واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>طرح «صیانت از باغ ها و اراضی مزروعی تهران» سرانجام پس از مدت ها، یکشنبه این هفته به جلسه غیرعلنی شورای شهر تهران راه یافت تا امیدها برای حفظ 20 درصد باقی مانده از باغ های تهران را بیشترکند،به گزارش شفا آنلاین ، اما پس از 4 ساعت چانه زنی و بحث و بررسی، این طرح بار دیگر به علت مخالفت جدی 5 نفر از اعضای شورا یعنی «مهدی چمران»، «محمد سالاری»، «احمد دنیامالی»، «اسماعیل دوستی» و «حبیب کاشانی» به کمیسیون های مربوطه برگشت داده شد تا روزشماری ها و شاید هم ماه شماری ها برای ازسرگیری طرحی که ماه هاست روی زمین مانده، در شورای شهر تهران آغاز شود. در این زمینه با محمد حقانی، رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران گفت و گویی انجام داده ایم که در زیر می خوانید؛ به نظر می رسد که شورا درباره تصویب طرح باغ ها کوتاهی کرده، چون انتظار می رفت با توجه به وضعیت وخیم باغ های تهران، این طرح تاکنون تصویب شده بود؟ متأسفانه نگاه برخی اعضا به این طرح و دیگر مسائل تخصصی شهر، جناحی و سیاسی شده و این آفتی است که اجازه نمی دهد روال طبیعی پرونده ها طی شود. ما در شهریور سال گذشته یک فوریت این طرح را تصویب کردیم، شهرداری هم در دی ماه همان سال لایحه ای را تقدیم شورا کرد که با طرح شورا همگرایی داشت و در جهت حفاظت از باغ های تهران بود. بعد از آن ما در جلسات مختلفی با مدیران شهری به نتایج خوبی در این زمینه رسیدیم و تا جایی پیش رفتیم که هیأت رئیسه در نزدیکی های عید این طرح و لایحه را همزمان در شورا مطرح کرد و کمیسیون های مشترکی هم برای آن برگزار شد که فکر می کردیم در تصویب این طرح مؤثر باشد که ظاهراً نشد. چرا به نتیجه ای که مورد انتظار بود نرسید؟ حرف من این است که اگر بخواهیم باغ ها باقی بماند، نباید اجازه ساخت و ساز بدهیم، اما نظرات دراین زمینه متفاوت است، برخی معتقدند باغ ها باید کاربری های تثبیت شده فضای سبز پیدا کنند و به صورت پارک عمومی تصویب شوند و عده ای می گویند وقتی 80 درصد باغ های تهران تخریب شده، اگر بخواهیم همین 20 درصد را حفظ کنیم به مالکان آنها ظلم کرده ایم. یعنی منافع اشخاص را بر منافع عموم مقدم می دانند؟ دقیقاً، اما من می گویم به جای اینکه هر سال 5 تا 10 میلیون درخت بکارید که البته ما نمی دانیم کجا می کارند! یا در هزار هکتار فضای سبز، نهال یکساله سوزنی برگ بکارید که هیچ وقت جای درخت 60 ساله را نمی گیرد، یا چند میلیارد تومان برای خرید لاله های چند ماهه صرف کنید، همین پول را برای خرید باغ ها برای عموم مردم هزینه کنید، چون در جایی که بین منافع خصوصی و عمومی، تضاد ایجاد می شود باید منافع عمومی را در نظر بگیریم. یعنی بودجه شهر به همین 20 درصد باغی که باقی مانده هم نمی رسد؟ اگر ما قبول کنیم که نباید در باغ ها ساخت و ساز شود، منافع اشخاص را هم می توانیم به روش دیگری تأمین کنیم! اما مسأله اینجاست که منافع اشخاص در میان نیست، بلکه دراین زمینه مافیایی با 30-20 نفر تشکیل شده که خرید و فروش باغ ها را هم دست گرفته اند، افرادی که در زمان درگیری برای حفظ باغ ها، ردپایشان هم در اغلب پرونده های آنها به چشم می خورد. آنها باغ ها را به قیمت پایین می خرند، بعد در همان باغ شروع به ساخت و ساز می کنند و با قیمت های نجومی می فروشند. پس بحث هزینه در میان نیست؟ خب ما می گوییم چرا شهرداری به جای رسیدگی به وظایف اصلی اش به سراغ مواردی می رود که در شرح وظایفش نیست، مثل ساخت نمایشگاه بین المللی شهر آفتاب که براساس قانون وظیفه دولت بوده است یا طرحی مثل پل صدر با این همه هزینه که هیچ تأثیر ویژه ای روی ترافیک تهران نگذاشته، بنابراین به نظر می رسد حفظ باغ ها برای آنها هنوز به یک ضرورت تبدیل نشده است. فکر می کنید طرح باغ ها در جلسات آینده شورا به نتیجه برسد؟ به اعتقاد من نه! بعید می دانم با توجه به برگشت دوباره طرح به کمیسیون ها، این طرح به این زودی ها به نتیجه برسد.ایران به نظر می رسد که شورا درباره تصویب طرح باغ ها کوتاهی کرده، چون انتظار می رفت با توجه به وضعیت وخیم باغ های تهران، این طرح تاکنون تصویب شده بود؟ متأسفانه نگاه برخی اعضا به این طرح و دیگر مسائل تخصصی شهر، جناحی و سیاسی شده و این آفتی است که اجازه نمی دهد روال طبیعی پرونده ها طی شود. ما در شهریور سال گذشته یک فوریت این طرح را تصویب کردیم، شهرداری هم در دی ماه همان سال لایحه ای را تقدیم شورا کرد که با طرح شورا همگرایی داشت و در جهت حفاظت از باغ های تهران بود. بعد از آن ما در جلسات مختلفی با مدیران شهری به نتایج خوبی در این زمینه رسیدیم و تا جایی پیش رفتیم که هیأت رئیسه در نزدیکی های عید این طرح و لایحه را همزمان در شورا مطرح کرد و کمیسیون های مشترکی هم برای آن برگزار شد که فکر می کردیم در تصویب این طرح مؤثر باشد که ظاهراً نشد. چرا به نتیجه ای که مورد انتظار بود نرسید؟ حرف من این است که اگر بخواهیم باغ ها باقی بماند، نباید اجازه ساخت و ساز بدهیم، اما نظرات دراین زمینه متفاوت است، برخی معتقدند باغ ها باید کاربری های تثبیت شده فضای سبز پیدا کنند و به صورت پارک عمومی تصویب شوند و عده ای می گویند وقتی 80 درصد باغ های تهران تخریب شده، اگر بخواهیم همین 20 درصد را حفظ کنیم به مالکان آنها ظلم کرده ایم. یعنی منافع اشخاص را بر منافع عموم مقدم می دانند؟ دقیقاً، اما من می گویم به جای اینکه هر سال 5 تا 10 میلیون درخت بکارید که البته ما نمی دانیم کجا می کارند! یا در هزار هکتار فضای سبز، نهال یکساله سوزنی برگ بکارید که هیچ وقت جای درخت 60 ساله را نمی گیرد، یا چند میلیارد تومان برای خرید لاله های چند ماهه صرف کنید، همین پول را برای خرید باغ ها برای عموم مردم هزینه کنید، چون در جایی که بین منافع خصوصی و عمومی، تضاد ایجاد می شود باید منافع عمومی را در نظر بگیریم. یعنی بودجه شهر به همین 20 درصد باغی که باقی مانده هم نمی رسد؟ اگر ما قبول کنیم که نباید در باغ ها ساخت و ساز شود، منافع اشخاص را هم می توانیم به روش دیگری تأمین کنیم! اما مسأله اینجاست که منافع اشخاص در میان نیست، بلکه دراین زمینه مافیایی با 30-20 نفر تشکیل شده که خرید و فروش باغ ها را هم دست گرفته اند، افرادی که در زمان درگیری برای حفظ باغ ها، ردپایشان هم در اغلب پرونده های آنها به چشم می خورد. آنها باغ ها را به قیمت پایین می خرند، بعد در همان باغ شروع به ساخت و ساز می کنند و با قیمت های نجومی می فروشند. پس بحث هزینه در میان نیست؟ خب ما می گوییم چرا شهرداری به جای رسیدگی به وظایف اصلی اش به سراغ مواردی می رود که در شرح وظایفش نیست، مثل ساخت نمایشگاه بین المللی شهر آفتاب که براساس قانون وظیفه دولت بوده است یا طرحی مثل پل صدر با این همه هزینه که هیچ تأثیر ویژه ای روی ترافیک تهران نگذاشته، بنابراین به نظر می رسد حفظ باغ ها برای آنها هنوز به یک ضرورت تبدیل نشده است. فکر می کنید طرح باغ ها در جلسات آینده شورا به نتیجه برسد؟ به اعتقاد من نه! بعید می دانم با توجه به برگشت دوباره طرح به کمیسیون ها، این طرح به این زودی ها به نتیجه برسد.ایران
چهارشنبه ، ۲۹اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]