بسیاری از مواقع نیازمند مداخله دارویی نیستیم و مشاور می تواند با صحبت کردن مشکل را برطرف کند، در حالی که درباره بسیاری از مشکلات روانی ترکیبی از مشاوره و دارو می تواند موثر واقع شود. درباره کدام مشکلات روانی فرد باید حتما به روانپزشک مراجعه کند و اگر به حال خودش رها شود تبعات بدی به همراه دارد؟ وقتی رفتارهای فرد با نرم عادی و آن چیزی که در جامعه رایج است و همه از آن تبعیت می کنند تفاوت داشته باشد تقریبا همه متوجه این تفاوت ها می شوند. برای مثال فردی که افسردگی یا پرخاشگری بی حد و مرز دارد و نمی تواند رفتارش را کنترل کند برای هر کسی که در اطرافش وجود دارد رفتارهایش خطرناک است. در کنار این وقتی خود فرد احساس کند خلق افسرده او برایش مشکل ساز است و افکاری در ذهنش وجود دارد که به شدت منفی و خطرناک است این فرد باید خودش به سرعت به پزشک مراجعه کند. به طور کلی باید گفت هرقدر زودتر برای درمان مشکل روانی مراجعه کند و بیماری فرد زودتر تشخیص داده شود به همان نسبت بیماری زودتر درمان می شود و درباره برخی بیماری های روانی اگر فردی دیر مراجعه کند بیماری تبعات بد و طولانی مدتی بر جای می گذارد که گاهی این تبعات قابل درمان نیست. کمک هایی که یک متخصص به حل مشکلات روانی می کند بسیار درست و اصولی است و او می تواند به خوبی فرد بیمار را راهنمایی کند که به چه کسی مراجعه کند و چه خدماتی دریافت کند. افرادی هم وجود دارند که احساس می کنند در زندگی شان مهارت های لازم ارتباطی ندارند و نمی توانند در روابط خود موفقیت آمیز ظاهر شوند و همچنین افرادی که تجربیات منفی زیادی از گذشته دارند و نمی توانند با یادآوری آنها به زندگی عادی بپردازند و نیاز دارند که با مداخله یک روانپزشک این مشکلات را برطرف کنند. بین روانشناس و روانپزشک چه تفاوت هایی وجود دارد؟ آیا فردی که مشکلات روحی دارد باید بین این دو انتخاب کند یا تفاوتی ندارد که برای هر مشکل روانی به کدام یک مراجعه کند؟ نخستین تفاوت در روش کار روانشناسان و روانپزشکان در این است که روانشناسان روی فایل های ذهن افراد تاثیر گذاشته و طرح واره وجودی آدم ها را تغییر می دهند، این در حالی است که روانپزشکی راه دارودرمانی را پیش گرفته و به روی شیمی خون و مغز اثر می گذارد. تفاوت روانپزشک با روانشناس در این است که روانپزشک پزشکی است که بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی تخصص خود را در زمینه مسائل روانی گرفته است. کار روانپزشکان بیشتر تشخیص است و درمانی که توسط این افراد صورت می گیرد مبتنی بر درمان دارویی است. روانشناسان بالینی بدون استفاده از دارو و درمان شیمیایی با تشخیص انواع اختلالات روانی به فرد کمک می کنند مشکل خود را برطرف کند. این درمان بدون دارو عموما از طریق گفت وگو درمانی و تمرین مهارت های گوناگون در موقعیت های مختلف زندگی صورت می گیرد. برای اینکه فردی بداند برای مشکلات مختلف روانی خود به کدام یک از این دو باید مراجعه کند، تشخیص این امر اصولا بر عهده فرد نیست و در نخستین مراجعه ای که فرد به هریک از این دو می کند خود آن روانپزشک یا مشاور تشخیص می دهد که مشکل فرد مورد نظر مربوط به کدام یک از این دو حیطه بوده و با چه روشی صورت می گیرد. در صورتی که درمان او نیازمند مداخله دارویی باشد خود روانشناس یا مشاور، فرد را به روانپزشک ارجاع می دهد در حالی که اگر فردی که بیمار به او مراجعه کرده روانپزشک باشد و مشکل فرد نیازی به دارو نداشته و بیشتر مبتنی بر گفت وگو درمانی باشد این پزشک فرد بیمار را به مشاور ارجاع می دهد تا مراحل درمان او به شکل بهتری انجام شود. یک روانپزشک پیش از هر کاری یک پزشک بوده و کار او تجویز دارو است، لازم به ذکر است که روش دارو درمانی به تنهایی اثربخش نبوده و این دو شاخه مکمل هم هستند. اگر بیماران مراجعه کننده به روانشناسان قادر به تغییر رفتار و نگرش خود نباشند، در این وضعیت به روانپزشک ارجاع داده می شوند و برای رسیدن به ثبات راه دارو درمانی روی آنها انجام می گیرد. افراد در صورت داشتن مشکل در زمینه های تعلیم و تربیت، شیوه های صحیح تفکر و رفتار، افسردگی، رفع احساسات بد و منفی و... به روانشناس مــــراجعـــه می کنند.
پنجشنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رودآور]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]