واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: پایگاه خبری علت – اگرچه مقامات آمریکایی هرگز اعتراف نمی کنند، اما تغییر چشمگیری در سیاست این کشور در قبال ایران برخلاف ادعاهای پیشین واشنگتن رخ داده است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله آنلاین گلوبالیست در گزارشی نوشت: یک مقام سابق دولت اوباما اینگونه استدلال کرد که توافق هسته ای ایران ...پایگاه خبری علت – اگرچه مقامات آمریکایی هرگز اعتراف نمی کنند، اما تغییر چشمگیری در سیاست این کشور در قبال ایران برخلاف ادعاهای پیشین واشنگتن رخ داده است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله آنلاین گلوبالیست در گزارشی نوشت: یک مقام سابق دولت اوباما اینگونه استدلال کرد که توافق هسته ای ایران یک تغییر اساسی در سیاست های پیشین آمریکا و بر خلاف موضع گیری رسمی کاخ سفید محسوب می شود. «جان لیمبرت» دیپلمات کهنه کار فارسی زبانی است که در میان گروگان های سفارت آمریکا در سال ۱۹۷۹ در تهران بود و سپس استاد مطالعات خاورمیانه در آکادمی نیروی دریایی آمریکا شد و در نهایت در دور اول ریاست جمهوری «باراک اوباما» به عنوان معاون دستیار وزیر خارجه در امور سیاست ایران خدمت کرد. لیمبرت در این پایگاه تحلیلی می نویسد: «اگرچه مقامات هرگز اعتراف نمی کنند، اما تغییر چشمگیری در روابط میان دو کشور رخ داده و ما تعاملاتی را می بینیم که تا چند سال پیش تصورش را هم نمی کردیم.» لیمبرت این موضوع را یادآوری می کند که در ۳۴ سال گذشته آمریکا به ندرت و آن هم تنها در مواقع بحرانی با یک مقام ایرانی صحبت می کرد. اما به عقیده وی، اکنون «جان کری» و «محمد جواد ظریف» وزرای خارجه آمریکا و ایران در مورد مسائلی ورای توافق هسته ای با یکدیگر به شکلی در ارتباط هستند و دیدارهای منظمی دارند. او می نویسد: علاوه بر این، دولت اوباما این تماس ها را «مثبت و سازنده» توصیف می کند. لیمبرت می نویسد: «هم واشنگتن و هم تهران سعی دارند روابط کنونی را صرفاً در چارچوب برجام به تصویر بکشند. اما واضح است که چیزهای زیادی تغییر کرده است.» لیمبرت روابط میان ایران و امریکا را به عنوان تغییر سیاست ایالات متحده در قبال ایران درست شناسایی کرده؛ اما او تاکید می کند که این تغییری موفقیت آمیز در پایان سیاست آمریکا در قبال ایران به عنوان یک دشمن نیست. اما در حال حاضر روشن است که واشنگنن در سیاست اش در قبال ایران یک تغییر عمده داده است. اعمال فشار به عنوان سیاست فرض اساسی سیاست آمریکا در بیش از سه دهه این بود که می تواند با اعمال فشار، ایران را به پذیرش تسلط آمریکا بر منطقه وادار کند یا از طریق تغییر نظام و یا استفاده از دیپلماسی «تهدید و اجبار» سیاست های ایران را در جهت منافع واشنگتن تغییر دهد. در همین راستا، دولت «ریگان» امیدوار بود حمله عراق به ایران به براندازی جمهوری اسلامی بیانجامد و تلاش کرد ایران را مجبور کند برنامه هسته ای اش را برچیند. دولت «بیل کلینتون» نیز نه تنها تلاش کرد ایران را از جهان سرمایه گذاری دور کند، بلکه از سنگ اندازی های اسرائیل برای جلوگیری از دستیابی ایران به توانمندی های متعارف موشکی پشتیبانی کرد. دولت نو محافظه کار «جورج بوش» نیز برنامه هایی برای حمله به ایران همزمان با تهاجم به عراق داشت و در سال ۲۰۰۶ زمانی که کابینه «اولمرت» نتوانست در خصوص براندازی دولت سوریه به عنوان متحد ایران کاری بکند، بسیار خشمگین شد. اما این سیاست ها مختص نومحافظه کارانی بود که استفاده از زور را به عنوان مولفه اصلی «تغییر نظام» در خاورمیانه می دانستند. دولت اوباما بدون در نظر گرفتن چنین توهماتی قدرت را به دست گرفت، اما یک استراتژی مبتنی بر دیپلماسی «تهدید و اجبار» را با هدف پایان دادن به غنی سازی اورانیوم در ایران اتخاذ کرد. اوباما به سرعت مجوز حمله سایبری علیه تأسیسات هسته ای نطنز با کمک اسرائیل را صادر کرد که در ژوئن ۲۰۰۹ انجام گرفت. پس از اینکه ایران طرح آمریکا را برای ارائه دو سوم از ذخایر اورانیوم غنی شده اورانیوم خود در قبال دریافت سوخت هسته ای برای راکتور تحقیقاتی اش نپذیرفت، اوباما اعلام کرد «تعامل» با ایران به پایان رسیده و زمان فشار بر ایران است. در سال ۲۰۱۰ عملا دولت آمریکا ایران را تهدید به حمله نظامی کرد. تحریم های اقتصادی اما تحریم های اقتصادی جایگزین اصلی تهدیدات نظامی ای شد که دیگر گزینه موثری برای فشار بر ایران نبود. در سال ۲۰۱۱ دولت اوباما سیستم تحریمی شدیدی را علیه صادرات نفت ایران در بازارهای جهانی اعمال کرد. و در بهار ۲۰۱۲ شایعاتی را در مورد حمله نظامی احتمالی اسرائیل مطرح کرد. اوباما در اکتبر ۲۰۱۲ و در طول مبارزات انتخاباتی آمریکا بار دیگر از ایران خواست غنی سازی اورانیوم خود را متوقف کند. اما ایران به واسطه فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی موضع خود را تغییر نداد و در عوض، غنی سازی اورانیوم خود را به ۲۰ درصد رساند. دولت اوباما احساس می کرد باید پیش از آنکه فشارها به جنگ علیه ایران منتهی شود باید موضوع را سر و سامان دهد. بنابراین در سال ۲۰۱۳ اوباما با آغاز مذاکرات با ایران موافقت کرد. این نخستین گام قابل توجه دولت آمریکا بری فاصله گرفتن از دیپلماسی اجبار محسوب می شد. عقب نشینی آمریکا دولت اوباما تلاش کرد لغو تحریم های آمریکا و اروپا را تا پایان مذاکرات به تعویق اندازد اما در نهایت آن را پذیرفت. تحولات جدید سیاسی – نظامی در منطقه نیز به صورت روشن کرد که استفاده از دیپلماسی زور توسط آمریکا شکست خورده است و ادامه این سیاست خودزنی است. عوامل دیگری از جمله ظهور جبهه النصره وابسته به القاعده و داعش نیز همگی عواملی بودند که باعث شدند آمریکا به منافع ایران در منطقه احترام بگذارد. لیمبرت رست می گوید که دولت اوباما هرگز به تغییر قابل توجه سیاست آمریکا در قبال ایران اعتراف نمی کند. تحت برجام آمریکا متعهد شد اقدامات چشمگیری را صورت دهد تا به بانک ها و سرمایه گذاران اطمینان دهد دیگر نیازی نیست برای ازسرگیری روابط با ایران از تحریم های آمریکا بهراسند. ∎ 0 0
سه شنبه ، ۲۸اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]